Πηλός, αμαρτία και κρασί σμίξανε και φτιάξαν το κορμί σου. Πελαγίσιο με αλμύρα, δροσιά και φεγγάρι στο δρόμο για συντροφιά. Στις φτερούγες του πάνω, ουρανό ν’ ακουμπώ και να σιγοτραγουδώ…Να μου μιλάς για τη ζωή, για ότι πέθανε και έχει πια χαθεί…Έγινα όμως σύννεφο και χάθηκα να δω, τον κόσμο μακριά σου. Βάλε σε κύκλο τα μέρη που έχουν γλυκό νερό.. Βάλε στου ουρανού ψηλά τα πλάτη, στου ήλιου το λαμπρό παλάτι, γιορτή αρχίζει με τα νέφη που όλη μέρα ο ήλιος θρέφει. Έτσι γοργά κυλά ο καιρός, βροχή θα γίνει ο υδρατμός.. Στης παγωνιάς τη σιγαλιά χειμώνας τώρα ξεκινά. Ψυχή είναι αυτή κι η αγάπη κοφτερό μαχαίρι. Λυωμένο γυαλί η σκέψη σου, που καίει το μαύρο σύννεφο. Κρατώ την αλήθεια πετάω το ψέμα… Όλα γίνονται όλα αρχίζουν ξανά δε σταμάτησε ο χρόνος. Χθες ήσουν εκεί που είμαι τώρα εγώ μια στάλα βροχής σε γκρίζο καιρό..Πίσω από το τζάμι σαν καθίσω και μες στη σκέψη μου χαθώ. Όσα φοβάμαι θα αντικρύσω και ένα βροχερό καιρό. Και εσύ κοιτάς, μα είσαι αλλού… σκέφτεσαι τα χρόνια που απομένουν…Τωρα στην ακρη του μυαλου μου ταχυδρομώ λέξεις…βαφτισμένες στην σκέψη…ταξιδεύω στο άγνωστο…φτιάχνω αινίγματα…κρυμμένα σε ασπίδες… Έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε να διαβούμε το ποτάμι δυο φορές, έχει αλλάξει η ροή, η ροή της ζωής.. Τωρα χαθηκα και νιώθω ήδη τις σταγόνες βροχής στο πρόσωπό μου..να δίωχνουν δάκρυα παρελθόντος.. βλέπω ξεχασμένα χαμόγελα στον ουρανό.. και τα αστέρια να χορεύουν στο μπλε, σα να είναι ο τελευταίος τους χορός.. Συγχρόνως να ακούω «το βαλς των χαμένων ονείρων» να ταξιδεύουν οι σκέψεις με σπασμένα φτερά με οδηγό ένα λαβωμένο ξωτικό…

εγραψε το πιτσιρικι

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Follow @https://twitter.com/pitsiriki1