Η πόλη ήταν η Ντουσάνμπε, η πρωτεύουσα του Τατζικιστάν, μίας χώρας που πολύ λίγοι Δυτικοί θα μπορούσαν να εντοπίσουν στο χάρτη.
Ωστόσο, ο Βλαντιμίρ Πούτιν γνωρίζει πολύ καλά πού ακριβώς βρίσκεται το Τατζικιστάν…
Ο οργανισμός που συναντήθηκε εκεί αποτελεί το πιο πρόσφατο «δημιούργημα» του Ρώσου Προέδρου. Πρόκειται για τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), ο οποίος αποτελείται από έξι κράτη μέλη: τη Ρωσία, την Κίνα, το Καζακστάν, την Κιργιζία, το Τατζικιστάν και το Ουζμπεκιστάν.
Ο Οργανισμός ιδρύθηκε το 2011, με πρόσχημα τη συλλογική αντιμετώπιση του εξτρεμισμού και την ενίσχυση της ασφάλειας των συνόρων.
Όμως ο πραγματικός σκοπός της δημιουργίας του είναι πολύ μεγαλύτερος: ο Πούτιν τον θεωρεί, σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, ως το αντίβαρο του ΝΑΤΟ. Μια άποψη που παρεμπιπτόντως o SCO δεν έχει ποτέ αρνηθεί.
Επισήμως ο Οργανισμός πρεσβεύει την ουδετερότητα, τη μη σύγκρουση και τη μη παρεμβολή στις υποθέσεις των άλλων χωρών, ωστόσο διεξάγει κοινές στρατιωτικές ασκήσεις.
Γιατί θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει λοιπόν αυτή η συνάντηση στη μέση του πουθενά; Προφανώς οτιδήποτε αποφασίσουν να κάνουν από κοινού η Ρωσία και η Κίνα δικαιολογεί την προσοχή μας. Όμως υπάρχει κάτι πολύ πιο σημαντικό στην όλη ιστορία.
Από τη σύσταση του SCO, η Ρωσία έχει τηρήσει χαμηλούς τόνους, μη θέλοντας ο Οργανισμός να καταλήξει σε «Δούρειο Ίππο» για την κινεζική επέκταση, στην περιοχή που θεωρεί δική της στρατηγική «αυλή», την Κεντρική Ασία.
Την ίδια ώρα ωστόσο ο, Πούτιν κάνει νέους φίλους σε όλο τον κόσμο, όσο πιο γρήγορα μπορεί. Αν είναι να αμφισβητήσει την παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ, θα χρειαστεί όσους περισσότερους συμμάχους γίνεται.
Πολλοί παρατηρητές προβλέπουν ότι η Σύνοδος της Ντουσάνμπε θα αποδειχθεί ιστορική. Όλοι περίμεναν ότι βασικό θέμα της Συνόδου θα ήταν το «άνοιγμα» του Οργανισμού σε νέα μέλη. Παρόλα αυτά το θέμα της επέκτασης αναβλήθηκε και οι συμμετέχοντες επικεντρώθηκαν στην κατάσταση στην Ουκρανία. Όπως ήταν αναμενόμενο, τα μέλη υποστήριξαν τις ρωσικές θέσεις και τάχθηκαν υπέρ της συνέχισης των συνομιλιών με την Ουκρανία. Χαιρέτισαν τη συμφωνία του Μινσκ για κατάπαυση του πυρός στην ανατολική Ουκρανία και εκφράστηκαν υπέρ της εφαρμογής της ειρηνευτικής πρωτοβουλίας του προέδρου της Ρωσίας.
Ωστόσο, η ιδέα της διεύρυνσης δεν ξεχάστηκε. Υπάρχουν χώρες που επιδιώκουν σταθερά να ενταχθούν στον Οργανισμό. Τώρα που η εκ περιτροπής προεδρία του Οργανισμού περνά στην Μόσχα-και με την επόμενη Σύνοδο Κορυφής να έχει προγραμματιστεί για τον Ιούλιο του 2015 στην Ούφα της Ρωσίας-οι συνθήκες για τη διεύρυνση του Οργανισμού είναι πιθανό να έχουν ωριμάσει μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, υποστηρίζει ο Πούτιν.
Για το σκοπό αυτό, οι συμμετέχοντες στη Ντουσάνμπε υπέγραψαν τα σχετικά έγγραφα: «το πρότυπο του μνημονίου των υποχρεώσεων για την απόκτηση της ιδιότητας κράτους-μέλους στον SCO» και τη «διαδικασία χορήγησης της ιδιότητας του κράτους-μέλους του SCO».
Η διεύρυνση είναι εξαιρετικά σημαντική, τόσο για τη Ρωσία, όσο και για τη Δύση, επειδή δύο από τα κράτη που ανυπομονούν να ενταχθούν αποτελούν μεγάλους γεωπολιτικούς «παίκτες»: η Ινδία και το Πακιστάν. Και στην αναμονή βρίσκεται ένας ακόμη μεγάλος «παίκτης»: το Ιράν.
Σχολιάζοντας την αναβολή της ψηφοφορίας για την είσοδο των χωρών αυτών στον Οργανισμό, ο σύμβουλος του Ρώσου προέδρου Πούτιν, Γιούρι Ουσάκοφ, ήταν ειλικρινής. Συγκεκριμένα, ο Ουσάκοφ δήλωσε στα ρωσικά μέσα ενημέρωσης ότι οι συνθήκες για τη διεύρυνση αυτή τη στιγμή δεν είναι ακόμα ώριμες, λόγω των γνωστών περίπλοκων σχέσεων μεταξύ Ινδίας και Κίνας, της Ινδίας με το Πακιστάν, καθώς και λόγω των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στο Ιράν. Οι διαμάχες αυτές θα μπορούσαν να αποδυναμώσουν τη συμμαχία και αυτό είναι ένα ενδεχόμενο που η Ρωσία θέλει οπωσδήποτε να αποφύγει.
Το να βάλεις στο ίδιο τραπέζι χώρες που επί χρόνια είναι αντίπαλες, απαιτεί ιδιαίτερους διπλωματικούς ελιγμούς. Αυτό όμως δεν αποτελεί πρόβλημα για τον Πούτιν. Ποιος άλλος άλλωστε έχει καταφέρει να διατηρεί άριστες σχέσεις τόσο με το Ιράν, όσο και με το Ισραήλ;
Όπως πάντα, ο Πούτιν δεν σκέφτεται βραχυπρόθεσμα ούτε κοντόφθαλμα. Μεταξύ των προτεραιοτήτων που έχει θέσει για τη ρωσική προεδρία του SCO είναι οι εξής:
-η ενίσχυση του ρόλου του Οργανισμού στην παροχή περιφερειακής ασφάλειας
-η σύσφιξη των πολιτιστικών και ανθρωπιστικών σχέσεων μεταξύ των κρατών-μελών
-ο σχεδιασμός ολοκληρωμένων προσεγγίσεων για τα τρέχοντα παγκόσμια προβλήματα.
Παράλληλα, προετοιμάζει τη στρατηγική ανάπτυξης του SCO για την περίοδο 2015-2025, η οποία πιστεύει ότι θα είναι έτοιμη μέχρι την επόμενη Σύνοδο Κορυφής.
Όσα συμβαίνουν εντός του SCO είναι εξαιρετικά σημαντικά και ενδιαφέροντα. Από τη στιγμή που θα ενταχθούν η Ινδία και το Πακιστάν και ακολουθήσει και το Ιράν, το γεωπολιτικό παιχνίδι θα αλλάξει τελείως.
Ο Πούτιν κατέχει ηγετικό ρόλο στη δημιουργία μιας διεθνούς συμμαχίας που περιλαμβάνει τις τέσσερις από τις δέκα πιο πολυπληθείς χώρες του πλανήτη ( ο πληθυσμός των 4 αυτών χωρών αντιστοιχεί στο 40% του παγκόσμιου πληθυσμού. Η συμμαχία περιλαμβάνει τις δύο ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες του κόσμου, ενώ με την προσθήκη του Ιράν, τα κράτη-μέλη θα ελέγχουν περισσότερο από το ήμισυ του συνόλου των παγκόσμιων αποθεμάτων φυσικού αερίου. Η ανάπτυξη των ασιατικών αγωγών θα ενισχύσει τα έθνη της περιοχής από οικονομικής άποψης και παράλληλα θα δημιουργήσει ισχυρότερους και στενότερους δεσμούς μεταξύ τους.
Αν ο Πούτιν τα καταφέρει, τότε ο SCO δεν θα αποτελέσει μόνο αντίβαρο στο ΝΑΤΟ, αλλά και μια νέα οικονομική δομή, ικανή να ανταγωνιστεί «στα ίσα» το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα.
Η δημιουργία της Νέας Τράπεζας Ανάπτυξης (της τράπεζας που δημιούργησαν το καλοκαίρι οι πέντε χώρες – μέλη των BRICS) ήταν ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Αυτό το βήμα μπορεί να οδηγήσει στην εκθρόνιση του αμερικανικού δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος, με ολέθριες συνέπειες για την αμερικανική οικονομία.
Και αυτός ακριβώς είναι ο απώτερος στόχος του Πούτιν: να «χτυπήσει» το δολάριο ώστε να φέρει τις ΗΠΑ στο επίπεδο ενός οποιουδήποτε άλλου κράτους…Εν ολίγοις, να εξαλείψει διαπαντός την αμερικανική τυραννία!
