Οκτώβριος του 2015, στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού η Μάγδα Φύσσα καταθέτει ως βασικός μάρτυρας στην εν ψυχρώ δολοφονία του γιου της, Παύλου.

Πάνε δυο χρόνια και κάτι που λείπει ο Παύλος από το σπίτι. Δεν έφυγε, της τον πήρανε. Πάνε δυο χρόνια και κάτι,που ξεχνιέται και τον περιμένει να φανεί, ακούει το γέλιο του,τη φωνή του. Δε μένει άπραγη αυτό τον καιρό, καμιά άλλη δεν πρέπει να έρθει στη θέση της ποτέ ξανά. Μη νιώσει άνθρωπος αυτό τον πόνο. Έτσι έμαθε τα παιδιά της από μικρά, να στέκονται πλάι στους ανθρώπους, να μάχονται και να κερδίζουν τη ζωή. Έτσι, έκανε κι εκείνος εκείνο το βράδυ.

Δυο χρόνια και κάτι έχει ακούσει τα πάντα, είπε ο καθένας το δικό του. Καθόλου δεν τη νοιάζει. Εκείνη την αλήθεια την ξέρει, το δίκιο είναι ζόρικο, μα είναι όλο στα μάτια και στη φωνή της.

Ο Παναγιώτης κατέθεσε πρώτος. Αγέρωχος που φαινόταν. Την ώρα που μιλούσε, οι δολοφόνοι κι οι υπερασπιστές τους, κραύγαζαν επιδεικτικά, χειρονομούσαν. Ο Τάκης της εκεί , τα είπε όλα. Θα τα κατάφερνε άραγε κι η ίδια δίχως να λυγίσει; Στην αίθουσα είχε μαζί της τα παιδιά της,την Ειρήνη της, τους φίλους του Παύλου και σίγουρα κάπου ήταν κι εκείνος. ‘’Έλα ρε μάνα δύναμη’’.

Σηκώθηκε με το βάρος όλο στην πλάτη της και τη φωνή του Παύλου στα αυτιά της. Άνοιξε το στόμα της και δίδαξε. Ιστορία,αξιοπρέπεια, ανθρωπιά, δικαιοσύνη, θάρρος , όλα μας τα δίδαξε εκείνη τη μέρα η γαζώτρια από το Κερατσίνι. Περνούσε η ώρα κι εκείνη εκεί, όρθια. Δεν επιτρέπονται οι κάμερες στην αίθουσα(!) και οι λίγοι φωτογράφοι με κόπο απαθανατίζουν κάποιες στιγμές. Δε γίνεται να μεταφερθεί και να περιγραφεί η αξία της στιγμής με όσα λόγια..Αναρωτιόμασταν μέρες για όλη αυτή τη δύναμη. Αντί να της δίνουμε κουράγιο, μας έδινε εκείνη.

Υπήρχε λοιπόν και κάτι ακόμη που δεν είχαν υπολογίσει οι κατηγορούμενοι. Δεν τους φοβάται η Μάγδα. Δεν τους φοβάται, ούτε αυτούς ούτε τα τσιράκια τους που τριγυρίζουν τα βράδια έξω από το σπίτι της. Περίμεναν φαίνεται μια γυναικούλα, τρομαγμένη και κατηφή ή μια μάνα που να ωρύεται και να χάνει τον έλεγχο. Όταν την είδαν να στέκεται στην πρώτη κατάθεση ένιωσαν την απειλή της. Έπρεπε να βρουν ένα τρόπο να κάμψουν το ηθικό της.

Αυτό και έκαναν τη δεύτερη φορά. Όσο η Μάγδα κατέθετε εκείνοι έκαναν τα προσφιλή και γνωστά τους φτηνιάρικα κόλπα. Όταν αποκάλεσε το Ρουπακιά δολοφόνο, ξεσηκώθηκαν. Αυτοί, που την αναγκάζουν να ακούει τη λέξη ‘’θανών’’, ή ‘’θύμα’’ σε κάθε αναφορά του δικαστηρίου στον Παύλο. Δε θα τους κάνει τη χάρη, θα τα πει όλα. Είναι πολύ μικροί για να τη σταματήσουν.

Όταν τελειώνει, λίγο πριν καταρρεύσει, κοιτά κατάματα το δολοφόνο του γιου της, οι φασίστες δεν μετανοούν κι η Μάγδα το ξέρει, αλλά τον κοιτά για να αντιμετωπίσει τα μάτια της. Δεν είναι τυχαίο που ελάχιστοι από το σύνολο των κατηγορουμένων προσέρχονται στις αίθουσες αυτές τις μέρες . Κρατά ένα μπουκάλι, κρατά όλο το δίκιο.

Δε θα σε ξεχάσει κανείς Μάγδα Φύσσα.-
Υ.γ’: Παναγιώτης και Μάγδα Φύσσα, ένας εργάτης της Ζώνης και μια γαζώτρια τίμησαν το παιδί τους, την οικογένειά τους, τον τόπο και την τάξη τους.
Υ.γ’’: Η πολιτική αγωγή σε αυτή τη δίκη έχει ξεπεράσει τον εαυτό της, τεράστιο έργο, με απίστευτο προσωπικό κι επαγγελματικό κόστος. Οι δικηγόροι που εκπροσωπούν το δίκιο είναι ο λόγος για να μην ντρέπεσαι που κουβαλάς στο πορτοφόλι σου τη δικηγορική ταυτότητα. Δεν προσβλέπουν σε δάφνες και δόξες, αγωνίζονται καθημερινά. Η υπεράσπιση των φασιστών δεν περίμενε πως θα είχε τόσο δύσκολους αντιπάλους. Καλή δύναμη παιδιά.

https://eleutheriellada.wordpress.com/2015/10/08/