Αρχίζει δειλά δειλά να ξετυλίγεται το κουβάρι με το συνταξιοδοτικό σύστημα που ο καθείς το βλέπει όπως τον βολεύει. Οπως γράφει στην «Οικονομική Επιθεώρηση «ο Πλάτων Τήνιος, ένας από τους καλύτερους γνώστες του ασφαλιστικού μας συστήματος, «το σύστημα των συντάξεων εύκολα τορπιλίζει την οικονομία.

Τα ελλείμματα (σχεδόν 90 δισ. ευρώ την τελευταία πενταετία) των συντάξεων, μας έφεραν στην κρίση του 2009. Οι αστοχίες στη διαχείριση των συντάξεων -και στην εμμονή στην πρόωρη συνταξιοδότηση- μας οδήγησαν εδώ. Μια οικονομία που είναι κατά το ένα τέταρτο φτωχότερη δεν μπορεί να δίνει τις ίδιες συντάξεις όπως παλιά. Αν το κάνει αυτό, οι συνταξιούχοι θα περνάνε καλά σε βάρος των υπολοίπων, οι οποίοι πρέπει να εργάζονται για να πληρώνουν τις συντάξεις».

Στις διαπιστώσεις του κ.Τήνιου θα πρόσθετα και ορισμένα άλλα προσωπικά μου συμπεράσματα.

Πρώτον. Οι υψηλές αλλά και δεκάδες χιλιάδες χαμηλές συντάξεις που δίνονταν η δίνονται μέχρι σήμερα δεν ανταποκρίνονται επ ουδενί στις εισφορές που κατέβαλαν οι εργαζόμενοι. Στην πραγματικότητα δίνονται χάρις στα νέα δανεικά των ξένων.

Δεύτερον. Το διάστημα της κρίσης αλλά και τα προηγούμενα χρόνια βγήκε στη σύνταξη με ελάχιστα χρόνια ασφάλισης ή σε ηλικίες -ντροπής (40-50 χρόνων) ένας ολόκληρος «στρατός» εργαζομένων που σιτίζεται ακόμη με δανεικά (κάθε χρόνο το κράτος δαπανά ως πρόσθετη επιχορήγηση στα ταμεία 12 δισ. ευρώ συν 6 δισ. για τους συνταξιούχους δημοσίους υπαλλήλους).

Τρίτον. Ακόμη και με το τρίτο μνημόνιο συντηρήθηκε ο ανεπίτρεπτος θεσμός της πρόωρης συνταξιοδότησης έως το 2021 (ευτυχώς με αντικίνητρα για να μη γεμίσουν οι καφετέριες εκτός από νέους και από συνταξιούχους). Τώρα η κυβέρνηση συζητά με το κουαρτέτο των δανειστών να επιβάλει αύξηση στις εργοδοτικές και εργατικές εισφορές για να μη «σφαγούν» οι μεγαλοσυντάξεις. Ασχέτως αν αυτό μπορεί να εκτινάξει την ανεργία στο 35%.

Η σημερινή πτωχευμένη οικονομία δεν μπορεί να υποστηρίξει συνταξιούχους άνω των 1.000 ευρώ το μήνα. Αν συνεχίσει να το κάνει στην ουσία παραδίδει τα παιδιά της στα φιλοδωρήματα και την ανάγκη των παππούδων. Αλλοίμονο τότε για τα παιδιά της. Και τα παιδιά των παιδιών της. Αυτό που χρειάζονται οι συνταξιούχοι είναι να τρέφουν μόνον τους εαυτούς τους. Και οι νέοι αυτό που χρειάζονται είναι δουλειές.

Πώς όμως θα γίνουν επενδύσεις όταν όλα τα αποθέματα του κράτους (δηλαδή τα νέα και πάλι δανεικά) πάνε για συντάξεις και όχι στο να ανοίξουν δουλειές για τους ανέργους. Ετσι -φτάνουμε ακόμη και σήμερα- οι συνταξιούχοι να συνεχίζουν να «τρώνε», -από τα λεφτά που μας απέμειναν- το κύριο πιάτο και τα παιδιά τους τα αποφάγια…

Κι αυτό δεν αρέσει σε κανένα.

Γράφει ο Θάνος Πασχάλης-newpost.gr