ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Τα ξημερώματα της προηγούμενης Κυριακής προς Δευτέρα, μπήκαν οι βάσεις για την ολοκλήρωση μιας μακράς, πεντάμηνης διαδικασίας. Ο πρωθυπουργός της χώρας, με την συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου υπογεγραμμένη, τις τράπεζες στεγνές και κλειστές, την οικονομία παραπαίουσα και το εγχώριο πολιτικομιντιακό σύστημα να ωθεί την κατάσταση στα άκρα, αποδέχεται μία συμφωνία που διαλύει και την τελευταία ελπίδα για αποδοχή των λαϊκών αιτημάτων. Ο πλανήτης βοά: Αυτό είναι πραξικόπημα!

Παρά τους υψηλούς τόνους που χρησιμοποίησε ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ τις επόμενες ημέρες, το παγκόσμιο κύμα αγανάκτησης με τις πολιτικές της Γερμανίας παρέμεινε ορφανό.

Οι ψιθυριστές αναφορές από την ελληνική κυβέρνηση στο ευρωπαϊκό αυτό πραξικόπημα απείχαν έτη φωτός από την καταγγελία του εκβιασμού που υπέστη ο πρωθυπουργός και ο λαός της Ελλάδας.

Η μόνη που πρότεινε, και επιχείρησε να καβαλήσει αυτό το διεθνές κύμα ήταν η Πρόεδρος του βουλής, που εισέπραξε την γιούχα του συνόλου σχεδόν των βουλευτών. Μόνο η Ζωή Κωνσταντοπούλου επικαλέστηκε, δημοσίως τουλάχιστον, το Σύνταγμα για την απόκρουση του εκβιασμού και την προσφυγή στα διεθνή δικαστήρια για την απόδοση Δικαιοσύνης.

Δύο ημέρες μετά τη Σύνοδο Κορυφής που συζητούσε όλος ο πλανήτης, μερικές χιλιάδες κόσμου επιχείρησαν να διαμαρτυρηθούν για την ψήφιση και την αποδοχή της συμφωνίας του εκβιασμού. Απωθήθηκαν γρήγορα χάρη στους παρακρατικούς που εμφανίστηκαν μετά από καιρό απουσίας.

Το τρίτο μνημόνιο, αυτό της Αριστεράς, πέρασε στους δρόμους πιο εύκολα και άνετα από κάθε άλλο.

Για το πρώτο μνημόνιο χρειάστηκε να καούν ζωντανοί τέσσερις άνθρωποι σε μία τράπεζα, για το μεσοπρόθεσμο του Ιουνίου του ’11 χρειάστηκε να γίνει όργιο αστυνομικής καταστολής, για το δεύτερο μνημόνιο του ’12 χρειάστηκε να καούν μερικές δεκάδες κτίρια.

Για το τρίτο αρκούσαν μόλις δέκα λεπτά από την έναρξη της διαδικασίας εντός κοινοβουλίου, για να απομακρυνθούν χιλιάδες κόσμου υπό την απειλή των γενικευμένων επιθέσεων με βόμβες μολότοφ, κρότου λάμψης και χημικών μέσα στο πλήθος. Γρήγορα έγινε κατανοητό πως κανείς δεν αστειευόταν.

Μέσα σε μία ώρα, ο περίβολος της βουλής ήταν άδειος. Οι μόνοι που είχαν απομείνει εκεί ήταν ένα μάτσο φασίστες που ξέθαψαν τις κρεμάλες και μερικές δεκάδες απογοητευμένοι πολίτες που δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που συμβαίνει.

Η ρωγμή στη Δημοκρατία της χώρας δεν είναι καινούρια. Είναι ξεκάθαρη τουλάχιστον από τη στιγμή που πάτησε το πόδι του το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στα εδάφη της. Άλλωστε, η διεθνής εμπειρία είναι αμείλικτη και δείχνει πως παντού το ίδιου συμβαίνει.

Ωστόσο, την Τετάρτη αποκαλύφθηκε με τον πιο απόλυτο και εμφατικό τρόπο, με την στροφή 180 μοιρών που ακολούθησε του δημοψηφίσματος και την αποδοχή της αποικιοκρατικής συμφωνίας με ενισχυμένη πλειοψηφία εντός κοινοβουλίου.

Όμως, το απόλυτο ξεγύμνωμα δεν αρκεί πάντα για να προσέξουν όλοι πως ο βασιλιάς δεν φοράει ρούχα.

Δύο ημέρες μετά, πενήντα μέτωπα φωτιάς κατακαίγουν την χώρα. Συμπτωματικά, αυτό συμβαίνει την ημέρα του ανασχηματισμού από τον οποίο πολιτικό, μιντιακό και ευρωπαϊκό κατεστημένο απαιτεί να αποκοπούν οι ακραίοι του ΣΥΡΙΖΑ.

Πενήντα μέτωπα φωτιάς, που ακόμα και ο Καμμένος παραλληλίζει με εκείνα του 2007 που επιχείρησαν να ρίξουν τον Καραμανλή. Στη Νέα Δημοκρατία ήταν τότε ο Καμμένος, κάτι παραπάνω θα ξέρει.

Παρά τα όσα «πραξικοπηματικά» συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες, τα φώτα στο εσωτερικό της χώρας πέφτουν σε ένα άλλο «πραξικόπημα».

Με αυτό τον όρο χαρακτηρίζεται η κριτική που γίνεται στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ για την απόφασή της να παραβεί κάθε συλλογική απόφαση και να συναινέσει στην υπογραφή του τρίτου μνημονίου.

Πραξικόπημα χαρακτηρίζεται και η στάση σχεδόν σαράντα βουλευτών να μην υποστηρίξουν την μετάλλαξη της πρώτης κυβέρνησης κατά της λιτότητας στον επόμενο διαχειριστή που θα την εφαρμόσει.

Η κατάσταση στην οποία περιέρχεται η χώρα είναι τόσο σοβαρή και επικίνδυνη, που ο μόνος τρόπος που έχουν τα κανάλια για να την αποδομήσουν τα κανάλια είναι να την γελοιοποιήσουν.

Έτσι, την ώρα που το πραξικόπημα καταγγέλλεται στις πρώτες σελίδες του διεθνούς τύπου και πλημυρίζει τα social media, την ώρα που ο ένας μετά τον άλλο οι γηραιοί ηγέτες της Ευρώπης καταγγέλλουν τον επεκτατισμό της Γερμανίας και τον αποικιοκρατικό χαρακτήρα της συμφωνίας, την ώρα που κινήματα από όλο τον κόσμο εκφράζουν την αντίθεσή τους στο πλήγμα αυτό που δέχεται η Δημοκρατία στη χώρα μας, το εγχώριο σύστημα κατακεραυνώνει το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ επειδή δεν υποκύπτει συντεταγμένο στον εκβιασμό.

Όλα δείχνουν πως τις επόμενες ημέρες θα υπάρξουν και άλλα επεισόδια του πραξικοπηματικού σήριαλ που συνελήφθη στις Βρυξέλλες και εφαρμόζεται στην Ελλάδα.

Άλλωστε, το μόνο που προκύπτει ως σίγουρο προς ώρας από την περιβόητη συμφωνία, είναι η γέφυρα των επτά δισ. ευρώ. Καθαρά, τα απαραίτητα χρήματα που χρειάζεται το χρηματοοικονομικό σύστημα για να μην λαβωθεί. Συνεπώς, έχουμε δρόμο ακόμα.

Η απόφαση που πήρε η ηγεσία Τσίπρα μετά την ήττα της στρατηγικής συμβιβασμού, είναι να δεχτεί την απόλυτη κακοποίηση από τους θεσμούς της Ευρώπης με ευλάβεια, με την ελπίδα πως σύντομα θα αλλάξουν οι συσχετισμοί και κάποιος θα παρέμβει και θα την αποτρέψει.

Όσο η κυβέρνηση συμπεριφέρεται ως η κακοποιημένη σύζυγος που ο άντρας της την βασανίζει συστηματικά ενώ στις ερωτήσεις των γειτόνων απαντά πως δεν τον ξέρουν καλά εκείνοι και πως στο βάθος την αγαπά, τόσο πιο κοντά θα έρχεται η παρέμβαση του γείτονα που θα πάρει τον νόμο στα χέρια του.

Το πιθανότερο είναι, πως ο γείτονας που θα σπεύσει θα είναι ο φασίστας της διπλανής πόρτας, Ευρωπαίος ή εγχώριος.

Και τότε, η χώρα θα είναι έτοιμη να πέσει στη αγκαλιά του νέου της δυνάστη.

CommentsVisit website
ΡεμπελίσκοςToday, 00:25