Η απαξίωση της αριστεράς είναι γενική και έντονη.
Θα ήταν μεγάλο ψέμα αν λέγαμε πως η αριστερά είναι στα καλύτερά της. Θα αδικούσαμε την αλήθεια και τη νοημοσύνη, αν λέγαμε πως η αριστερά έχει περίοπτη θέση στις ψυχές των Ελλήνων και πως δεν έχει ξεφτιλιστεί πλήρως με όλα αυτά που κάνει η ίδια τα τελευταία χρόνια (τουλάχιστον).
Στην πολύ μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας, η αριστερά είναι κάτι απαξιωμένο πλέον. Της έδωσε την ευκαιρία να δείξει τι αξίζει και του έδειξε τι ακριβώς αξίζει: τίποτα. Δεκαετίες τώρα περίμενε να της δοθεί η ευκαιρία για να την αρπάξει από τα μαλλιά. Τελικά την ξεμάλλιασε. Υπογράφοντας νέο προδοτικό και θανατηφόρο μνημόνιο, πέταξε την ευκαιρία που της δόθηκε στα σκουπίδια. Εκεί που θα πάει και αυτή συντόμως.
Δε λέω βεβαίως, πως η δεξιά πάει καλά. Τα κόμματα που την εκπροσωπούν, είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας ή αποτελούν σύντομα ανέκδοτα. Η ΝΔ αιμορραγεί καθημερινά, ακολουθώντας την πορεία του ΠΑΣΟΚ. Το ΛΆΟΣ και οι ΑΝΕΛ ανήκουν στα ανέκδοτα που λέγαμε. Η ναζιστική ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δηλώνει δια στόματος Μιχαλολιάκου «Για την Ελλάδα υπάρχει μόνο ευρώ και με σκληρούς όρους». Για τους Γιουνκερίστας του Ποταμιού, τι να πει κανείς. Τώρα τελευταία, προσπαθούν να μας πλασάρουν με το ζόρι και κάτι γραφικούς νεοφιλελεύθερους με φραπέδες και πίτσες ή ζεν πρεμιέ της κακιάς ώρας. Εκεί έχει φτάσει η κατάντια τους. Ούτε ένα ανάχωμα της προκοπής δε μπορούν να βρουν. Και η δεξιά και το κέντρο έχουν πάρει το δρόμο που κάποια κοντινή στιγμή, νομοτελειακά θα συναντηθεί με την αριστερά στο μαύρο σκοτάδι της λήθης.
Θα μου πείτε τώρα, αριστερά δεν αυτοαποκαλούνται μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜΑΡ, αλλά και η Λαϊκή Ενότητα του Λαφαζάνη, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΚΚ€, που δεν ψήφισαν το μνημόνιο. Απαξιώθηκαν κι αυτά; Ναι και εξηγούμαι.
Τα στελέχη της Λαϊκής Ενότητας μας λένε κάποια χρόνια τώρα, πως η λύση για την Ελλάδα βρίσκεται εντός ευρώ και ΕΕ και μετά από σκληρή διαπραγμάτευση με τους εταίρους θα εφαρμόσουμε το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που δε λέει ούτε λέξη για έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ. «Τρελοί είμαστε να θέλουμε ρήξη με την Ευρώπη;» αναφώνησε χωρίς να κοκκινίζει από ντροπή, ο κ. Λαφαζάνης στην τηλεόραση τη βραδιά του δημοψηφίσματος και ενώ είχε υπόψη του το φρεσκότατο επικό ΟΧΙ του λαού.  Στη συγκέντρωση στον Πανελλήνιο μίλησε για έξοδο από το ευρώ χωρίς να μας παρουσιάσει κανένα σχέδιο Β και λίγες μέρες μετά ψήφισε όχι στο μνημόνιο που μας φόρεσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Μετά είπε πως δε θέλει να ρίξει τη μνημονιακή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να τη φέρει στον ίσο δρόμο, που είναι το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Από τον φιλοευρωπαϊσμό στη δραχμή και από το όχι στο μνημόνιο σε στήριξη της κυβέρνησης. Προφανώς έχουν κάποιο σχέδιο Γ να μας τρελάνουν. Απαξιώνονται από μόνοι τους.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενώ κάνει κάποια καλή ανάλυση της πραγματικότητας, περιχαρακώνεται στην αριστερά και έχει καταντήσει ένα αριστερό γκρουπούσκουλο που πρώτη του προτεραιότητα είναι η διαφύλαξη της πολύτιμης γι’ αυτό ιδεολογικής καθαρότητας. Για να συνεργαστεί με κάποιον, πρέπει να είναι δηλωμένος αριστερός. Πόσοι από τους Έλληνες πολίτες είναι αριστεροί; Λίγοι. Γιατί να ακολουθήσουν οι μη αριστεροί, κάποιο κόμμα που από μόνο του τοποθετείται σε ένα χώρο αντίπαλο από το δικό τους και διαιωνίζει την αντιπαλότητα; Υπάρχει περίπτωση, με κάποιο μαγικό ραβδάκι να διαβούν οι Έλληνες το Ρουβίκωνα και να μετατραπούν σε αριστερούς; Μάλλον δύσκολο…
Το ΚΚ€ θέλει έξοδο από ΕΕ και ευρώ, αλλά μόνο στη δικτατορία του προλεταριάτου. Μέχρι τότε θα είναι χειρότερα στη δραχμή από ότι με τα μνημόνια, μας είπε ο Κουτσούμπας πρόσφατα. Δηλαδή, όσο έχουμε καπιταλισμό, πρέπει να είμαστε στο ευρώ, μας λένε στα μούτρα. Ο κόσμος που έχει καταλάβει πλέον πως το ευρώ είναι από τους βασικούς υπεύθυνους για τη φτώχεια του, πως άραγε να ακούει τα λόγια του ευρωλάγνου – για όσο ισχύει η ο νόμος της υπεραξίας – Κουτσούμπα; Από χαζά έως ύποπτα λέω εγώ. Να τονίσουμε εδώ και την άκρατη θρησκοληψία για ιδεολογική καθαρότητα που διακατέχει το ΚΚ€. Δεν θέλει κανέναν δίπλα του, αν αυτός πρώτα δεν έχει προσκυνήσει το μαρξισμό/λενινισμό, όπως εντελώς διεστραμμένα τον εννοεί το κόμμα. Δεν είναι τυχαίο ότι μόνοι τους πάνε στις πορείες, μην τυχόν και μολυνθούν από το λαό. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν συμμετείχαν στο μαζικό ΟΧΙ του λαού στο δημοψήφισμα.
Πολλοί «αμόλυντοι» αριστεροί, έχουν κολλήσει στο καπιταλισμός – αντικαπιταλισμός, την ώρα που η Ελλάδα η ίδια κινδυνεύει σαν οντότητα, την ώρα που ο λαός υφίσταται γενοκτονία, την ώρα που καταστρέφονται οι παραγωγικές δυνάμεις που κάποτε θα «κοινωνικοποιήσουν» και εξαφανίζεται σιγά σιγά στην ανεργία και την απόλυτη εξαθλίωση,  η εργατική τάξη που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν. Περιφανής η νίκη της ιδεοληψίας και του θρησκευτικού φανατισμού μέσα στα κεφάλια τους και ο προφανής ο θάνατος του αυτονόητου. Όποια και αν είναι τα κίνητρά τους, το αποτέλεσμα είναι εξίσου προδοτικό.
Όλα αυτά τα πιάνει ο σημερινός πολίτης. Μπορεί να μην έχει την τρομερή πολιτική παιδεία, αλλά συλλαμβάνει το νόημα. Δεν είναι βλάκας, όπως αρέσκονται πολλοί αριστεροί να λένε. Η αριστερά έχει βραχυκυκλώσει, τα έχει μπουρδουκλώσει και τρελαίνει τον κόσμο. Η απαξίωση της αριστεράς είναι γενική και έντονη. Δε βλέπω πως θα αποκατασταθεί στα μάτια των Ελλήνων, η όποια έξωθεν καλή μαρτυρία είχε.
Tι στα κομμάτια είναι επιτέλους αριστερός και τι είναι δεξιός;
Αφού μιλάμε για την αριστερά και τη δεξιά, μου έρχεται ένα ερώτημα που εδώ και κάτι χρόνια με καίει και απάντηση δε βρίσκω: τι στα κομμάτια είναι επιτέλους αριστερός και τι είναι δεξιός; Ακόμα δεν έχω καταλάβει. Ποια η διαφορά τους; Ο πατέρας μου ο μακαρίτης ήταν δεξιός. Δε σήκωνε μύγα στο σπαθί του για τη δεξιά. Επίσης δε σήκωνε την αδικία. Δεν την ήθελε με τίποτα και τον εξόργιζε που λίγα λαμόγια πίνουν το αίμα του κοσμάκη. Και είχε την Ελλάδα του πάρα πολύ ψηλά μέσα στην ψυχή του και σεβόταν ταυτόχρονα όλους τους άλλους λαούς. Αν ζούσε σήμερα, θα ήθελε να διώξει τους ξένους γραβατάκηδες που κατέλαβαν την χώρα μας. Τι θα του έλεγα εγώ; Φύγε δε σε θέλω στον αγώνα γιατί είσαι δεξιός; Τι να πούμε σε όλους αυτούς που αυτοαποκαλούνται δεξιοί ή κεντρώοι και θέλουν να αγωνιστούν μέχρις εσχάτων για να ελευθερωθεί η χώρα μας; Μακριά γιατί δεν είστε αριστεροί; Θα χαρίσουμε αυτούς τους ανθρώπους στον εχθρό; Σε τι είναι χειρότεροι αυτοί οι άνθρωποι από τον Τσίπρα και τον Κουβέλη που είναι αριστεροί; Σε τίποτα. Αντίθετα, είναι πολύ καλύτεροι από αυτούς τους αριστεροπροδότες.
Τι κάνει έναν αριστερό πολίτη και ένα δεξιό πολίτη να ξεχωρίζουν τόσο πολύ ρε παιδί μου; Ποια είναι τα τόσο διαφορετικά συμφέροντα που έχουν, ώστε να είναι τόσο χωρισμένοι με ένα αδιαπέραστο τοίχο ανάμεσά τους; Μα είναι πολύ απλό. Τίποτα δεν τους ξεχωρίζει και κανένα διαφορετικό συμφέρον δεν έχουν.
Εδώ και δεκαετίες προσπαθούν να πείσουν το λαό να είναι χωρισμένος. Από τον εθνικό διχασμό έως σήμερα, αυτοί που μας πίνουν το αίμα με το μπουρί της σόμπας, προσπαθούν να μας κάνουν να τσακωνόμαστε μεταξύ μας. Γιατί με το διαίρει και βασίλευε, εύκολα και άκοπα διαφεντεύουν αυτή τη χώρα οι ξένοι εθνικοί αφέντες και τα ντόπια τσιράκια τους. Ένα λαό χωρισμένο τον κάνουν ότι θέλουν, ενώ ένα λαό ενωμένο και ομόψυχο δεν μπορούν ποτέ να τον υποδουλώσουν και να του πίνουν το αίμα διαχρονικά.
Νερό στο μύλο της διχόνοιας ρίχνουν όλοι όσοι καλούν σε ενότητα της αριστεράς ή της δεξιάς. Κανένας τους δεν καλεί το λαό σε ενότητα, το μόνο που τους νοιάζει είναι η ενότητα της «παράταξης». Εμείς ψοφάμε της πείνας και αυτοί χτενίζονται… Που είναι το ΕΑΜ που συνένωσε από βασιλόφρονες μέχρι κομμουνιστές κάτω από τη σημαία του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα;
Υφίσταται σήμερα ο διαχωρισμός δεξιού – αριστερού στην Ελληνική κοινωνία;

Υφίσταται σήμερα ο διαχωρισμός δεξιού – αριστερού στην Ελληνική κοινωνία; Είναι ακόμα ικανός να μοιράζει τον κόσμο στα δύο; Κατηγορηματικά ΟΧΙ. Με κύριο σύμβουλο την πείνα και την ανέχεια, καθώς και την εμπειρία τόσων και τόσων χρόνων, το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι του λαού, συνειδητοποιεί πλέον πως δεν υπάρχει τίποτα άλλο, παρά μόνο το κοινό συμφέρον. Ποιο είναι αυτό το συμφέρον; Να πάρουμε τη χώρα μας πίσω. Να μην την κυβερνούν οι ξένοι, αλλά εμείς οι κάτοικοι της χώρας αυτής, με πραγματική δημοκρατία. Να μην αποφασίζουν για τη ζωή μας κάποιοι χαρτογιακάδες στις Βρυξέλλες, αλλά εμείς οι ίδιοι.
Ας μη γελιόμαστε, έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Τώρα που η Πατρίδα μας βρίσκεται υπό νέα γερμανική κατοχή, τώρα που το 4ο Ράιχ σκοτώνει το λαό μας με διαφορετικά μέσα από αυτά που χρησιμοποίησαν οι πρόγονοί τους,  πλησιάζει με γοργά βήματα η στιγμή που θα πρέπει όλοι μας να πάρουμε την απόφαση της ζωής μας: θα σηκώσουμε το ανάστημά μας ή θα σκύψουμε το κεφάλι; Έρχεται η ώρα που το 61,3% (θα ήταν 80% αν δεν υπήρχε όλη αυτή η παραπληροφόρηση και τα ατέλειωτα ψέματα), θα επιβάλει τη θέλησή του.
Χωρούν σε αυτή τη θέληση του λαού όσοι προσπαθούν να τον χωρίζουν; Με τίποτα. Ο ίδιος ο λαός, τους πετάει στα σκουπίδια. Αφήνει τη δεξιά και την αριστερά να πάρουν την κατηφόρα τους και ψάχνει πως θα κάνει το καθήκον του. Δεν θα τους ξανακάνει ποτέ τη χάρη για ένα νέο εμφύλιο, παρά τις επίμονες προσπάθειές τους. Κανένα από τα δεξιά ή αριστερά κόμματα δεν προβάλλει την ενότητα και κανένα δεν του προτείνει ένα ξεκάθαρο σχέδιο για να ξεφύγει από την κόλαση που βρίσκεται. Να ποιες είναι οι αιτίες που φθίνουν τα κόμματα αυτά. Είναι ζημιά για την Ελλάδα η οριστική φθορά αυτών των κομμάτων; Μπααααα. Μάλλον για ευλογία μου μοιάζει.

Υπάρχει πολιτικός σχηματισμός που θα πραγματώσει αυτά;

Πως θα εκφραστεί η βούληση της πλειοψηφίας του λαού για ενότητα με υπέρβαση του διαχωρισμού σε δεξιά – αριστερά, για εθνική ανεξαρτησία ξεκινώντας από το εθνικό νόμισμα και εθνική πολιτική, για αξιοπρεπή διαβίωση με εισοδήματα στα προ μνημονίων επίπεδα; Υπάρχει πολιτικός σχηματισμός που θα πραγματώσει αυτά; Μέχρι αυτή τη στιγμή έχω βρει μόνο έναν, το ΕΠΑΜ. Μακάρι να υπάρξουν κι άλλοι και να δημιουργηθεί μία ευρύτερη συμπαράταξη του ΟΧΙ. Όπως και να ‘χει, μία λύση υπάρχει αυτή τη στιγμή. Γι’ αυτό λοιπόν, η μόνη διέξοδος στις επερχόμενες εκλογές είναι να στηρίξουμε με την ψήφο μας και την φωνή μας το ΕΠΑΜ.
Για επίλογο, θέλω να δώσω την κεντρική ιδέα όλου αυτού του κειμένου. Η μεγάλη διαίρεση ανάμεσα στον δοκιμαζόμενο Ελληνικό λαό, δεν είναι δεξιοί – αριστεροί. Δεν είναι καν μνημονιακοί – αντιμνημονιακοί. Έχει γίνει πια πολύ ξεκάθαρη η διαίρεση ανάμεσα σε Πατριώτες από τη μία και δωσίλογους και ραγιάδες από την άλλη. Ευτυχώς που οι πρώτοι είναι συντριπτικά περισσότεροι από τους δεύτερους και σύντομα θα δούμε άσπρη μέρα.
Καλή λευτεριά.

[kougi2015.blogspot.gr]

http://www.triklopodia.gr/aristera-svini-dexia-svini-zoi-se-mas-keros-gia-ena-neo-eam/