Τις παραμονές του πολέμου τον Οκτώβριο του 1940 κυριαρχούσε έντονα στην Ελλάδα τόσο σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας όσο και μεταξύ των απλών ανθρώπων, ενα πεδίο απόλυτης συμφωνίας, ότι η Πατρίδα θα αντιστεκόταν στην όποια εισβολή, αποδεικνύοντας ότι ο πόλεμος που βρισκόταν προ των πυλών είχε ωριμάσει ως επιλογή αφ” ενός στην κοινωνία και αφ’ετέρου στο κυβερνητικό κλιμάκιο της Αθήνας.

Όλοι οι Έλληνες είχαν συσπειρωθεί σε ένα ολοκληρωτικό “μαζί “ για την υπεράσπιση της χώρας, που όλοι μαζί έχτισαν μέσα απο τα ερείπια, ταυτίζοντας το είναι τους με την συνέχεια του χώρου που τους έδωσε η προγενέστερη ιστορία ..

Άλλωστε, οι Έλληνες που όφειλαν στην άμεσα προηγούμενη ιστορία τους την μύηση τους σε συμφορές, ελάχιστα τρόμαζαν στο άκουσμα ενός πολέμου, ενός μεγάλου Παγκοσμίου Πολέμου, που ελάχιστες χώρες και λαούς θα άφηνε έξω απο τον ¨χορό¨ του στα επόμενα χρόνια.

Γι” αυτό και ήταν προετοιμασμένοι να υποδεχτούν τον πόλεμο αυτό, με ένα τρόπο που ουδείς είχε προμαντεύσει. Οι Έλληνες ήταν ίσως ο μόνος λαός στον τότε κόσμο, που υποδέχθηκε τον Β” Παγκόσμιο Πόλεμο με το χαμόγελο στα χείλη…Αυτοί είναι οι Έλληνες…… Οι στρατεύσιμοι χαμογελούσαν στους δρόμους, στα παράθυρα των τρένων, των λεωφορείων, μή συνειδητοποιώντας καν ότι ήταν καθισμένοι επικίνδυνα στους μαρσπιέδες των φορτηγών.

Αυτό το χαμόγελο, θα πρέπει να συστράτευσε ως μεγαλύτερο σύμμαχο του Στρατού μας τον βροχερό καιρό, αφού η βροχή πλημμύρισε τονΚαλαμά καθυστερώντας τους Ιταλούς αρκετές ημέρες στην πορεία τους, μετέτρεψε τα μονοπάτια της Πίνδου τόσο γλιστερά κρατώντας τα μεταγωγικά της μεραρχίας Τζούλια πίσω και μακριά στην Κόνιτσα έκανε τον κάμπο στο Καλπάκι βάλτο, όπου μέσα του βούλιαξαν τα ιταλικά θωρακισμένα των Κενταύρων.

Δυστυχώς οι Νεοέλλληνες ξεχνάμε και είναι ορθό και σοφό να κάνουμε αρκετά συχνά αναδρομή στην ιστορία που έγραψαν με το αίμα τους οι άμεσοι προγονοί μας, για να θυμόμαστε ως Έλληνες τα δεινά που βιώσαμε στα χέρια των κατακτητών την σκοτεινή εκείνη περίοδο.

Ουδείς δεν πρέπει να λησμονεί την κατοχική πολιτική των Γερμανών, “ότι η τρομοκρατία πρέπει να πληρώνεται με τρομοκρατία” στην προσπαθειά τους να τιθασεύσουν ή έστω να αντιμετωπίσουν την αντίσταση του Ελληνικού λαού.

Για την Βέρμαχτ η έννοια των αντιποίνων αποτελούσε τη θεμελιώδη αρχή της ¨στρατιωτικής δικαιοσύνης¨, που την επέβαλλε και την απαιτούσε με όλο το κύρος του αξιώματός του ο ίδιος ο Φύρερ.

Η μάχη της Κρήτης πραγματικά αποτέλεσε την έναρξη της υλοποίησης των ναζιστικών θηριωδιών απέναντι στους αμάχους κατοίκους, με διάφορες μεθόδους – τις λεγόμενες “Επιχειρήσεις Αντεκδίκησης”, που συμπεριελάμβαναν: Εκτελέσεις, Αναγκαστικές Επιτάξεις, Κάψιμο των χωριών, Εξόντωση του αρσενικού πληθυσμού – Ausrottung- κλπ.

Η μαζική εκτέλεση στο Κονταμάρι, στον Αλικιανό και η ισοπέδωση του χωριού Κάντανος είναι κάποια απο τα “έργα και τις ημέρες” της Βέρμαχτ ενάντια σε έναν αδούλωτο λαό.

Είναι γεγονός, ότι με το πέρασμα των χρόνων και με την αλλοτρίωση που έχει επιτευχθεί στις ιερές αξίες μας, έχουμε ξέχασει ή δεν έχουμε μάθει καν τις φρικαλεότητητες των αριστα εκπαιδευμένων τακτικών στρατιωτών της Βέρμαχτ.

Τα μνημεία όμως είναι εκεί, στους τόπους θυσίας των συνελλήνων, ανθεκτικά και επιβλητικά στο πέρασμα του χρόνου, υπενθυμίζοντάς μας ότι δεν πρεπέι .να λησμονονούμε ποτέ. Παραθέτω λοιπόν την ανατομία ενός εγκλήματος εις βάρος ενός αδάμαστου λαού που βίωσε την απανθρωπιά και την σκληρότητα του Γ΄ Ράιχ με τον χειρότερο τρόπο.

Η σφαγή στο Κομμένο με την εκτέλεση 317 κατοίκων στις 16 Αυγούστου 1943.

Η Επιχείρηση “Augustus” τον Αύγουστο 1943.

Σειρά επιχειρήσεων τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο 1943 με την ονομασία “Panther -Tiger-Puma- Hubertus”.

Το Ολοκαύτωμα στα Καλάβρυτα όπου ανάμεσα στα θύματα περιλαμβάνονται 511 ανδρες, τον Δεκέμβριο του 1943.

Στην Αθήνα η εκτέλεση 200 ομήρων, την Πρωτομαγιά του 1944.

Στην Κλεισούρα η εκτέλεση 215 κατοίκων, στις 5 Μαΐου1944

Στο Δίστομο η εκτέλεση 300 κατοίκων, στις 10 Μαΐου 1944.

Στη Χαλκίδα η εκτέλεση 100 ομήρων, στις 17 Μαΐου 1944.

Η επιχείρηση “Steinadler” τον Ιούλιο 1944.

Η επιχείρηση “Kreuzotter” τον Αύγουστο 1944.

Η επιχειρηση “Μaigewitter” τον Απρίλιο1944.

Αυτή είναι η δική μου κατάθεση Τιμής στους Ήρωες του Έπους του 1940 και της Κατοχής, θυμίζοντάς μου την τύχη του να είμαι Ελληνίδα και το διαρκές μου καθήκον να παλεύω για τα ιερά και τα όσια της Πατρίδας μου.

http://dialogoi.gr/epos-tou-40-panttini-iroes/