Στην αγκαλιά σου, μάτια μου, για πάντα ξενιτεύτηκα…

wpid-wp-1473888317001.jpeg

Με τη λάμψη του φεγγαριού μεγάλωσα. 

Με μάγευε και μου μιλούσε.

Με αγωνία ρωτούσα και μου απαντούσε. Πώς είναι ο κόσμος και πού μένει η αγάπη μου’λεγε…
Ψυχή μου!
Η γη κι ο κόσμος είναι μέσα μας!
Εμείς τον φτιάχνουμε κι εμείς τον χαλάμε. Την τύχη μας εμείς την χτίζουμε και την ορίζουμε . Στο χέρι μας είναι την αγάπη να μην την προσπεράσουμε!
Το φως του φεγγαριού ακολούθησα. Αυτό με οδήγησε.
Κρυμμένους θησαυρούς μου φανέρωσε και έδωσε. Στις ανεξερεύνητες παραλίες του μυαλού μου μ’ έστειλε!
Το κορμί μου μέσα στα κύματα του έρωτα όρμησε και κολύμπησε.
Με βάρκα τα θέλω μου και τα όνειρά μου ταξίδεψα. Στης αγάπης τα νησιά για πάντα έζησα.
Όταν χάθηκα το φεγγάρι το δρόμο για την καρδιά μου έδειξε.
Η καρδιά μου πάντα κανονίζε ποια είμαι και που θα πάω.
Στα χέρια της το μέλλον μου κράτησε.
Το μεγαλείο της αγάπης μου χάρισε.
Στη σκάλα της ανέβηκα, στον παράδεισο βρέθηκα.
Στην αγκαλιά σου, μάτια μου, για πάντα ξενιτεύτηκα…