Daily Archives: Οκτωβρίου 29, 2014

Σφύζουμε από Δημοκρατία!

tumblr_mrzu9f2iLt1ru3okco1_500_zpsde49fa0a
Σφύζουμε από Δημοκρατία! Μετά τις δηλώσεις του πρωθυπουργεύοντος Σαμαρά τι άλλο θέλει ένας λαός υπό πίεση να καταλάβει ότι δεν είναι αυτός που θα επιλέξει πότε θα γίνουν εκλογές αλλά θα του το επιβάλλει ο μέγας άρχοντας. Επίσης μάθαμε ότι η Δημοκρατία δεν είναι πολιτικό καθεστώς διότι όπως μάς διαβεβαίωσε ο δημοκρατικά εκλεγμένος Σαμαράς «όποιος ζητάει εκλογές τώρα δεν ξέρει από πολιτική»! Η Δημοκρατία είναι πολιτικό παιχνίδι κατά τον κύριο Σαμαρά που μόνο επαγγελματίες του είδους με χιλιάδες ένσημα ρεμούλας μπορούν να την διαχειρίζονται.  Έτσι λοιπόν, μάς το είπε κατάμουτρα ο δημοκράτης άρχοντας ότι η Δημοκρατία δεν είναι στο χέρι του λαού αλλά μόνο των πολιτικών. Οι πολιτικοί και μόνο αυτοί, έχουν δικαίωμα να χειρίζονται το όπλο του λαού που είναι οι εκλογές, και όχι ο λαός αν και σε χώρες με δημοκρατικό πολίτευμα μόνο ο λαός έχει δικαίωμα να επιλέξει το πότε και ποιον θα τον εκπροσωπήσει.  Σε μία άλλη χώρα ή ακόμη και στην Ελλάδα 50 χρόνια πριν αν αυτό ξεστομιζόταν από πρωθυπουργό ή πολιτικό, τουλάχιστον η αριστερή αντιπολίτευση θα είχε καλέσει τους οικοδόμους να κάνουν την οδό Πανεπιστήμιου αμμοχάλικο. Αλλά όσον αφορά την αριστερή συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί με τον πρωθυπουργεύοντα Σαμαρά που σε μία πρόταση μετέτρεψε την Δημοκρατία σε μπορδελο.  Διότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει πάρει σβάρνα τα μοναστήρια. Μετά από το προσκύνημα στο κράτος  Άγιο ορος  πηρε σβαρνα και το κράτος του Βατικανού. Έπιασε και τις δυο μεριές του Ιερού Σχίσματος και ράβει φούστα σχιστή και κλαρωτή που με το αριστερό ρεύμα μία πάει Δεξιά και μία «Αριστερά».  Ως πρώτος στην ιστορία των αριστερών αρχηγών της Ελλάδας ο Τσίπρας θα συναντηθεί με τον Φραντζίσκο και ανάμεσα στα λιβάνια και τα Ave Maria θα μιλήσουν περί της φτώχειας στην Ευρώπη. Στο παλάτι του Βατικανού ο «αριστερός» εκπρόσωπος περπατησε πάνω στα δεκάδες χαλιά που φτιάχνονται στην Ανατολή από 5χρονα μωρά για να είναι πιο πυκνός ο κόμπος, θα πίνει τσάι Earl Grey μαζεμένο από 7χρονα παιδιά στις φυτείες της Κίνας στα ίδια φλιτζάνια Limoges που κάποτε χρησιμοποίησε ο Ευρωπαϊστής Χίτλερ και θα συνομιλεί με τον μονάρχη μιας παιδόφιλης θρησκείας με αιματοβαμμένο παρελθόν και παρόν για φτώχεια και κοινωνική δικαιοσύνη! Αυτό δεν είναι αλητεία, είναι πολιτική συμμαχιών στο δρόμο για την εξουσία. 
Ο αριστερός εκπρόσωπος των Ελλήνων μετά από όλα αυτά ζητάει εκλογές έχοντας μάλλον την υποστήριξη θεών και ανθρώπων εξασφαλίζοντας τους δύο θεούς τόσο της Ανατολικής όσο και της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας αλλά και την υποστήριξη των Ευρωπαίων και Αμερικανών συμμάχων. «Βοηθάτε δικ μ’ κι ξέν να παντριφτού κι ιγώ η καημέν», θα έλεγαν στο χωριό σου Αλέξη, με όλα αυτά τα καμώματα.
Εν κατακλείδι, και τα δύο πολιτικά μέτωπα της χώρας αυτή την στιγμή χαριεντίζονται με την απόλυτη ολιγαρχία της ΕΕ και των απανταχού μοναρχικών Εκκλησιών έχοντας απόλυτο σύμμαχο την λαϊκή ασυνειδησία βαμμένη στα χρώματα που τους συμφέρει….

O φύλακας των πεσόντων του 40 στους Βουλιαράτες

tumblr_mrzu9f2iLt1ru3okco1_500_zpsde49fa0a

«Όταν Αλβανοί γκρέμισαν το νεκροταφείο των πεσόντων του 40 φύλαγα τα ονόματα των νεκρών σε χαρτάκι για να μην τους ξεχάσω»

Ο Δημήτρης Μπάκος ήταν ο άνθρωπος που φρόντισε να στηθεί το νεκροταφείο για τους νεκρούς μας απο τον πόλεμο του 40 στο χωριό Βουλιαράτες στην Βόρεια Ηπειρο.

Ο χώρος όμως δεν γλίτωσε απο το θρησκευτικό μένος Αλβανών που μπήκαν στο κοιμητήριο και ξήλωσαν τους σταυρούς αφήνοντας πίσω τους αποκαρδιωτικές εικόνες..

Μετά απο αυτή την καταστροφή ο Δημήτρης Μπάκος φρόντισε να ενημερώσει τον Μπάκο Γιώργο για τα ονόματα των νεκρών και τη θέση στην οποία ο καθένας ήταν θαμμένος Απο το το 1972 και μετά η φροντίδα του νεκροταφείου πέρασε στα χέρια του Γιώργου Μπάκου

Οπως μας εξομολογήθηκε ο ίδιος, όλα τα ονόματα και τις θέσεις των πεσόντων τα είχε σημειώσει σε ένα χαρτάκι για να μην ξεχάσει κανένα.. απο τα παλληκάρια του πολέμου ,το οποίο και πρόσεχε σαν κόρη οφθαλμού ..Το 1991 κατάφεραν να στήσουν εκ νέου μία περίφραξη και να επανατοποθετήσουν τους σταυρούς στα μνήματα ενώ με την βοήθεια του Αρχιεπισκόπου Τιράνων και Πάσης Αλβανίας Αναστασίου ,το 1999 οι τάφοι έγιναν μαρμάρινοι και το κοιμητήριο απέκτησε τη μορφή που έχει μέχρι και σήμερα…

tumblr_mrzu9f2iLt1ru3okco1_500_zpsde49fa0a

Σε όλες τις στιγμές που έχασα

tumblr_mrzu9f2iLt1ru3okco1_500_zpsde49fa0a

Ένα ποτήρι με τρία παγάκια σε σχήμα καρδιάς.Μια μελωδία ξεχειλισμένη καραμελωμένα χαμόγελα.Ένα ζεστό χέρι τυλιγμένο στην μέση μου.Μια σοκολάτα με γεύση φράουλα.Έναν ενδοιασμό να χρωματίζει την γλώσσα μου.Μια επιθυμία να πλανιέται στις άκρες των δαχτύλων μου. Την μυρωδιά σου.Το πως αισθάνεται το κορμί μου καθώς το αγγίζεις.Πως είναι να κάνεις έρωτα και μετά να χαμογελάς.Το φιλί.Την αγκαλιά.Το πάθος.Την τρυφερότητα.Την σιγουριά.Το αληθινό νόημα της λέξης “μαζί“. Κουλουριασμένος απο πίσω μου.Και εγώ κοιμάμαι.Και νιώθω ασφαλής.Με μια απόχη μαζεύεις όλα τα άσχημα όνειρα μου.Φρουρός της νύχτας μου.Τα κλειδώνεις σε ένα κουτί και πετάς το κλειδί μακριά.Γυρίζω προς το μέρος σου και ανοίγω τα μάτια.Φυσάς απαλά ανάμεσα τους αγάπη και μου γαργαλάς την μύτη.Σου χαμογελάω. Μόνη στο λευκό.Τσαλαβουτάω την αξιοπρέπεια μου σε λακούβες λάσπης.Ξεπερνάω τον εαυτό μου.Και ανακαλύπτω τα όρια μου.Το στήθος μου είναι ζεστό.Τα χέρια μου παγωμένα.Προσπαθώ να σε πλησιάσω.Αλλά ποτέ δεν φτάνω εγκαίρως.Και ο δρόμος είναι μακρύς.Και εγώ γλιστράω.
Πως είναι να γελάς χωρίς λόγο.Τον τρόπο να δημιουργείς όνειρα απο την αρχή.Το πόσο γλυκιά μπορεί να είναι μια συνομωσία.Το κόκκινο καπέλο μου.Την γεύση μιας απογορευμένης μακαρονάδας.Την μυρωδιά του αθώου και του απλού.Την παιδικότητα μου. Το ανέμελο χοροπηδητό στα πλακάκια.Τις σκάλες που με ανέβαζαν στον ήλιο.Τα παιχνίδια στο σπίτι.Το “έτσι!” στο “γιατί?’.Το να χορεύω στην βροχή.Το να εμπιστεύομαι αυτό που βλέπω.Να εμπιστεύομαι αυτό που ακούω.Να εμπιστεύομαι ανθρώπους.Να εμπιστεύομαι εμένα. Έχω ένα κενό μνήμης περίπου μιας ώρας. Ξυπνάω στο κρεβάτι μου.Ντυμένη ακόμα με τα ρούχα της χθεσινής νύχτας.Κάποια λείπουν.Το κεφάλι μου βαρύ.Οι ώμοι μου πονάνε.Προσπαθώ να θυμηθώ…ξεχνάω. Προσπαθώ να θυμηθώ…