ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Οσμή βαριάς ατμόσφαιρας από την πολυήμερη κλεισούρα αφήνει την αίσθηση του χώρου εγκαταλελειμμένης αποθήκης. Μερικές φλούδες μανταρινιών παρατημένες πάνω στο ξύλινο τραπέζι είναι οι μόνες που θυμίζουν εσένα στην τελευταία σου φορά σε αυτό το δωμάτιο. Φεύγω!! είπες… το μανταρίνι για τον δρόμο. Μισό φιλί … μισό το βλέμμα σου … μισό και το νόημα που έμεινε … Μια μικρή Βασιλόπιτα κέικ της πρωτοχρονιάς με ένα κομμάτι ξέχωρο από αυτή,το δικό σου κομμάτι φυλαγμένο, με τα στίγματα μούχλας πια επάνω του να επιβεβαιώνουν ότι δεν αγγίχτηκε ποτέ … συμπληρώνουν την ακαταστασία στο ξύλινο τραπέζι. Σκόνη ζάχαρης άχνης σκορπισμένη στο πάτωμα,σκεπάζουν τις πεσμένες σου ντροπές που έμειναν πίσω στον χρόνο που έφυγε και μια μικρή αράχνη από επάνω στην ξύλινη οροφή έχει στήσει καρτέρι κρεμασμένη στο κενό πάνω στον ιστό της, περιμένοντας και σήμερα το γεύμα της ημέρας. Άλλωστε,είναι η μόνη σε ζωή όλο αυτό το διάστημα σε τούτο το χώρο και έχει γίνει πια το βασίλειό της. Το άνοιγμα της ξύλινης πόρτας, σπρώχνει το άδειο μπουκάλι από κρασί που ήταν ριγμένο πίσω της και μέσα από τη σκόνη που τονίζει το φως της ημέρας που γλιστρά μέσα σκιαγράφητε η φιγούρα. Το άρωμα επιβεβαιώνει πως είσαι εσύ. Ήρθα!! φώναξες … και ο γδούπος απο την βαλίτσα σου στο ξύλινο πάτωμα αναγγέλλει την πολυεπαναλαμβανόμενή σου θεατρική παράσταση για ακόμη μια φορά. Τα γνωστά θεατρικά σου σκετσάκια που σκηνοθετούσες και έστεινες πάνω στην αγάπη μου. Έτσι … για να κάνεις τα γούστα σου. Μόνο,που το μοναδικό χειροκρότημα πάνω σε αυτά ήταν το δικό σου. Ήρθα!! συνέχισες να φωνάζεις … Μα τώρα, έχω φύγει πια εγώ. Δεδομένο Και Οριστικό. Χωρίς φιλί … χωρίς βλέμμα … με απόλυτο ξεκάθαρο νόημα…….

έγραψε το πιτσιρικι

ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ