Υπάρχουν διαφορές αλλά δεν είναι τόσες πολλές, όσες οι ομοιότητες.

Ας προσπαθήσουμε να τις δούμε:

Α: Και τα δύο ενέχουν την υπόσχεση ότι μπορεί να ανταλλαγούν με αγαθά.

Β: Η υπόσχεση που δίνουν ισχύει για ορισμένο τόπο. ( Το πρώτο εντός της ΕΕ, το δεύτερο εντός των καταστημάτων ΑΒ)

Γ: Ο εκδότης και στις δύο περιπτώσεις είναι ιδιώτης.

Δ: Σε περίπτωση παραχάραξης προβλέπονται κυρώσεις.

Ε: Ο χρήστης θα πρέπει να αποδεχθεί τους όρους χρήσης.

ΣΤ: Θα πρέπει επίσης να ενεργήσει όπως ο εκδότης ορίζει για να τα αποκτήσει.

Ζ: Η μη ύπαρξη του εκδότη αναιρεί την όποια αξία τους.

Η: Η υψηλή κυριότητα παραμένει στον εκδότη.

Θ: Η αποδοχή τους συνάγει την αναγνώριση της αξίας τους.

Ι: Απουσιάζει ο μεγάλος ηττημένος: ΠΛΗΡΩΤΕΑΙ ΕΠΙ ΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙ,( I PROMISE TO PAY THE BEARER ON DEMAND), LEGAL TENDER, (PAGARA AL PORTADOR), BIGLIETTO DI STATO A CORSO LEGALE, (PAGABILI A VISTA AL PORTATORE), THIS NOTE IS A LIABLITY OF THE CENTRAL BANK AND IS FULLY GUARANTEED BY THE GOVERNMENT OF THE REPUPLIC, (PAGADEROS AL PORTADOR EN LAS OFICINAS DEL BANCO)

ΙΑ: Με την πάροδο του χρόνου θα αποκτήσουν συλλεκτική αξία.

ΙΒ: Δεν είναι τίποτε περισσότερο από δυο κομμάτια χαρτί.

http://wp.me/p1h3Tw-N8

© HeadWaiter.

https://toufekiastoskotadi.wordpress.com/2015/10/26/