Οι αριστεροί που δεν έχουν πλέον σχέση με την Αριστερά αναζητούν συνήθως κάποια ιδεολογικοπολιτικά δάνεια για
συμπληρώσουν ότι απέμεινε από το ιστορικό τους φορτίο. Τσάμπα ο κόπος. Πολύ απλά, γιατί οι επιλογές τους είναι μετρημένες.

Είτε θα διαλέξουν τη προσέγγιση με τη σύγχρονη νεοφιλελευθεροποιημένη σοσιαλδημοκρατία, είτε θα επιχειρήσουν ένα ρετουσάρισμα του μεταπολεμικού κεϋνσιανισμού. Στις πολύ απελπισμένες περιπτώσεις πάντα θα υπάρχει ως δεκανίκι μια αναβίωση του ξεχασμένου ευρωκομμουνιστικού ρεύματος.

Ο νικητής των εκλογών ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να σκοτίζεται με τέτοιους προβληματισμούς. Πρώτον, γιατί νομίζει ότι είναι ακόμη αριστερός και, δεύτερον, έχει προεπιλέξει πως θα εμφανίσει την τρέχουσα εσωτερική του ιδεολογικοπολιτική υπόσταση. Δεν χρειάζεται και πολύ ψάξιμο για να ανακαλύψει κανείς την από τούδε ποιοτική του στόφα. Πιστεύω ότι θα παρουσιάζεται σαν μια απροσδιόριστου περιεχομένου σούπα. Σαν ένα πολιτικό μόρφωμα με αριστερόστροφή ρητορική, του οποίου το χαρακτήρα θα κρίνει η κυβερνητική του πορεία .

Μακάρι να βγω ψεύτης, ωστόσο δεν πρόλαβε να ορκιστεί η νέα κυβέρνηση και τα γεγονότα σπεύδουν να με δικαιώσουν σε ότι αφορά τη νέα ταυτότητά του. Για την υπουργοποίηση των παλιών στελεχών του άλλοτε κυβερνώντος ΠΑΣΟΚ θα ασχοληθώ εν ευθέτω χρόνο. Για την ώρα θα επικεντρωθώ στο βασικό: στην προειλημμένη απόφασή του να συγκυβερνήσει με τους ΑΝΕΛ .

Ούτε καλά καλά φωτογραφία δεν πρόφτασε να βγάλει το νέο κυβερνητικό σχήμα και ο Τσίπρας ως πρωθυπουργός υπέστη υπ’ευθύνη του τη πρώτο μετεκλογικό του κάζο, εξ αιτίας των κυβερνητικών παρτενέρ του. Το προηγούμενο ήταν με το Χαϊκάλη.

Όχι γιατί ο ίδιος επέλεξε να αναθέσει δημόσιο πόστο σε ένα ακόμα ανεκδιήγητο Καμένο, επειδή του τον πρότεινε ο συνονόματος , πλην ετερόκλιτος, κυβερνητικός εταίρος του. Ούτε γιατί, και καλά, δεν γνώριζε ότι ο τύπος είναι ακροδεξιός, ρατσιστής, αντισημίτης και ομοφοβικός, που διασκέδαζε με λούμπεν φραστικές γελοιότητες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Το σφάλμα του Τσίπρα ξεκινάει από τη προεκλογική του δήλωση ότι : «Με τον Πάνο μάς συνδέει μια συντροφικότητα». Μια συντροφικότητα σε τι; Σε ποια γραμμή πλεύσης; Στη βάση ποιων πολιτικών και ιδεολογικών αρχών; Σε ποια προγραμματική συμμαχική ταυτότητα; Μήπως μόνο στη λογική του απόλυτου άλλοθι που του προσφέρουν οι ψεκασμένοι εθνικό-λαικιστές για να μην προχωρήσει σε πρωτοβουλίες που αφορούν ζητήματα δικαιωμάτων και υπεράσπισης μειονοτήτων;

¨Η, μήπως , άραγε στο βολικό κλισέ του παρείστικου «δεν βαριέσαι;» Μεθερμηνευόμενο, πως αφού τους έχουμε του χεριού μας και στο πλειοψηφικό τσεπάκι, ποιός νοιάζεται τώρα για το εξ ορισμού δημοκρατικό μας στίγμα; Κι όμως νοιάζεται.

Καταρχήν, γιατί τίποτε δεν είναι εξ ορισμού δεδομένο, αλλά εμπράκτως αποδεικνύεται. Και επίσης, διότι σημαντική μερίδα αριστερών ψηφοφόρων υποστήριξε το ΣΥΡΙΖΑ στις κάλπες για το προοδευτικό του πρόσημο, το οποίο πλάσαρε, προσχηματικά έστω, ο αρχηγός του. Δεν του έδωσε «λευκή επιταγή» για να νταραβερίζεται αποκλειστικά με συνομωσιολογικά βαρίδια, τη στιγμή που επικαλούταν το χτίσιμο ουσιαστικών και προοδευτικών συμμαχιών σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Ακόμη, όμως, χειρότερα για τον ίδιο, το εκλογικό σώμα δεν τον ανέδειξε πρωθυπουργό για να παραχωρεί στον υπουργό Άμυνας της κυβέρνησης την δικαιοδοσία να του υποβάλλει ο όποιος υφυπουργός την παραίτησή του. Σαν να υπάρχουν δυο επικεφαλείς που προΐστανται του υπουργικού συμβουλίου , αν όχι δυο κυβερνήσεις. Μια του ΣΫΡΙΖΑ και μια των ΑΝΕΛ.

Κακά τα ψέματα. Όση μνημονιακή μετάλλαξη και αν έχει υποστεί το κόμμα και όσο περισσότερα στελέχη του, χάριν έλξης από τις σειρήνες κυβερνητισμού, έχουν αποσυρθεί από την ιδέα να αλλάξουν τον κόσμο, θεωρώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί στην συνείδηση μεγάλου μέρους της κοινωνίας μια σπίθα ελπίδας.

Χρέος του είναι να τη κρατήσει αναμμένη. Πριν καταντήσει με τους συμφεροντολογικούς κυβερνητικούς μικρό-υπολογισμούς του ένα αδειανό, τρύπιο και μοιραίο πουκάμισο για τις μαδημένες ιδέες της Αριστεράς. Ειδάλλως, ας αφήσει τους ανεξέλεγκτους κυβερνητικούς συνεργάτες του να μπουρλοτιάσουν τα τόπια.

BΑΣΙΛΗΣ ΠΗΛΟΣ

matrix24.gr

http://feedproxy.google.com/~r/blogspot/oxafies/~3/BpzyoxSRPoo/blog-post_949.html