Παράθυρα με σύρτες και δεσμά

nd

Ρηχή αποτυχία σε μια έμπνευση εγκαταλελειμμένη από το πρωινό φως, αφημένη στα σκοτάδια της αναζήτησης, ξεχασμένη στα ζοφερά λιμάνια ενός απόρθητου μυαλού. Μια ψυχή σαπισμένη. Επιθυμίες. Ποτάμια ονείρων κάτω απ” το λυκόφως, κραυγές από την συλημένη κορυφή της απόγνωσης. Ένα δωμάτιο απέραντο, αδιάβατο, αφώτιστο, στα πιο ψηλά επίπεδα των ερειπίων μιας ανυπεράσπιστης καρδιάς. Ανέφικτοι δρόμοι. Ανέλπιδοι στόχοι. Απογοητευμένη, συννεφιασμένη ματιά, που τρυπά το σκοτάδι της ερημιάς και τις εσχατιές του πόνου. Μέρα αξημέρωτη, κόκκινος ήλιος υψώνεται ξανά. Ακατανόητη εξήγηση, άσκοπα αποκαΐδια σκέψεων, κομμάτια στάχτης στον αέρα. Ανελέητος χρόνος, κάτω απ” το χλωμό φεγγάρι γυαλίζει ματωμένο το σπαθί της ήττας. Γαληνεύει η πλάση και η ανατολή φωτίζει τις συνέπειες αρρωστημένων προσδοκιών..Πόνος αδιανόητος σου κλέβει την ανάσα και την παγιδεύει στο στήθος σου, νιώθεις το κεφάλι σου ανάλαφρο, μ” εκείνη την αλλόκοτη καθαρότητα που προέρχεται από την έλλειψη ύπνου. Παράξενη μοναξιά μοιάζει να σε κυκλώνει. Η εξάντληση γλιστράει σαν καυτό λιωμένο σίδερο στο πίσω μέρος του λαιμού και στην σπονδυλική σου στήλη, η μέρα είναι βυθισμένη σε μια σιγαλιά και σε μια κατάσταση αναμονής, η νύχτα απλώνεται μπροστά σου σαν ένα χάσμα που πρέπει να διασχίσεις. Όλα εξομοιώνονται εκτός απ” τους ανθρώπους που κι αυτοί ξεθωριάζουν τελευταία στη συνείδησή σου. Κλείνεσαι ερμητικά σε μια αδιαπέραστη, παγωμένη σιωπή, προσπαθείς να πάρεις ανάσα, μα ο ξερός αέρας ληστεύει κάθε υγρασία από τα χείλη και το λαιμό σου. Ακόμα κι απ” τη θύμησή του σβησμένη, έχεις εξορίσει τον εαυτό σου απ” τη ζωή, εκεί που το σκοτάδι του νυχτερινού ουρανού συναντά την μαύρη αύρα της θάλασσας. Λίγη ψυχούλα ακόμη και θα τελειώσεις. Αταξίδευτη χαρά πνίγεται σ” απροσπέλαστα πελάγη. Πορφυρό το βράδυ, χαμένο πια το ηλιοβασίλεμα και ο ουρανός κρύβει τα δάκρυά του. Νιώθεις γυμνός στο σκοτάδι, μόνος στο τέλος των πάντων. Μαζεύεις τα κομμάτια της ζωής σου. Κατάλυμα δεν έχεις, η πατρίδα σου δεν υπάρχει πια, νιώθεις άυλος και σε λίγο θ” ακολουθήσεις το από καιρό θαμμένο παρελθόν σου….

εγραψε το πιτσιρικι