Μάταια μοχτούσα νά βρω το λόγο τον απλό, χωρίς παρδαλά στολίδια, πού νά μην παραφορτώνει μέ πλούτος και νά παραμορφώνει τη συγκίνηση μου. Ποιος ήταν ό μουσουλμάνος μυστικός πού διψούσε και κατέβασε στο πηγάδι τον κουβά ν’ ανασύρει νερό νά πιει; Τον τράβηξε απάνω κι ήταν γεμάτος χρυσάφι· τό ‘χυσε. Ξανακατέβασε τον κουβά, τον ανέβασε, ήταν γεμάτος ασήμι· τό ‘χυσε. «Θεέ μου» είπε «τό ξέρω πώς είσαι γεμάτος θησαυρούς· μά δώσ’ μου μονάχα νερό νά πιω- διψώ.» Κατέβασε πάλι τον κουβά, έβγαλε νερό, ήπιε. Τέτοιος πρέπει, χωρίς στολίδια, ό Λόγος.

https://gemfragoulis.wordpress.com/2015/11/22/%CF%8E-%CE%AE/

https://bluebig.wordpress.com/2015/11/22/