Ο Πρωθυπουργός έσπευσε από τα εγκαίνια του ολοκληρωμένου, μετά πολλών βασάνων και κόπων, τμήματος της εθνικής οδού Κορίνθου – Πάτρας να θριαμβολογήσει για το αποτέλεσμα του τριήμερου διαγωνισμού των τηλεοπτικών αδειών και να μοιράσει μάλιστα τα δύο τρίτα του τιμήματος στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, όπως χαρακτηριστικά είπε.

Είναι αλήθεια ότι μερίδα των πολιτών δοξάζει το δίδυμο Τσίπρα – Παππά επειδή «θριάμβευσε επί του κατεστημένου». Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν – και δηλώνουν ικανοποιημένοι – ότι «ο Πρωθυπουργός κατάφερε να σύρει στον διαγωνισμό μερικούς από τους πιο πλούσιους Ελληνες, να τους αποκλείσει επί 66 ώρες σε ένα κτίριο χωρίς τις ανέσεις που απολάμβαναν και επιπλέον να τους πάρει ένα σωρό λεφτά για τις άδειες» που είτε χρησιμοποιούν είτε διεκδικούν.

Και όντως εκ πρώτης όψεως ο Πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του κέρδισαν τις εντυπώσεις στη σύγκρουση που οι ίδιοι συστηματικά προετοίμασαν, από τα χρόνια της αντιπολίτευσης ακόμη, με τα ΜΜΕ.

Τα τηλεοπτικά δίκτυα, τα ραδιόφωνα, οι εφημερίδες, συνολικά τα μέσα ενημέρωσης αποτέλεσαν σχεδόν μόνιμο στόχο της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, ανεδείχθησαν ως οι σύγχρονοι εχθροί του λαού, οι οποίοι δήθεν συμμάχησαν με τους ξένους, εταίρους και δανειστές, προκειμένου να καθυποτάξουν τη χώρα και να οδηγήσουν τον λαό στη φτώχεια και στη δυστυχία!

Στον καιρό της αντιπολίτευσης διαρκής ήταν η προσπάθεια του σημερινού κυβερνώντος κόμματος να ενοχοποιήσει τα μέσα ενημέρωσης, χωρίς ποτέ βεβαίως να παύσει να επιδιώκει τον προσεταιρισμό τους. Μόνιμα ήταν τα αιτήματα, παράλογα τα περισσότερα και αυξανόμενα ιδιαιτέρως στις προεκλογικές περιόδους.

Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ είναι σε θέση να γνωρίζουν ότι ο κεντρικός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ διεκδικούσε όχι απλώς προβολή ή διάδοση των απόψεών του, αλλά τον έλεγχο και την ποδηγεσία των μέσων ενημέρωσης. Κατά καιρούς διατυπώθηκαν ακόμη και αιτήματα αντικατάστασης συγκεκριμένων δημοσιογράφων με άλλους φίλα προσκείμενους προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ανερχόμενο στην εξουσία το κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς πίστεψε αρχικώς ότι άπαντες θα υποκλιθούν και θα προσκυνήσουν. Προϊόντος του χρόνου όμως και επειδή δεν μπορούσαν να μείνουν αφανέρωτα τα λάθη πολιτικής και τα ελλείμματα κατανόησης του ευρωπαϊκού περιβάλλοντος από τη νεοπαγή κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, το θέμα των μέσων ενημέρωσης, ο αντιπερισπασμός δηλαδή διά της εκ νέου ανάδειξης των «εχθρών του λαού», επανήλθε δριμύτερο.

Από το ατυχές δημοψήφισμα και εντεύθεν, από την ώρα δηλαδή που η κυβέρνηση υποχρεώθηκε σε απόλυτη αναδίπλωση και πρωτοφανή κωλοτούμπα, ετέθη σε πλήρη εφαρμογή το συνδυασμένο σχέδιο κατασυκοφάντησης και άλωσης των μέσων ενημέρωσης.

Οργανώθηκαν για τον σκοπό αυτόν εισαγγελικές έρευνες, απαιτήθηκαν αναλυτικά πορίσματα από την Τράπεζα της Ελλάδος, συγκροτήθηκε η σχετική Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, με μόνο σκοπό τη διαμόρφωση συνθηκών υπερέκθεσης εκδοτών και καναλαρχών, και τον Ιανουάριο του 2016 ανακοινώθηκε η διεξαγωγή του διαγωνισμού των τηλεοπτικών αδειών.

Οργανώθηκαν μάλιστα έτσι τα πράγματα ώστε να συμπέσουν χρονικά οι ακροάσεις της Εξεταστικής Επιτροπής με τη διεξαγωγή των δημοπρασιών για να διαμορφωθεί κατάλληλο επικοινωνιακό περιβάλλον.

Κάπως έτσι φθάσαμε στον τριήμερο εγκλεισμό των διεκδικητών της ΤV και στον «επικοινωνιακό θρίαμβο» του κ. Τσίπρα, ο οποίος θα μπορεί για λίγες ημέρες να ανεμίζει από τη Θεσσαλονίκη το λάφυρο, κατ’ άλλους τα λύτρα, των τηλεοπτικών αδειών, ύψους 246 εκατ. ευρώ.

Ωστόσο κανείς, ούτε οι ίδιοι οι εμπνευστές του σχεδίου άλωσης των τηλεοπτικών σταθμών, δεν μπορεί να αρνηθεί την έκπληξή του για την τερατογένεση που τελικώς προκάλεσαν. Το τίμημα εξέπληξε άλλωστε και τον εμπνευστή υπουργό Επικρατείας.

Τα χρήματα που αφειδώς προσφέρθηκαν για την απόκτηση των τηλεοπτικών αδειών, αποτέλεσμα εκβιασμού και ανομολόγητων σκοπών κατά περίπτωση, λειτουργούν απολύτως αυτοϋπονομευτικά του νέου τηλεοπτικού τοπίου από τη συγκρότησή του. Για μια αγορά 200 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με την εκτίμηση του Πρωθυπουργού, προσφέρθηκε τίμημα 246 εκατ. ευρώ, το ένα τρίτο του οποίου θα πρέπει να καταβληθεί εντός 20ημέρου!

Τραπεζίτες και άλλοι επιχειρηματικοί παράγοντες θεωρούν εξαρχής προβληματικό και μη βιώσιμο το νέο τηλεοπτικό τοπίο, πέραν του γεγονότος ότι αναλογίζονται τις ζημιές που θα προκαλέσει τόσο στο τραπεζικό σύστημα όσο και συνολικά στην οικονομία αν όχι το κλείσιμο, η βεβαία συρρίκνωση δραστηριοτήτων λειτουργούντων τηλεοπτικών σταθμών.

Ανώτερα τραπεζικά στελέχη προειδοποιούσαν χαρακτηριστικά ότι δεν είναι διατεθειμένα να προσφέρουν ούτε ένα ευρώ χρηματοδότηση σε νέα ή παλαιά σχήματα προκειμένου να καλύψουν την αποπληρωμή του τιμήματος.

Οπως λέει ο Γιάννης Αλαφούζος, ιδιοκτήτης του Σκάι, που πήρε την πρώτη άδεια με περίπου 43 εκατ. ευρώ, «εμείς αναγκαστήκαμε εκβιαζόμενοι να υπερασπίσουμε το σπίτι μας, όλη την περιουσία μας, δεν μπορούσαμε να μη χτυπήσουμε την άδεια, αλλά δεν σας κρύβουμε ότι το τίμημα είναι δυσθεώρητο και θα προσπαθήσουμε να το βγάλουμε από τη λειτουργία της επιχείρησης, ελπίζοντας ότι οι οικονομικές συνθήκες θα βελτιωθούν και θα μας επιτρέψουν να βελτιώσουμε την οικονομική της θέση». Ο προβληματισμός του κ. Αλαφούζου είναι ενδεικτικός της μεταβολής των οικονομικών συνθηκών που προκάλεσε ο διαγωνισμός στην εδώ και χρόνια χειμαζόμενη τηλεοπτική αγορά.

Αντίστοιχες και πιθανώς μεγαλύτερες δυσκολίες θα ανακύψουν για τον Θ. Κυριακού του ANT1, ο οποίος θα χρειασθεί να καταβάλει 75 εκατ. ευρώ προκειμένου να διατηρήσει εν ζωή τον λειτουργούντα εδώ και καιρό με αιματηρές οικονομίες τηλεοπτικό σταθμό.

Πολύ χειρότερη είναι η κατάσταση για τους νέους καναλάρχες. Ο μεν Καλογρίτσας θα χρειασθεί πέραν των 50 εκατ. ευρώ να περάσει τη δοκιμασία του «πόθεν έσχες» και επιπλέον να ξοδέψει μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να λειτουργήσει τηλεοπτικό σταθμό σε 90 ημέρες. Πολλοί είναι εκείνοι που αμφιβάλλουν για τη δυνατότητά του να υπερβεί τους σκοπέλους που θα συναντήσει στον δρόμο του.

Ο εφοπλιστής κ. Μαρινάκης επίσης μπορεί να διαθέτει μεγαλύτερη οικονομική επιφάνεια, ωστόσο κι αυτός με τη σειρά του θα χρειασθεί να ξοδέψει τουλάχιστον 100 εκατ. ευρώ προκειμένου να θέσει σε λειτουργία αξιοπρεπή τηλεοπτικό σταθμό. Για να μην αναφερθούμε βεβαίως στις αντιδράσεις και στις νομικές δυνατότητες που πιθανολογείται ότι θα αξιοποιήσουν οι κ.κ. Βαρδινογιάννης και Κοντομηνάς προκειμένου να διατηρήσουν ενεργούς τους τηλεοπτικούς σταθμούς που διαθέτουν.

Τερατογένεση

Οπως και να έχει, το υπό διαμόρφωση νέο τηλεοπτικό τοπίο φαντάζει προβληματικό στη γένεσή του. Μπορεί το κυβερνητικό σχέδιο απόλυτης άλωσης των μέσων ενημέρωσης να μην επιτεύχθηκε, αλλά αυτό που αναδεικνύεται από τις κυβερνητικές παρεμβάσεις παραπέμπει σε τερατογένεση.

Θριαμβολογίες λοιπόν δεν χωρούν. Οπως με το δημοψήφισμα, όπως κι αργότερα με το τρίτο Μνημόνιο που ανερυθρίαστα υπέγραψε σύσσωμη η αντιμνημονιακή κυβέρνηση και έκτοτε προσπαθεί να υπερβεί, εφαρμόζοντάς το κουτσά-στραβά, το αποτέλεσμα των μαθητευόμενων μάγων της νέας Αριστεράς στον ευαίσθητο τομέα της ενημέρωσης δεν είναι προς θαυμασμό. Αντιθέτως, κλονίζει τους περισσότερους, ενισχύει τις αμφισβητήσεις και τις ανησυχίες θεριεύει για την εκκόλαψη μιας νέας, λατινοαμερικανικής εμπνεύσεως αυτή τη φορά, διεφθαρμένης τάξης και ομάδας που δεν έχει φραγμούς ούτε αναστολές.

Πηγή