ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Δυο ήρωες την νύχτα της 30ής προς 31ης Μαΐου 1941 κατεβάζουν τη ναζιστική σημαία από το βράχο της Ακρόπολης και γράφουν Ιστορία. Ό,τι και να πούμε για το θάρρος του «Πρώτου Παρτιζάνου της Ευρώπης» Μανώλη Γλέζου και του Λάκη Σάντα είναι πράγματι λίγο. Δεν είναι τυχαίο, ότι τόσο ο στρατός κατοχής όσο και το μετέπειτα κράτος και παρακράτος της δεξιάς κυνήγησε με μανία τους Κομμουνιστές αγωνιστές. Αυτούς, που μαζί με χιλιάδες άλλους πολέμησαν, ενώ πολλοί πλήρωσαν ακόμα πιο βαρύ τίμημα, για τη δική μας Ελευθερία. Ο Μανώλης και ο Λάκης  http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2016/05/75_30.htm κατόρθωσαν αυτόν τον άθλο, γιατί ήταν Κομουνιστές, μην τα ξεχνάμε αυτά, έχουν σημασία.
Αλλά σήμερα θα μιλήσουμε για κάτι άλλο. Θα δούμε τα πράγματα από μια διαφορετική οπτική. Αφορμή το ενδιαφέρον άρθρο που είδα στο indymedia https://athens.indymedia.org/post/1559813/ με τίτλο «Τι έγραφε η «Βραδυνή» την επόμενη που κατέβασαν την χιτλερική σημαία;»
Η φυλλάδα λοιπόν, μαζί με άλλες, χαρακτήριζε την πράξη ως «επαίσχυντον» και «επικίνδυνον». Έγραφαν μάλιστα ότι «δεν είνε δυνατόν να ήσαν άνθρωποι με σώας τας φρένας αυτοί που υπεξήρεσαν, εν ώρα νυκτός, την Γερμανική Σημαίαν…» Ίσως ήθελαν να την κατεβάσουν μεσημέρι, ίσως τους βάρεσαν στο κεφάλι αυτά που έλεγαν, ότι η πολεμική σημαία είναι το «ιερότερον σύμβολον» κι άλλες τέτοιες τρίχες…
Προδότες, θα πείτε, πουλημένοι και δειλοί. Σωστά, αλλά οι εφημερίδες αυτές λίγους μήνες πριν έγραφαν: «“Ιτε παίδες Ελλήνων», «Νυν ο υπέρ πάντων αγών», «Πόλεμος μέχρι της νίκης». Ενώ στις 6/4/1941 η Βραδυνή είχε πρωτοσέλιδο «ΟΧΙ. Οι νέοι άνανδροι δολοφόνοι (Γερμανοί) θα υποστούν την αυτήν τύχην (των Ιταλών)».
Οι άνανδροι δολοφόνοι όμως μόλις μπήκαν στην Αθήνα μεταμορφώθηκαν σε «ένδοξους» «στεφανωμένους με δάφνες», «που εδημιούργησε η μεγαλοφυής διάνοια του Αδόλφου Χίτλερ»! Ο οποίος φυσικά για αυτούς ήταν «φίλος» μας. Μας ρήμαξε «φιλικά», καλέ τι φιλικά; «Αδελφικά» βασάνισε φρικτά, εκτέλεσε κι έκανε να πεθάνουν εκατοντάδες χιλιάδες από πείνα. Το κτήνος!
Που το πάω; Είναι γνωστός ο ρόλος των προδοτών. Συνήθως είναι “κείνοι, που όσο δεν κινδυνεύει ο ποπός τους, το παίζουν υπερεθνικιστές και πατριώτες εκ του ασφαλούς. Όσο άλλοι σκοτώνονται και πολεμάνε. Μόλις όμως τα πράγματα σκουρύνουν, κοιτάνε μόνο το άθλιο, βρωμερό τους τομάρι. «Ο κάθε ένας για την πάρτι του, ο σώζων εαυτόν σωθήτω και πρώτοι εμείς…» Πρώτοι στη μάσα, στα παχιά λόγια, πρώτοι που θα προσκυνήσουν, που θα πουλήσουν τους υπόλοιπους και θα ρίξουν την ασπίδα. Είναι οι δεξιοί ηλίθιε! Μαζί και κάποιοι άλλοι, που το παίζουν «αριστεροί» μέχρι να κάτσουν στο τραπέζι. Μετά τα ξεχνάνε όλα, κοιτάνε μόνο να φάνε. Σαν μερικούς – μερικούς, που πριν λέγαν για «νταούλια» και για «χορούς των αγορών»…
Σήμερα πάλι κάποιοι μας το παίζουν Ελληναράδες. Κι ας είναι μπάσταρδα του κάθε γκεσταπίτη, που διέθετε μια κονσέρβα, για να πηδήξει στην Κατοχή, αλλιώς δεν μπορούσε. Βρίζουν όσους πολέμησαν, όσους πραγματικά αγωνίστηκαν. Ήρωες που, αν τους έβλεπαν τότε μπροστά τους, θα έψαχναν καινούριο βρακί. Ναζίδες τώρα το παίζουν Έλληνες. Ο ναζί είναι κάθαρμα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά κομπλεξικό παλιοτόμαρο, που κοιτά μόνο τον εαυτό του. Που στην πρώτη ευκαιρία θα μας δώσουν για πάρουν ένα χρυσό δόντι ή μια βέρα. Τους σιχαίνομαι…

http://tsak-giorgis.blogspot.com