ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Τό τραγούδι αὐτό, γιά τόν λυκόσχημο ἀμνό!
Ὁ κόσμος, σίγουρο πώς δέν τόν βλέπει,
κι ὅμως, δόξα καί τιμή τοῦ πρέπει!

Λυκόσχημος ἀμνός, πράκτωρ τοῦ φωτός,
ἐντός τοῦ κόσμου καί συγχρόνως ἐκτός,
στήν περιοχή τῆς βοώσας σιωπῆς,
ὁ ἀφανής, ἐργάτης τῆς ἀρετῆς.
Ἡ πνευματική ἀναφορά, μές στή φθορά,
ἡ εὐωδία τοῦ μύρου, στή δυσώδη ἀποφορά.
Φορᾶ τοῦ λύκου τή δορά· αὐτή εἰν’ ἡ στολή του!
προσηλωμένος σταθερά στήν ἀποστολή του!
Σέ στάσιμη κίνηση κι ἀεικίνητη στάση.
Πίσ’ ἀπ’ τίς ἐχθρικές γραμμές καλεῖται νά δράσει.
Ἐθελοντής στόν πόλεμο κατά τοῦ matrix,
ἀπ’ ὅταν πρωτοσήμανε χρυσόφωνη σάλπιγξ!

Φρουρός, ἐξ ὄρθρου ἄχρι νυκτός,
ὁ ἀληθινός, ὁ ὄντως πολεμιστής τοῦ φωτός,
σαμποτέρ πνευματικός, μέ σοφίαν ἐξ ὕψους,
γκρεμιστῆς τῶν τεχνασμάτων τοῦ κήτους!
Χάος ὁλόγυρα, βαβελική ἀτμόσφαιρα, κι αὐτός
κρατᾶ τῆς ἱερῆς παράδοσης τά ζώπυρα.
Ἀπαστράπτων σάπφειρος στόν βόρβορο,
ἱστάμενος μέσα στόν γενικότερο ὄλεθρο.
Τή βιοτή του καί τό ἦθος, δέν ὑποψιάζεται
τό πλῆθος, ἀφοῦ κρίνει ἐξ ὄψεως συνήθως.
Ὅλοι ξεγελιοῦνται ἀπ’ τό ἐξωτερικό του σχῆμα
κι ὅμως αὐτός ἔχει τό ἀντίδοτο στοῦ ὄφεως τό δῆγμα.
Κάθε πράξη κάθε βῆμα, γίνεται ἱεροκρυφίως,
στούς πολλούς ἄγνωστος τελείως, παρότι
πρόκειται γιά τ’ ἀόρατου πόλεμου τόν γνώστη,
τόν λυκόσχημο ἀμνό, τόν πυρφόρο στρατιώτη!

ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ. ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΟΤΕ.

ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ.