Daily Archives: Νοεμβρίου 17, 2014

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Το ΠΑΣΟΚ παρακαλάει τον ΓΑΠ να είναι στα ψηφοδέλτια …για να τον εξαφανίσει! Απίστευτο καψόνι με τον Ηλία Λιβάνη στην Αχαΐα…

286370-wallpaper_ill67


Με την Χαριλάου Τρικούπη να βλέπει ότι τα ποσοστά του κόμματος βρίσκονται στο ναδίρ, βάζει μπροστά μια ιδιότυπη επίθεση …φιλίας στον πρώην πρωθυπουργό. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος θέλει μεν τον Γιώργο Παπανδρέου για να δείξει την “καλή θέληση για συσπείρωση”. Ενδεικτική, άλλωστε, είναι η αποστροφή του εκπροσώπου Τύπου του ΠΑΣΟΚ: «Το έχουμε πει πάρα πολλές φορές. Ο κ. Παπανδρέου πρέπει να είναι στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ».
Η φάκα όμως που του εχει ετοιμάσει, ειναι αριστοτεχνική: Εχει συμφωνήσει την κάθοδο του Ηλία Λιβανη, στην μοναδική περιοχή που ο Παπανδρεου είχε ελπίδα να εκλεγεί!

Αξιοσημείωτο του στησίματος πάντως, είναι ότι και άλλοι στενοί συνεργάτες του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, από τον Λεωνίδα Γρηγοράκο ως τον Χρήστο Πρωτόπαπα -που μέχρι πρότινος, είχαν διαφορετική άποψη για όσα συνέβησαν το 2010- ζητούν τώρα από όλα τα στελέχη γραμμή (και τον πρώην πρωθυπουργό) να μπουν στην πρώτη γραμμή, αλλά σε άλλη εκλογική περιφέρεια! Αφού με τον Λιβανη στην Αχαΐα δεν θα βρει ουτε την ψήφο του…

Posted by olympiada στο Νοεμβρίου 17, 2014

Για μαλάκες ψάχνετε;

images

Για να τελειώνουμε μ’ αυτή την ανοησία των εθελοντών. Εθελοντές βρεθήκαμε πολλοί, για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας που αφήσατε ξεκρέμαστα και πειραματίζεστε στα κεφάλια τους. Βρεθήκαμε για να σπάσουμε το αισχρό σας σχέδιο, που θέλει την παιδεία ταξικό προνόμιο. Γιατί περί αυτού πρόκειται. “Ας διαλύσουμε ένα σχολείο του Περάματος, φερ’ ειπείν, ας κόψουμε και την ενισχυτική διδασκαλία. Οι γονείς των μαθητών είναι άνεργοι από τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, οπότε δε θα πάνε φροντιστήριο. Τριζάτη και γυαλιστερή μηχανή παραγωγής φτηνού εργατικού δυναμικού θα έχουμε φτιάξει. Και χωρίς να παίρνουν τα μυαλά του αέρα.” Κάπως έτσι το βλέπετε.

Και οι δάσκαλοι είναι κι αυτοί φτηνό εργατικό δυναμικό. Ολημερίς κι ολονυχτίς τους λοιδορείτε, τους ξεσκίζετε στα κανάλια και τις εφημερίδες σας. Έχετε βάλει τα παπαγαλάκια σας να πείσουν τους πάντες πως είναι άχρηστοι, τεμπέληδες και ανάξιοι κάθε σεβασμού, πως είναι η απόλυτη πηγή του κακού. Κι ύστερα τους στέλνετε στα σχολεία. Στα σχολεία που δεν έχουν θέρμανση, βιβλία, φωτοτυπικά, εργαστήρια, υπολογιστές… Να διεκπεραιώσουν ένα συγκεκριμένο πράγμα. Να βγάλουν την ύλη. Όχι να ανοίξουν κανενός τον ορίζοντα, όχι να τους μάθουν θεατρικά και φιλοσοφίες. Γιατί είναι κι επικίνδυνοι αυτοί, δεν είναι να τους αφήνεις πολύ λάσκα. Είναι πολλοί που είναι ζωηροί, ή τελοσπάντων, δεν συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις. Άμα τους πετάξεις, λοιπόν, στα σκατά, δε θα έχουν και πολλά περιθώρια να κάνουν και να λένε ό,τι κατεβάζουν τα κεφάλια τους. Το πολύ πολύ ν’ ανοίξουν κανένα παράθυρο, να ξεμυρίσει λίγο. Αν, δε, τους εξευτελίσεις κι άλλο με τα νέα μισθολόγια, μπορεί ούτε αυτό να μην έχουν κουράγιο να κάνουν.

Σοβαρό, ολοκληρωμένο και αξιόπιστο σχέδιο. Και το βλέπαμε από χρόνια. Το βλέπαμε γιατί πιστεύαμε ότι η παιδεία είναι κάτι παραπάνω από τη γνώση των δευτεροβάθμιων εξισώσεων και της μετάφρασης της Αντιγόνης, γι’ αυτό χρειάζεται και στον άνθρωπο που κουβαλάει τούβλα. Γιατί δε θέλουμε η δουλειά του μπαμπά να καθορίζει τη δουλειά του παιδιού, είτε είναι δικηγόρος, είτε έμπορος, είτε λιμενεργάτης. Γιατί θέλουμε από τα σχολεία να βγαίνουν άνθρωποι που αγαπούν τους ανθρώπους, και σκίζονται για να σταματήσουν κάθε αδικία.

Για όλους αυτούς τους λόγους, βρεθήκαμε εθελοντές από μόνοι μας, σ’ αυτό που ονομάσαμε σχολεία αλληλεγγύης. Σε σχολεία που φτιάξαμε εμείς. Σε σχολεία που φέραμε τους μαθητές να ψηφίζουν μαζί μ’ εμάς και τους γονείς τους στις συνελεύσεις. Σε σχολεία που είχαμε την πολυτέλεια να μας νοιάζει να κάνουμε ένα θεατρικό, μια συναυλία, μια προβολή. Γιατί το διαλέξαμε εμείς. Όχι για να υποκαταστήσουμε όλα αυτά που είστε υποχρεωμένοι να παρέχετε στα παιδιά μας, αλλά γιατί δεν μπορούμε να σας εμπιστευτούμε τις τύχες τους. Γιατί έτσι πιστεύουμε ότι χρωστάμε να κάνουμε.

Και στα σχολεία που φτιάξαμε τα παιδιά δεν έτρεχαν να φύγουν στο κουδούνι. Ήρθαν να μας βρουν μετά το μάθημα, να μας πουν και τις απορίες, και τα οικογενειακά και τα γκομενικά τους. Να μας προτείνουν γιορτές και τραγούδια. Να πιουν καφέ μ’ εμάς και τις μαμάδες που κάνανε βάρδια στη γραμματεία.

Στα σχολεία αλληλεγγύης μας έστειλε η συνείδησή μας. Γιατί στόχοι των πολιτικών σας είμαστε όλοι. Οι τωρινοί και οι αυριανοί άνεργοι, επισφαλώς εργαζόμενοι και υποαπασχολούμενοι. Κι επειδή ακριβώς το καταλαβαίνουμε αυτό, στήνουμε οδοφράγματα. Με σχολεία αλληλεγγύης, με κοινωνικά ιατρεία, με δομές επισιτισμού. Στήνουμε συλλογικότητες που θα υψώσουν το μπόι τους απέναντι στα σχέδια σας.

Εσείς το έχετε κάνει ξεκάθαρο όχι ότι απλώς δε σας νοιάζει η παιδεία, αλλά ότι παλεύετε να την ισοπεδώσετε. Να απαξιώσετε το σχολείο, το πανεπιστήμιο, τη σχολή, και τέλος τον άνθρωπο τον ίδιο. Θέλετε σχολεία ερείπια και φυλακές, που θα βγάζουν ανθρώπους απόλυτα εξειδικευμένους, πειθαρχημένους και χωρίς καμιά γνώση του τι συμβαίνει έξω από την πόρτα τους. Εσείς, λοιπόν, που γκρεμίζετε τα σχολεία των παιδιών, δεν μπορείτε να καλείτε «εθελοντές» να τα ξαναχτίσουν. Αυτός ο υπουργός που ξέπλυνε φασίστες και διαπόμπευσε οροθετικές γυναίκες, τώρα επιτίθεται σε ότι απέμεινε από την παιδεία. Αυτός κι η κυβέρνησή του κοροϊδεύουν τα παιδιά, τους γονείς και τους δασκάλους βαφτίζοντας την απλήρωτη εργασία εθελοντισμό.

Ε, λοιπόν, δεν έχουμε καμιά καλή διάθεση να βοηθήσουμε εσάς να ξεπλύνετε τις αμαρτίες σας. Δε θα μας εξευτελίσετε κι άλλο, τάζοντάς μας κόκκαλα μοριοδοτήσεων, στις θέσεις που μόνοι σας καταργήσατε. Οι εθελοντές στις κοινωνικές δομές αλληλεγγύης δεν παίρνουν χρήματα. Ανταμοιβή μας είναι η αξιοπρέπεια και η συλλογική αντίσταση στην κοινωνία που εσείς φτιάχνετε κ. υπουργέ. Για αυτό νιώθουμε περήφανοι. Γιατί δε συμμετέχουμε σ’ αυτό το θέατρο που παίζετε πάνω στις πλάτες των παιδιών. Δε νομιμοποιούμε με τη στάση μας την επίθεση που έχετε εξαπολύσει απέναντι στην κοινωνία και τους εργαζόμενους, με την απλήρωτη-ανασφάλιστη εργασία σε συνθήκες απόλυτης επισφάλειας. Δεν ξεπουλιόμαστε, κύριοι. Δεν προδίδουμε το επάγγελμα και τους συναδέλφους μας. Δεν προδίδουμε τα αλλιώτικα σχολεία που στήσαμε, τους μαθητές και τους γονείς που είναι μαζί μας.

Δε θα μας βρείτε, λοιπόν, στις λίστες των εθελοντών σας. Θα μας βρείτε όμως για άλλη μια φορά στο δρόμο, τώρα μαζί με τα παιδιά μας, όπως μας βρίσκατε παλιά με τους δικούς μας δασκάλους.

BARIKAT.GR

γέμισε το γαλάζιο τ’ ουρανού με βρώμικους καπνούς

wpid-20141110081226
Το πολυτεχνείο δεν ζει. Ψόφησε. Το πολυτεχνείο πότε πότε βρικολακιάζει. Όλη η ρομαντική αστική διαμαρτυρία που εκφράζεται πάντα με εθνικό ύμνο και μαγνητοφωνημένο συναισθηματισμό του εβδομήντα τρία, καταλήγει σε ξεκωλιαστικό ξυλοδαρμό ανυποψίαστων παιδιών, που ο πολιτικός παρασιτισμός της γενιάς του πολυτεχνείου τα οδήγησε στο περιθώριο.
Παιδιά που τα έθρεψε η ωμή βαρβαρότητα του πολιτικού τεκτονισμού όσων εξαγόρασαν τους αγώνες με καρέκλα και φράγκα. Μια κοινωνία που ενσωμάτωσε την κουλτούρα του μίσους στη καθημερινή της ρητορική και αποδέχτηκε το φασισμό ως λαϊκό κίνημα τώρα δέρνει τα παιδιά της.
Η εξαχρείωση, ο εξευτελισμός, η απανθρωπιά, η μιζέρια, ανέκαθεν γεννούσαν την ανάγκη για ήρωες. Το ιλιγγιώδες υπαρξιακό κενό της ελληνικής κοινωνίας το μπουκώνει κάθε τόσο με αυταπάτες ο κούφιος μεγαλοϊδεατισμός της εθνικής υπερηφάνειας και η εθνικόφρονη ρητορεία περί σωτηρίας της πατρίδας. Όλοι χρειάζονται ήρωες και γιορτούλες. Άλλοθι για τις λάθος επιλογές και τις εγκληματικές πρακτικές.
Όλα τα εγκλήματα της μεταπολίτευσης παραγράφονται. Οι ανελέητοι ξυλοδαρμοί, το σπάσιμο των απεργιών, η θεσμοθέτηση της φτώχειας, η κτηνώδης αποθέωση του εθελοντισμού των πρόθυμων ηλιθίων, τα συσσίτια του έκφυλου παπαδαριού, η αποσάθρωση κάθε κοινωνικής δομής, ο εκφυλισμός της ανθρώπινης ανάγκης.
Σήμερα στην ένδοξη πατρίδα μας εντοπίζεται ως κοινωνικό ζήτημα μόνο το γεγονός ότι υποβιβαζόμαστε στην πλανητική κλίμακα εκμετάλλευσης και όχι το ότι μέχρι τώρα αποδεχόμασταν την ύπαρξή της. Το μιλιταριστικό ΝΑΤΟ, ο δουλοπρεπής και πούστικος ρόλος του ΟΗΕ, ο αποικιακός μποβαρισμός των αποφάσεων της ευρωπαϊκής ένωσης δεν ενοχλούν τους όψιμους επαναστάτες που θέλουν εκ νέου να καθίσουν στις ζεσταμένες υπουργικές καρέκλες.
Ο κυνισμός, οι ατομικές λύσεις, ο ανταγωνισμός, το ανικανοποίητο, φαινομενικά δημιουργούν ένα κουβάρι αξεδιάλυτο. Αν όμως πιάσεις το νήμα από την αρχή, διαπιστώνεις ότι η κυριαρχία αναπαράγεται με το χειρισμό και την καλλιέργεια των πιο απλών και βάρβαρων ενστίκτων. Κι αυτά τα απλά και βάρβαρα ένστικτα του φοβισμένου ατομικισμού εδώ και χρόνια καλλιεργούνται μεθοδικά στον καθένα.
Μέσα στο κάτεργο της αλλοτριωμένης ζωής οι άνθρωποι χάνουν την ικανότητα τού να παλεύουν για την ουσία της ύπαρξής τους και εύχονται την επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση, περιμένοντας τη σωτηρία από κάποιον ηγέτη-σαγηνευτή.
Οι πλάτες των μαθητών και των φοιτητών γίνονται τα πεδία συγκρούσεων όλων των ανταγωνισμών. Αν το πολιτικό πρόταγμα κάθε εξέγερσης και κάθε διαμαρτυρίας δεν είναι το ξεπάστρεμα του ανθρωποκτόνου καπιταλισμού τότε ο συστημικός μπόγιας ψάχνει για νέους ήρωες.
Όλες οι απολίτικες ύαινες οδύρονται για τα καημένα τα παιδάκια. Αυτά τα παιδάκια που είναι πιόνια στη σκακιέρα των ανταγωνισμών. Αυτά τα παιδάκια που τα θέλουν εργαλεία για να βγάζουν λεφτά. Αυτά τα παιδάκια που τα θέλουν με το σταυρό στο χέρι να ανάβουν κάθε χρόνο επετειακά τα καντήλια της βρικολακιασμένης εξέγερσης κι έπειτα να πηγαίνουν τρέχοντας στα σπίτια τους για διάβασμα. Να γίνουν καλοί επιστήμονες και καλοί ευυπόληπτοι δεξιοί που νοιάζονται για το καλό της πατρίδας.
Αυτά τα παιδάκια που μεγάλωσαν την περίοδο της πλαστής ευμάρειας, τότε που η ελληνική κοινωνία σχεδόν στο σύνολό της, αντιμετώπιζε τους μετανάστες όχι ως ανθρώπους αλλά ως δούλους. Τότε που τα μεγάλα και μικρά αφεντικά αντιμετώπιζαν τους μετανάστες ως φτηνό εργατικό δυναμικό και ως μέσο υπονόμευσης των δικαιωμάτων των ντόπιων….