Στους πολίτες… θα μείνει ο «μουτζούρης» του χρέους, που από δημόσιο γίνεται ιδιωτικό, θα σκάσει στα χέρια τους και θα χρειαστεί να τα πληρώσουν με κατασχέσεις και πλειστηριασμούς.

Μπορεί η κυβέρνηση να βρήκε στην υπερβολική φορολόγηση τη «λύση», για να καλύψει τις τρύπες του προϋπολογισμού, όμως η αδυναμία χιλιάδων μικροεπιχειρηματιών και επαγγελματιών να ανταποκριθούν σε παλιές και νέες οικονομικές υποχρεώσεις αποδεικνύουν ότι δεν ήταν λύση, αλλά η αιτία ενός νέου μεγαλύτερου προβλήματος, που όμως μεταβιβάστηκε από το κράτος στους πολίτες.

Το άλυτο πρόβλημα των ληξιπρόθεσμων οφειλών σε εφορία, ασφαλιστικά ταμεία και τράπεζες που μόνο αυξάνονται, θα βρεθεί μπροστά στην κυβέρνηση τον επόμενο μήνα των δύσκολων διαπραγματεύσεων της δεύτερης αξιολόγησης.

Πάνω από 4 εκατομμύρια φορολογούμενοι έχουν σήμερα ληξιπρόθεσμες οφειλές στην εφορία, άλλοι 300.000 οφειλέτες συνωστίζονται στα ασφαλιστικά ταμεία, στα 3 δις. φτάνουν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές στη ΔΕΗ, ενώ περίπου 3 εκατομμύρια φάκελοι δανείων στις τράπεζες έχουν «κοκκινίσει», με τη μεγάλη πλειονότητα να είναι στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια.

Κατασχέσεις και μαζικοί πλειστηριασμοί είναι η μόνη λύση που επιτρέπουν οι δανειστές, καθώς οι αυξανόμενες ληξιπρόθεσμες οφειλές απειλούν να δημιουργήσουν επικίνδυνες μαύρες τρύπες σε προϋπολογισμό και στους ισολογισμούς των τραπεζών και της ΔΕΗ.

Το «βουνό» των ληξιπρόθεσμων οφειλών που ξεπερνούν πλέον τα 215 δισ. ευρώ, αποτελεί έναν σημαντικό σκόπελο, στον οποίο θα σκοντάψουν οι συζητήσεις με τους δανειστές, οι οποίοι πιέζουν για λύση, με αυστηρότερη πολιτική κατασχέσεων. Από την άλλη η αγορά ζητά χρόνο, επιείκεια και ρύθμιση δόσεων.

Δεν έχει άλλες ρυθμίσεις

Η λύση των ρυθμίσεων όμως έχει αποδειχθεί ότι μόνο προσωρινά λειτουργεί, αφού αν και η δυνατότητα καταβολής πολλαπλών δόσεων βοηθά στο να εξυπηρετηθούν ταυτόχρονα τα δάνεια, οι φορολογικές υποχρεώσεις και οι ασφαλιστικές εισφορές, όμως τελικά δεν μπορούν να τηρηθούν μακροπρόθεσμα και τελικά «σκάνε» μαζικά ακόμη και οι ρυθμισμένες οφειλές.

Έτσι, παρά τις προσδοκίες της αγοράς θεωρείται απίθανο να αναβιώσουν λύσεις όπως οι 100 δόσεις, καθώς οι πιστωτές εμμένουν στην εξάλειψη «χαριστικών ρυθμίσεων» και ζητά σταθερότητα στην αντιμετώπιση των ασυνεπών και αυστηρή τήρηση των προβλεπόμενων διατάξεων για κατασχέσεις.

Η αναβίωση ενός συστήματος γενναίας ρύθμισης ληξιπρόθεσμων οφειλών, που είναι το αίτημα της αγοράς με δεδομένη την αδυναμία ενός μεγάλου αριθμού οφειλετών να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, δεν φαίνεται ότι μπορεί να επιτραπεί και μονόδρομος για όποιον δεν τηρεί τις υποχρεώσεις του θα είναι οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί.

Πηγή