ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Ανάμεσα στο 1950 και στο 1970, η οικονομία της Δυτικής Ευρώπης αντιπροσώπευε περίπου το 28% της παγκόσμιας οικονομίας. Το 1990 το ποσοστό αυτό έπεσε στο 24% και σήμερα βρίσκεται στο 19% περίπου. Προβλέψεις για το μέλλον υπάρχουν πολλές. Καμία από αυτές δεν θεωρεί πιθανή την αύξηση της επιρροής της ΕΕ ή την βελτίωση της σχετικής οικονομικής της θέσης στο διεθνές στερέωμα.

Η Citygroup προβλέπει πως θα συρρικνωθεί στο 11% του παγκόσμιου συνόλου γύρω στο 2030 και στο 7% το 2050.

Την ίδια χρονιά από όλες τις Δυτικο-Ευρωπαϊκές οικονομίες μονάχα εκείνη του ΗΒ θα φιγουράρει στην τελευταία θέση της λίστας με τις 10 ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη. Γαλλία, Γερμανία θα βρίσκονται εκτός της δεκάδας και η Ιταλία θα έχει κατρακυλήσει στην 25η θέση.

Χώρες όπως η Ινδονησία, το Μεξικό, η Βραζιλία και το Βιετνάμ θα έχουν πάρει την θέση τους. Η Ινδία θα είναι η δεύτερη ή η τρίτη οικονομική δύναμη στον πλανήτη. Με άλλα λόγια, ο κόσμος αλλάζει.

Οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης –με την Γερμανική αυτοκρατορία στην πρώτη θέση– γερνάνε.

Το 2050, η Βρετανία θα είναι η πολυπληθέστερη χώρα της ηπείρου και ίσως αυτό και μόνο το γεγονός να εξηγεί και την παρουσία της χώρας στην δεκάδα των ισχυρότερων οικονομίων.

Όλα τα παραπάνω, βέβαια, βρίσκονται υπό την αίρεση των πιθανών και απίθανων πολιτικών εξελίξεων, όμως δείχνουν την γενική τάση. Η δύναμη της Ευρώπης θα συρρικνωθεί στον έναν ή στον άλλο βαθμό μέσα στα επόμενα χρόνια.

Δεν χρειάζεται και πολλή σκέψη για να συμπεράνει κανείς ότι η Ευρώπη χρειάζεται επειγόντως δύο πράγματα:

Μεγαλύτερου βαθμού πολιτική και οικονομική ενοποίηση – που για να είναι λειτουργική θα πρέπει να βασίζεται στην όσο το δυνατό δημοκρατικότερη αντιπροσώπευση των πολιτών από όλα τα κράτη μέλη, και φυσικά νέο αίμα δηλαδή μετανάστες.

Βλέποντας όμως το τρόπο με τον οποίο αντιδρούν απέναντι στις προκλήσεις των καιρών οι ηγεσίες και οι πολίτες των Ευρωπαϊκών κρατών δεν μπορεί παρά να αναρωτηθείς μήπως και χτυπήθηκε μαζικά η ήπειρος από κανέναν ιό που προκαλεί μαλάκυνση του εγκεφάλου και προϊούσα μαζική ηλιθιότητα.

Ρατσισμός, νεποτισμός, κατάργηση ή εκφυλισμός κάθε δημοκρατικού θεσμού, κλείσιμο των συνόρων και των μυαλών.

Φυσικά, δεν πρόκειται για τις συνέπειες μιας αλλόκοτης πανδημίας.

Η κατάσταση μοιάζει και είναι εκρηκτική γιατί δημιουργούνται οι συνθήκες της τέλειας γεωπολιτικής θύελλας.

Ένα διεθνές περιβάλλον που θυμίζει δεκαετία του ’20 και του ’30.

Βρωμάει πόλεμο και επικείμενη οικονομική κατάρρευση.

Η οικονομική υποχώρηση της Ευρώπης σε συνδυασμό με την γήρανση του πληθυσμού δεν έχει γίνει ακόμα προφανής στο κέντρο παρά μόνο στην περιφέρεια.

Τα σημάδια όμως που προμηνύουν την καταστροφή αρχίζουν ήδη να γίνονται αντιληπτά από την εργατική και μεσο-αστική τάξη στον πυρήνα της πάλαι ποτέ κραταιής ΕΕ.

Σε αυτές τις συνθήκες – ιδίως όταν έχει προηγηθεί το ξεπούλημα των σοσιαλιστών και των σοσιαλδημοκρατών στους τραπεζίτες – οδηγεί τις πολιτικά και πολιτισμικά απαίδευτες κοινωνικές μάζες στην αγκαλιά των ρατσιστών και των φασιστών που φυσικά μπορεί να έχουν διάφορες αποχρώσεις στα κοστούμια που φορούν αλλά την ίδια ουσιαστικά ιδεολογία στα μυαλά τους.

Έτσι ερμηνεύονται –κατά την γνώμη μου– οι ρατσιστικοί και απάνθρωποι νόμοι για τους πρόσφυγες που ψηφίστηκαν δημοκρατικά σε Ελβετία και Δανία, οι μαζικές απελάσεις μεταναστών που σχεδιάζονται στην Σουηδία, η ουσιαστική κατάργηση του δημοκρατικού συντάγματος στην Γαλλία [με ευρεία πολιτική συναίνεση και αφορμή πάντα την τρομοκρατία], οι απροκάλυπτα ρατσιστικές συμπεριφορές στην σημαδεμένη από την αποτρόπαιη ιστορία του ναζισμού Γερμανία, οι κραυγές των Βέλγων που καλούν τους Έλληνες να πνίγουν τους πρόσφυγες και να προστατεύουν πιο αποτελεσματικά τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ.

Ο φασισμός –απροκάλυπτος ή κρυφός– και ο ωμός ρατσισμός του λευκού πρόβατου που κλωτσά το μαύρο πρόβατο μακριά από το κοπάδι και δεν αναγνωρίζει δικαιώματα στους έχοντες διαφορετικό αίμα, χρώμα δέρματος και πίστη δεν θα αποτελέσουν μια παρένθεση αλλά θα γίνουν δυστυχώς ο κανόνας.

Το φάντασμα του φασισμού έρχεται ξανά στην Ευρωπαϊκή ήπειρο. Κι αν το 1930, τότε που υπήρχαν οι δυνάμεις της αντίστασης, αποτύχαμε να καταστρέψουμε έγκαιρα το αυγό του φιδιού, σήμερα που δεν υπάρχει παρά μονάχα η υποταγή και η συναλλαγή με την εκάστοτε εξουσία οι μέρες που έρχονται μοιάζουν με τρέιλερ από την επόμενη ταινία του Φρέντυ Κρούγκερ.

Στις 23 του Ιούνη θα γίνει το δημοψήφισμα στην Βρετάνια σχετικά με την παραμονή ή όχι στην ΕΕ.

Νομίζω πως είναι περισσότερο από προφανές πως το σκηνικό έχει στηθεί αριστουργηματικά από την γραφειοκρατία της ΕΕ και τον Κάμερον.

Τους ενδιαφέρει η παραμονή της Βρετανίας στην ένωση και η υιοθέτηση αντιδραστικών πολιτικών στο θέμα των εσωτερικών και εξωτερικών μεταναστών όχι μόνο στην Βρετανία αλλά και στην υπόλοιπη ΕΕ.

Απλά, το ΗΒ παίζει σήμερα τον ρόλο του λαγού. Her Majesty’s rabbit!

Μετά τους περιορισμούς που θα τεθούν στους μετανάστες, σειρά θα πάρουν οι γηγενείς εργαζόμενοι.

Ειλικρινά, δεν πιστεύω ότι το Brexit έχει μεγάλες πιθανότητες να συμβεί. Μονάχα στην παράδοση των Βρετανών μπορώ να ελπίσω αλλά όχι για πολύ βλέποντας την καθολική σχεδόν υποστήριξη των «ενωτικών» από τα συμφέροντα που κατοικοεδρεύουν στο City του Λονδίνου.

Ένα αποτέλεσμα υπέρ του Brexit θα ήταν ενδεχομένως μια γερή γροθιά στο στομάχι της χούντας των Βρυξελλών. Όμως ποιος μπορεί να είναι σίγουρος ακόμα και για αυτό;

Είναι ικανοί να μετατρέψουν ακόμα κι αυτό το δύσκολα διαχειρίσιμο από αυτούς σενάριο σε ένα ακόμα κύμα περιορισμού των δημοκρατικών δικαιωμάτων των Ευρωπαϊκών λαών.

Το σίγουρο είναι πως η Ευρώπη γερνάει, φτωχαίνει και απο-δημοκρατικοποιείται ταχύτατα. Πετάει στα σκουπίδια την μοναδική πιθανότητα που έχει να παραμείνει ζωντανή στην παγκόσμια σκηνή.

Αντί για την δημοκρατία, την αλληλεγγύη και την ενσωμάτωση νέων δυναμικών πληθυσμών, επιλέγει τον αυταρχισμό και ενισχύει τα εσωτερικά και τα εξωτερικά της τείχη.

Της πάει πολύ ο θάνατος της παλιόγριας και -όπου να ‘ναι- θα την καλέσει για καφέ ο διάολος στην κόλαση.

Φιλιά από την Εσπερία

Ηλίας

Υ.Γ. Στις ΗΠΑ ο Τράμπ προελαύνει. Αν δεν είναι αυτός, δεν θα αργήσει η εποχή που θα δούμε έναν κανονικό φασίστα στην ηγεσία της ισχυρότερης χώρας του πλανήτη. Και τότε είναι που θα κρατήσουμε όλοι την ανάσα μας. Μέχρι να σκάσουμε!

(Αγαπητέ Ηλία, χτες συμπληρώθηκαν 168 χρόνια από την ημέρα που δημοσιεύτηκε το Κομμουνιστικό Μανιφέστο. Όλοι ξέρουν την φράση «Προλετάριοι όλου του κόσμου ενωθείτε» αλλά έχω μια …υποψία πως οι προλετάριοι μάλλον δεν θέλουν να ενωθούν· βέβαια, μπορεί να περιμένουν τα 200 χρόνια από το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, για να σβήσουν κεράκια, να κόψουν τούρτα και να φουσκώσουν και μπαλόνια. Ηλία, κατά την ταπεινή μου γνώμη, η μόνη ελπίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα ήταν η ένωση με την Ρωσία. Βέβαια, το πιθανότερο είναι ότι η Ευρώπη θα συνεχίσει να πατρονάρεται από τις ΗΠΑ. Η συμμετοχή της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για να μην πραγματοποιηθεί ποτέ η ευρωπαϊκή ενοποίηση. Από την άλλη, βέβαια, είναι κι ένας τρόπος να μην λαλήσει πάλι η Γερμανία και τους πάρει ξανά όλους παραμάζωμα. Στην τελική, δεν υπάρχουν ούτε ΗΠΑ, ούτε Βρετανία, ούτε Ευρώπη. Μόνο μερικές εταιρείες υπάρχουν Και καθόμαστε εμείς και μιλάμε για χώρες, λες και ζούμε ακόμα στο 1950. Ηλία, δεν νομίζω ότι έχει καμία σημασία τι θα ψηφίσουν οι Βρετανοί πολίτες στο δημοψήφισμα. Είμαστε μεγάλα παιδιά, για να πιστεύουμε πως θα γίνει ό,τι ψηφιστεί σε ένα δημοψήφισμα. Ειδικά, σε μια χώρα που έχει ακόμα μοναρχία. Πάντως, ο Ιούνιος είναι ακόμα μακριά. Και ο πλανήτης μυρίζει μπαρούτι. Ο Τραμπ μου αρέσει. Μακάρι να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ. Οι πολίτες σε όλο τον κόσμο έχουν αντιληφθεί πως δεν υπάρχει δημοκρατία και ψηφίζουν επιχειρηματίες, πουτάνες, δημοσιογράφους και τέτοιους για πρόεδρους και πρωθυπουργούς. Να, εμείς κάναμε πρωθυπουργό τον Τσίπρα και τώρα θα κάνουμε πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τι άλλο να κάνουμε για να τους δείξουμε πως η δημοκρατία τους είναι ένα ανέκδοτο; Ηλία, θα ήθελα να ζούσε ο Μαρξ και να μάθαινε πως σήμερα 62 άνθρωποι έχουν περισσότερα χρήματα από 3,5 δισεκατομμύρια ανθρώπους, δηλαδή από τον μισό πληθυσμό του πλανήτη. Θα ήθελα να δω την φάτσα του. Υποτίμησε την βλακεία ο Μαρξ. Και ξέχασε πως οι περισσότεροι άνθρωποι είναι καθάρματα. Λάθος του. Ηλία, ναι η Ευρώπη πεθαίνει. Αλλά εμένα σκασίλα μου. Εδώ πεθαίνουμε εμείς, για την Ευρώπη θα με νοιάζει; Σιγά την γκόμενα. Είπαμε, η Ευρώπη ήταν μια γκόμενα του Δία, που την ερωτεύτηκε, την γκάστρωσε, της έκανε κουτσουβελάκια και μετά την έστειλε γιατί βρήκε άλλη. Και έρχονται τα ζώα οι Έλληνες, μετά από κάτι χιλιετίες, και θέλουν να την ξαναπιάσουν γκόμενα την γεροπατσαβούρα, λες και δεν ξέρουν πως η γκόμενα που την έφτυσες δεν θα σου το συγχωρήσει ποτέ. Και θα έχει και τα δίκια της. Να είσαι καλά, Ηλία.)

http://pitsirikos.net/2016/02/%ce%bf-%ce%b8%ce%ac%ce%bd%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%ac%ce%b5%ce%b9-%cf%80%ce%bf%ce%bb%cf%8d/