ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Σάλος έχει ξεσπάσει μετά την αποκάλυψη ότι το υπουργείο Οικονομικών ζήτησε να πληρωθεί τέλος επιτηδεύματος από εθελοντές αιμοδότες, οι οποίοι έκαναν το λάθος να συντονίζουν νομότυπα τις δράσεις τους για να σώζουν ζωές.

Σύμφωνα με το ΥΠΟΙΚ η Ένωση Συλλόγων και Ομάδων Εθελοντών Αιμοδοτών Καβάλας πρέπει να δώσει χρήματα για να συνεχίσει το έργο της, ενώ, όπως οι ίδιοι λένε, δεν βγάζουν κανένα κέρδος από αυτή τη δουλειά. Τουναντίον, πληρώνουν κι από την τσέπη τους.

Βέβαια, η Ένωση αυτή είναι αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία, γι’ αυτό και το υπουργείο Οικονομικών δείχνει ιδιαίτερη ευαισθησία, καθώς παρόμοιες εταιρείες στο παρελθόν έχουν εισπράξει ένα σκασμό λεφτά για να βγάζουν νάρκες από τον Λίβανο χωρίς να έχουν πατήσει καν το πόδι τους στη χώρα. Οπότε τι πιο λογικό από το να τις τσουβαλιάσουμε όλες για να γλιτώσουμε χαρτούρα και εργατοώρες.

Εξάλλου, η ευαισθησία του υπουργείου φάνηκε κι από την απάντηση που έστειλε στους εθελοντές αιμοδότες, η οποία γίνεται copy-paste σε κάθε παρόμοια περίπτωση: «οι φορολογικές ελαφρύνσεις είναι σε συνάρτηση της επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων της ανάπτυξης της φορολογίας και της αύξησης της φορολογικής συμμόρφωσης».

Είναι χαρακτηριστικό ότι με τον ίδιο τρόπο λειτουργούν κι άλλα υπουργεία, κι όχι μόνο αυτό των Οικονομικών. Άλλωστε δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από τότε που ο πρόεδρος του Χαμόγελου του Παιδιού δήλωνε ότι οι νέοι κανονισμοί του υπουργείου Εργασίας αποτελούν ταφόπλακα για το ίδρυμα.

Το ίδιο έχει συμβεί και με τον ΕΝΦΙΑ, καθώς μεταξύ άλλων τον φόρο έχουν κληθεί να πληρώσουν το Χατζηκυριάκειο ίδρυμα και η Αρχαία Ολυμπία. Βέβαια, το υπουργείο έχει ανά καιρούς δηλώσει ότι λάθη σαν αυτό της αρχαίας Ολυμπίας οφείλονται σε παρεξήγηση, κι ότι η αλλαγή στον Ε9 θα διορθώσει τα πράγματα. Όμως θα είχε πολύ πλάκα να αναζητούσαμε τον πραγματικό οφειλέτη.

Πιθανότατα, μετά τη δημοσιότητα που πήρε το θέμα, το υπουργείο θα διορθώσει το περιστατικό με το τέλος επιτηδεύματος στους εθελοντές αιμοδότες, παρότι, όπως το ίδιο απάντησε, έτσι είναι η ζωή αν θέλουμε να έχουμε ανάπτυξη.

Από την άλλη, μου φαίνεται εντελώς λογικό να βάζεις τους αιμοδότες να πληρώνουν λεφτά για να δίνουν το αίμα τους καθώς το αίμα είναι υπερεκτιμημένο, αλλά τα λεφτά όχι.

Τέσσερα χρόνια μετά τη χρεοκοπία της χώρας τα πράγματα εξακολουθούν να μένουν ακριβώς τα ίδια. Τα υπουργεία στελεχώνονται από ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν καμία γνώση του αντικειμένου τους και η ανθρώπινη ζωή αποτελεί παρένθεση στον αγώνα για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων.

Τουλάχιστον, η φράση «μας πίνουνε το αίμα» επιτέλους απέκτησε νόημα. Κάτι είναι κι αυτό.

Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε πως όλοι αυτοί που μας κυβερνούν είναι μιά άλλη φυλή.  Κάποιο άλλο είδος ανθρώπων(;).

Μία φυλή που αφού μας διατάξουν τί πρέπει να κόψουμε, πόσα να δώσουμε, πώς να ζήσουμε, πόσες ακόμα »θυσίες» πρέπει να κάνουμε για να μην πάνε χαμένες(!)  οι προηγούμενες,
..μετά γυρίζουν στα ζεστά σπίτια τους, όπου δεν ξεπαγιάζουν, τρώνε όσο και ό,τι θέλουν, έχουν τις κοινωνικές τους συναναστροφές και εκδηλώσεις, ψωνίζουν, πάνε διακοπές το καλοκαίρι, ξέρουν ότι θα πάρουν σύνταξη,  είναι οικονομικά ασφαλείς με τις παχουλές, στρογγυλές καταθέσεις τους,
..και γενικά ζούνε σαν κανονικοί άνθρωποι, όπως θα έπρεπε δηλαδή να ζούμε κι εμείς!

Πέρα όμως από αυτή την ανισότητα, η κοροϊδία τους μεγεθύνεται όταν αυτοί οι  »άλλοι»  μας λένε ότι κάνουμε όλοι τις ίδιες θυσίες!
Μας λένε ότι σε όλους έχει μειωθεί το εισόδημα κατά τόσο τοις εκατό!
Δηλαδή μας εμπαίζουν ότι είναι το ίδιο ένας μισθός των 800 ευρώ να μειωθεί, ας πούμε,  κατά 30% και να πάει στα 560 ευρώ, και το ίδιο ένας μισθός 8000 ευρώ να πάει στα 5600!
Αύριο, μεθαύριο που θα βάλουν χέρι στις καταθέσεις, ως μόνη λύση απομείωσης του χρέους (όπως θα ισχυριστούν),
..σε όσους από εμάς έχουν παραμείνει ακόμα κάποια ισχνά 10- 15- 20 ή και 30 χιλιάρικα στην τράπεζα, θα περικοπούν, θα κλαπούν στην ουσία κατά το ένα τέταρτο τουλάχιστον.
Ποσό τεράστιο και σεβαστό, όταν είναι το τελευταίο, που κρατάει κανείς για ώρα απόλυτης ανάγκης.
Αντίθετα οι δικές τους καταθέσεις των εκατοντάδων χιλιάδων και εκατομμυρίων ευρώ (όσα από αυτά δεν έχουν φυγαδεύσει ήδη σε τράπεζες του εξωτερικού),
..ακόμα και να περικοπούν κατά το ίδιο ποσοστό με τις δικές μας, πάλι θα παραμείνουν τεράστιες, ικανές να θρέψουν όχι μόνον τους ίδιους, αλλά και τα παιδιά τους.

Με δυό λόγια, αλλοιώς πονάει το κόψιμο του κατοστάρικου και του χιλιάρικου στις δικές μας τσέπες, κι αλλοιώς στις δικές τους.
Για αυτό δεν θέλουμε ισότητα, θέλουμε δικαιοσύνη.
Αναλογικότητα.
Θέλουμε να πονέσουν και οι δικές τους τσέπες όσο και οι δικές μας.

Μόνον τότε θα δικαιούνται να μας λένε πώς και πόσο(!) πρέπει να ζήσουμε!
Όλα τα άλλα είναι πολιτικές αλητείες!..

Υ.Γ.  Ακόμα και να δεχτούμε τον αφορισμό του Πάνχοντρου άθλιου, αν »μαζί τα φάγαμε», δεν τα φάγαμε εξ ίσου. Τα φάγαμε αναλογικά!. Ε, έτσι πρέπει και να τα πληρώσουμε! (όσα πρέπει να πληρώσουμε).
Όσοι φάγανε ψίχουλα, να πληρώσουνε ψίχουλα. Όσοι φάγανε ξεροκόμματα να πληρώσουν ξεροκόμματα. Κι όσοι φάγανε την μάνα τους και τον πατέρα τους, να πληρώσουν την μάνα τους και τον πατέρα τους!     Ουδέν Σχόλιον

Το άρθρο του Καρακούση  που δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά στο Βήμα της Πέμπτης έχει κάνει ήδη το διαδίκτυο να παραμιλά. Την περασμένη εβδομάδα ο βουλευτής Ψυχάρης παραιτήθηκε καθώς στηρίζοντας μια τέτοια κυβέρνηση πληγώθηκε ο ρομαντισμός του, ενώ την αμέσως επόμενη το πρωτοσέλιδο της προμετωπίδας του ΔΟΛ του πατέρα Ψυχάρη, πέρναγε γενεές δεκατέσσερις την κυβέρνηση Σαμαρά. Τι έπαθαν οι Ψυχάρηδες και σταμάτησαν να αγαπάνε την κυβέρνηση;

Τις τελευταίες εβδομάδες, τα επιφανή (σ.σ. τηλεοπτικά) στελέχη ΠΑΣΟΚ και ΝουΔου δεν έχουν αφήσει καλτσόν που να μην έχουν σκίσει όποτε συναντώνται στα πλατό. Οι δύο κυβερνητικοί εταίροι που εδώ και τέσσερα χρόνια, με κάθε πιθανό σενάριο, φροντίζουν να μπλοκάρουν την κάθαρση του πολιτικού και οικονομικού τοπίου, σήμερα ξαφνικά διαφωνούν σε όλα τα ανοικτά ζητήματα.

Και δεν φτάνει που διαφωνούν. Σε κόντρα με κάθε λογική και θεωρία συγκυβέρνησης, οι διαφωνίες τους γίνονται δημοσίως. Και για ζητήματα πολύ πιο ασήμαντα από αυτά που στο πρόσφατο παρελθόν σκέπαζε άκρατη μυστικοπάθεια.

Οι τροικανοί και οι ευρωτεχνοκράτες φίλοι τους, έχουν φροντίσει το τελευταίο διάστημα να τους αδειάσουν σε κάθε ευκαιρία. Όση ανάγκη και να έχει ο Βενιζέλος την εξουσία για να σώσει το τομάρι του, και ο Αντώνης για να σώσει τα υπόλοιπα ακροδεξιά τομάρια, οι ξένοι δεν χρωστούν σε κανέναν τους τίποτα.

Και γνωρίζουν καλά πως αργά ή γρήγορα η κυβέρνηση στην Ελλάδα θα αλλάξει. Εάν δεν αποφασίσουν πως την συνέχιση της λιτότητας θα πρέπει να αναλάβουν τα στρατά, θα αντέξουν την παρουσία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Γι’ αυτό ετοιμάζονται και όσοι προλαβαίνουν να τα γυρίσουν λίγο πριν την τελευταία στροφή που θα οδηγήσει στις εκλογές. Ακόμα και πριν τον πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Η κυβέρνηση Σαμαρά έχει αποτύχει στην εφαρμογή του προγράμματος που ανέλαβε από τα αφεντικά της, έχει αποτύχει στην διαπραγμάτευση για το χρέος που ανέλαβε από τους πολίτες που την ψήφισαν, έχει αποτύχει στην ανάταση της αγοράς που ανέλαβε από τους εγχώριους χρηματοδότες της. Στηρίζεται μόνο στις απειλές και τους μεγαλοϊδεατισμούς που πουλάει δεξιά και αριστερά.

Η ώρα της πτώσης της πλησιάζει, και ακριβώς επειδή με την ησυχία που υπάρχει πλέον από την απογοητευμένη κοινωνία θα πέσει με πανίσχυρο κρότο, επιχειρεί να δημιουργήσει όσο περισσότερη φασαρία γίνεται.

Συνταγματική αναθεώρηση express, αστυνομική βία, ρυθμίσεις κόκκινων δανείων και οφειλών, επιθέσεις σε φοιτητικά και κοινωνικά κινήματα, κραυγαλέες διαφωνίες στις τηλεοράσεις, προσκλήσεις και προκλήσεις προς τον ΣΥΡΙΖΑ και η λίστα μακραίνει με ένα στόχο.

Να δημιουργηθούν οι συνθήκες που θα μπορέσει να οδηγηθεί σε εκλογές ποντάροντας στο σενάριο της αριστερής παρένθεσης, με τη Νέα Δημοκρατία να συνεχίσει τουλάχιστον να έχει παλμούς.

Ο Λαοκόων μπορεί να έζησε εκατοντάδες χρόνια πριν και να μην αποτέλεσε μέλος κάποιας συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ, όμως η ατάκα του που έμεινε στην Ιστορία θα πρέπει να πλανάται διάχυτα στην ατμόσφαιρα, ακριβώς όπως το φαντασματάκι του ΣΥΡΙΖΑ επάνω από την Ευρώπη.

Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες σύντροφοι, και όπου Δαναός μπορεί κάλλιστα να αντικατασταθεί με κάθε είδους Ψυχάρη, Κουρή, Μελισσανίδη, Μαρινάκη και λοιπά κεφαλόψαρα.

Το δύσκολο δεν είναι να πέσουν, αλλά το πόσα πτώματα σκοπεύουν να δημιουργήσουν για να σηκωθούν πιο γρήγορα.