Τον ασκό του Αιόλου άνοιξε ο κ. Παππάς με τις εμπνεύσεις του για την αδειοδότηση των καναλιών. Εσπειρε ανέμους και θερίζει θύελλες. Ομως, ανεμομαζώματα,

διαβολοσκορπίσματα. Αυτό που στην αρχή φάνηκε σαν πύρρειος έστω νίκη του μαθητευόμενου μάγου εκ Φλωρεντίας, γύρισε κι έγινε μπούμερανγκ εναντίον της αίολης (τυχάρπαστης) και έωλης (που έχει βρωμίσει) λογικής, εκείνης που

μόνον ημιμαθείς, αλαζόνες και κουτοπόνηροι μπορούν να επιδείξουν. Ομως, ουδέν κακόν, αμιγές καλού. Διότι οι υποτιθέμενοι αριστεροί ξεγυμνώνονται. Πανικόβλητος πλέον ο κ. Παππάς κατηγορεί τους δημοσιογράφους ότι αποδέχονται τον ρόλο του ομήρου των αφεντικών. Πράγματι, εξόχως αριστερή αντίληψη εκείνη που ταυτίζει εργαζόμενους και εργοδότες, που παρουσιάζει τους εργαζόμενους κολίγους των εργοδοτών.

Οταν δηλαδή εκατοντάδες αριστεροί δημοσιογράφοι σε όλα τα ΜΜΕ υποστήριζαν την άνοδο της Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ήταν φερέφωνα των αφεντικών; Ηταν κολίγοι των εργοδοτών; Πλην όμως,

το να θέτει κανείς λογικά ερωτήματα στον κ. Παππά παρέλκει.

Οχι όμως και στον κ. Λαζόπουλο. Ωστε, αγαπητέ μου Λάκη, «οι δημοσιογράφοι στο σύνολό τους» υποστήριξαν τα μνημόνια; Πέρα από το γεγονός ότι οι γενικεύσεις είναι απλώς φασίζουσες, εγείρεται

το ερώτημα: όλες οι εκατοντάδες εκείνες των δημοσιογράφων που υποστήριζαν τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλες αριστερές δυνάμεις στον αντιμνημονιακό και αντικαπιταλιστικό τους αγώνα, την επιβολή των μνημονίων υποστήριζαν; Οσοι έβαζαν το κεφάλι τους στον ντορβά του αντιμνημονιακού αγώνα δεν έβγαζαν κιχ για τα δεινά που τα μνημόνια που επέφεραν στους άλλους και σε όλους;

Βεβαίως, το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα υποστηρίζει τα μνημόνια (αυτό που ο ίδιος υπέγραψε και διά του οποίου νομιμοποίησε τα δύο προηγούμενα) όντως σημαίνει ότι τα υποστηρίζουν και κάποιοι δημοσιογράφοι που πριν απ’ αυτό υποστήριζαν τα αντίθετα – πρόβλημά τους.

Ομως, αγαπητέ μου Λάκη, από πότε τις αμαρτίες παλαιομνημονιακών και νεομνημονιακών πρέπει να τις πληρώσει ένας κλάδος στο σύνολό του;

Δεν στερείσαι λογικής, όπως οι σαλτιμπάγκοι εκ Φλωρεντίας, ώστε να είναι υποχρεωμένος κανείς να σου γράψει ότι ο χρηματισμός ορισμένων γιατρών, λόγου χάριν, δεν καταδικάζει στην πυρά «το σύνολο των γιατρών», ότι η δειλία ορισμένων στρατιωτικών δεν καθιστά ένα στράτευμα αναξιόμαχο ή ότι η απαιδευσία ορισμένων εκπαιδευτικών δεν αμαυρώνει «το σύνολο των εκπαιδευτικών».

Η αποδόμηση όμως της εκπαίδευσης ενισχύει την υποτέλεια της χώρας. Η μετανάστευση της νεολαίας και της αφρόκρεμας των επιστημόνων καθώς και του εργατικού δυναμικού υπονομεύει την παραγωγική μας υπόσταση. Η καταλήστευση των βετεράνων και των απομάχων αποσαθρώνει τον κοινωνικό ιστό και αποηθικοποιεί την πολιτική. Αυτά, αγαπητέ μου Λάκη, και τώρα

επανέρχομαι σε αυτούς τους μεταλλαγμένους τύπους που πάνε να μετατρέψουν την Αριστερά σε όνειδος, που τη μαγαρίζουν με πολλά απ’ όσα λένε και με πολλά απ’ όσα κάνουν. Και πρώτα απ’ όλα με τα ψέματα που ξεστομίζουν λες και πτύουν σπόρια. Ιδού ορισμένα προσφάτου εσοδείας. Λέει ο Τσίπρας (που κάποιος πρέπει να του εξηγήσει

ότι οι «καλένδες» υπάρχουν, δεν υπάρχουν οι «ελληνικές καλένδες») ότι θα ανακουφίσει με λεφτά απ’ τις τηλεοπτικές άδειες τους φτωχούς που η πολιτική του παράγει. Ψέμα. Εχει υπογράψει για το πού θα πάνε αυτά τα λεφτά. Λέει για ορατή στο εγγύς μέλλον διευθέτηση του χρέους. Ψέμα. Τον άδειασε ο κ. Δραγασάκης. Και βεβαίως τον διαψεύδουν μονίμως οι δανειστές. Δηλώνει

ότι δεν μείωσε τις συντάξεις. Εδώ πρέπει να παραδεχθούμε ότι δεν λέει ψέματα – παραληρεί. Αυτοπαραμυθιάζεται – πράγμα εξόχως επικίνδυνο. Λέει ότι είχε αυταπάτες. Ψέμα. Ηξερε τι έκανε όταν εξαπατούσε πολλούς αγωνιστές της Αριστεράς, παραμυθιάζοντας ταυτοχρόνως τον ελληνικό λαό. Ο Τσίπρας

δεν υπήρξε καν δημεγέρτης (τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος τον τρόμαξαν), υπήρξε απλώς λαοπλάνος. Και τώρα «προσαρμόζεται», όπως από καιρό διαπιστώνουν οι πάντες στη Δύση, άλλοι γελώντας μαζί μας κι άλλοι οικτίροντας τα χάλια μας – αναλόγως.

Με δυο λόγια, το πρόβλημά μας δεν είναι η συμπεριφορά των κλάδων, οι «πουλημένοι» δημοσιογράφοι ή οι «διεφθαρμένοι» αγρότες ή οι «τεμπέληδες» εργαζόμενοι, αλλά η εξαπάτηση όλων των κλάδων από την Αριστερά που Γονάτισε. Εδώ μπορούμε όντως να μιλήσουμε για τάξεις και κλάδους στο «σύνολό τους». Διότι η κυβέρνηση αυτή εξαπάτησε στο σύνολό τους τους εργάτες, τους εργαζόμενους στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, τους μικρομεσαίους, ελεύθερους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους, τη νεολαία, τους συνταξιούχους, τους πάντες, πλην των 600 οικογενειών που κάνουν κουμάντο σ’ αυτήν τη χώρα, πλην των πλουσίων, μπροστά στους

οποίους αυτή η κυβέρνηση τρέμει σαν το ψάρι, όπως τρέμει και μπροστά στην κυρία Μέρκελ ή στο κνώδαλο τη Δρακουλέσκου. Με έναν-δυο αποδιοπομπαίους γάτους (μόνον και μόνον επειδή δεν τα βρήκαν μαζί τους), η κυβέρνηση αυτή των Μπρανκαλεόνε προσπαθεί να προσαρμοσθεί στο τοπίο, όχι να το αλλάξει, να προσεταιρισθεί ορισμένους Δυνατούς

και να προσφέρει τις υπηρεσίες της σε όσους γουστάρουν να τη στύψουν σαν λεμονόκουπα – τόσο τους κόβει. Και σιγά

μη δίνουν δίφραγκο για τους εργαζόμενους αυτοί που έφεραν το Υπερταμείο και τον Κόφτη, αυτοί που κουρέλιασαν το Σύνταγμα κι έκαμαν την παράδοση, την ιδεολογία και τα προτάγματα της Αριστεράς μπαίγνιο της πορτοφόλας…

Οταν ανοίγει το στόμα του για λαϊκή κατανάλωση ο Τσίπρας, η Τρόικα του τσακίζει κάθε λέξη. Κι όταν απευθύνεται στην Τρόικα, με κάθε του λέξη ο Τσίπρας τσακίζει τον ελληνικό λαό…

ΥΓ.: Αλλά αν αυτή η κυβέρνηση τρέμει μπροστά στη Γερμανική Δεσποτεία, οι υπουργοί της τρέμουν τον κ. Πολάκη. Ουδείς τόλμησε να διαφοροποιηθεί από τα εμέσματα αυτού του ανθρώπου. Ή τον φοβούνται ή τους εκφράζει. Και τα δύο βλάπτουν τη Συρία το ίδιο.

Συνεπώς, καλώς έγραφε χθες η στήλη ότι με το στόμα του Πολάκη μιλάει ο Τσίπρας. Κατά τα άλλα, ο κ. Πολάκης διαμαρτύρεται ότι «υφίσταται δολοφονία χαρακτήρος». Απύθμενο

θράσος. Ανάλογο της τρέλας που εδώ και καιρό πουλάνε όλο και πιο πολλοί κυβερνητικοί. Ολο και πιο πολλοί, όλο και πιο πολύ, για όλο και πιο πολλά…

Πηγή