Για μια κυβέρνηση που δεν παραπαίει απλώς αλλά κάτι πολύ παρακάτω, για μια κυβέρνηση που στάλα συμπάθειας δεν της δείχνουν οι φίλοι, εταίροι και δανειστές μας επιφυλάσσοντάς της διαρκή ξεφτιλίκια επιπέδου Καννών (και δη χωρίς να τους έχει θυμώσει κανένα δημοψήφισμα), για μια κυβέρνηση που σύρεται και διασύρεται κι ετοιμάζεται για την τελική κωλοτούμπα – επισφράγιση των μνημονίων που κάθε μέρα έσκιζε μέχρι να αναστηθούν και να τη σκίσουν αυτά,
όση πυγμή της λείπει προς τα έξω, τόση κι άλλη τόση είναι έτοιμη να δείξει προς τα μέσα,
αφού θα προσπαθήσει να κρατηθεί από παντού, από κάθε πιθανή ή απίθανη, αληθινή ή τεχνητή, εστία έντασης
και στο πλαίσιο αυτό είναι προφανώς διατεθειμένη να πετάξει στα σκυλιά το σώμα του Νίκου Ρωμανού.
Αν τον ταϊσει με το ζόρι ή αν αυτός σταματήσει την απεργία πείνας, νικήτρια θα είναι στα μάτια του προνομιακού της κοινού,
αν αυτός πεθάνει, τότε θα έχει ρίξει την μεγάλη της ζαριά, μήπως και με όσα επακολουθήσουν κατορθώσει να γαντζωθεί στην εξουσία για πολύ ακόμα ή στη χειρότερη μπορέσει να περιορίσει την έκταση της επικείμενης εκλογικής της συντριβής.
Και κάπως έτσι, αντί να τρέμει το θάνατο ενός 21χρονου απεργού πείνας, μάλλον τον προσδοκά.
