Η εθνική επέτειος του ΟΧΙ με βρίσκει σε απόγνωση όπως τον Οπως κάθε νοήμονα άνθρωπο που του στερούν το δικαίωμα να ζήσει μια ζωή με ελευθέρια , με αξιοπρέπεια , δημιουργικότητα κια μια σχετική ποιότητα. Θεωρώ πως το αφύσικο θα ήταν να μην προβληματίζεται και να μην αντιδρά.

Φέρνω στο νου το ποίημα που μου είχε δώσει ο δάσκαλος να απαγγείλω κι εγώ τη μέρα της γιορτής παρίστανα την άρρωστη γιατί με …»πόναγε»   να το πω μπροστά στον γείτονα μας τον κυρ-Μήτσο που είχε αφήσει πίσω το  ένα του ποδάρι – απο κρυοπαγήματα,  στην Αλβανία..

«Τι γύρευες στ’ αλβανικό βουνό,
μονάκριβε νησιώτη;
Και λαβωμένο κλαίει το δειλινό
την ακριβή σου νιότη…
Πάει ο ήλιος, πάει κι η Αμοργός,
στα μάτια του νυχτώνει.
Κι ο έφεδρος ανθυπολοχαγός
κοιμάται μες στο χιόνι.
Τα χρόνια σου καπνός τα παιδικά,
ανάσα η εφηβεία.
Στον τοίχο – ματωμένα ιδανικά –
μετάλλια και βραβεία…»

Το μόνο λοιπόν που μένει να γράψω παραπάνω σήμερα στη Εθνική Επέτειο του ΟΧΙ είναι ένα απόσπασμα από τα λόγια του Οδ. Ελύτη :

«…Ήδη, σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να ‘ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του.
Για τι παλεύουμε νύχτα μέρα; Παλεύουμε για ένα τίποτα, που ωστόσο είναι το παν. Είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί, που όλα δείχνουν ότι δεν θ’ αντέξουν για πολύ. Είναι η ποιότητα, που γι’ αυτή δεν δίνει κανείς πεντάρα. Είναι η οντότητα του ατόμου, που βαίνει προς την ολική της έκλειψη. Είναι η ανεξαρτησία των μικρών λαών, που έχει καταντήσει ήδη ένα γράμμα νεκρό. Είναι η αμάθεια και το σκότος.[…]
Για μας η πατρίδα μας είναι αυτές οι στεριές οι καμένες στον ήλιο κι αυτά τα γαλάζια πέλαγα με τους αφρούς των κυμάτων. Είναι οι καστανόξανθες κοπέλες, είναι τ’ άσπρα σπιτάκια τ’ ασβεστωμένα και τα ταβερνάκια και τα τραγούδια τις νύχτες με το φεγγάρι πλάι στην ακροθαλασσιά ή κάτω από κάποιο πλατάνι.[ ……. ]
Είναι οι πατεράδες μας κι οι παππούδες μας με το τουφέκι στο χέρι, αυτοί που λευτερώσανε την πατρίδα μας και πιο πίσω, πιο παλιά, όλοι μας οι πρόγονοι που κι αυτοί ένα μονάχα είχανε στο νου τους -όπως κι εμείς σήμερα: τον αγώνα για τη λευτεριά…»

Ξύπνα Ελληνάκο μου.

Στη φτήνια τη Λευτεριά δεν την πουλάνε πουθενά!

Ούτε και τη χαρίζουν….

Αντέδρασε, στα σχέδια αυτών που καθημερινά σου κλέβουν τον ιδρώτα, την τσέπη σου , τα όνειρα σου, σου γ@μο%ν τη ζωή σου ολόκληρη σε τελικά ανάλυση !

https://xeimwniatikhliakada.wordpress.com/2015/10/27/