Το όνομα του Δημήτρη Αβραμόπουλου για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν το άκουσα ούτε μία φορά από το στόμα του Τσίπρα, του Παππά, του Σακελλαρίδη ή του Καμμένου. Το όνομα του Δημήτρη Αβραμόπουλου το άκουγα και το διάβαζα στα ΜΜΕ. Επίσης, τα άκουσα και στις δηλώσεις δύο βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι είπαν ότι δεν θα δεχτούν την υποψηφιότητα Αβραμόπουλου και πραγματικά φρίκαρα.
Όχι επειδή δεν θα δεχόντουσαν την υποψηφιότητα, αλλά επειδή έσπευσαν να γίνουν συνομιλητές των ΜΜΕ και να μπουν σε μία ονοματολογία την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν είχε ανοίξει. Ούτε καν ο Λαφαζάνης δε δέχτηκε δημόσια να εμπλακεί σε αυτή την ιστορία καθώς γνωρίζει ποια είναι τα σημαντικά και ποια τα ασήμαντα.
Συνηθίσαμε επί δεκαετίες να αντιμετωπίζουμε ως πρόβατα ράτσας «μπεεε σε όλα» τους βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αυτή τη στιγμή διαμορφώνεται μία νέα πραγματικότητα. Ο πρόεδρος του κόμματος που κυβερνά θα περάσει την πρότασή του μέσα από τα όργανα του κόμματος και κυρίως την κοινοβουλευτική ομάδα που αντιπροσωπεύει, το κατά δύναμιν πάντα για να μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας, την πλειοψηφία των ψηφοφόρων.
Θα μου πείτε «αν ήθελε ας έκανε και διαφορετικά». Μα δεν ξέρω αν ήθελε κάτι διαφορετικό και ούτε θα το μάθουμε μάλλον. Η ιστορία δεν γράφεται με «αν», αλλά με πράξεις. Και η πράξη δηλώνει σεβασμό στα αντιπροσωπευτικά όργανα και τους βουλευτές. Η πραγματικότητα δε γράφεται με σενάρια τύπου «Ο Γιούνκερ δεν αφήνει τον Τσίπρα να πάρει τον Αβραμόπουλο από Επίτροπο διότι δεν θέλει να χαλάσει η ισορροπία στο κολλέγιο των Επιτρόπων που σήμερα είναι 14-14 μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλιστών».
Ούτε γράφεται με σενάρια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει τον Αβραμόπουλο πρόεδρο της Δημοκρατίας για να πάρει πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ τη σημαντική θέση του Επιτρόπου για θέματα Μετανάστευσης και Εσωτερικών Υποθέσεων. Είναι γνωστό ότι αν φύγει Έλληνας, δεν μπαίνει Έλληνας. Επικρατέστερη θέση για τον επόμενο Έλληνα Επίτροπο είναι αυτή στην Επιτροπή Αλιείας.
Σε κάθε περίπτωση, ο Τσίπρας αυτή τη στιγμή που χρειάζεται τη στήριξη όλης της κοινοβουλευτικής του δύναμης σε όποιους συμβιβασμούς κάνει κατά τη διαπραγμάτευση, δε νομίζω ότι θα διακινδύνευε μία μεγάλη ρήξη μαζί της για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αν η πρότασή του για τον πρόεδρο Δημοκρατίας θα είναι ένα πρόσωπο της Δεξιάς, τότε προτιμά να μοιραστεί την ευθύνη με όλους τους βουλευτές του, παρά να χρησιμοποιήσει δανεικές μνημονιακές ψήφους βουλευτών της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού. Αν αρχίσει έτσι, ξέρει ότι δίνει το σύνθημα έτσι να τον τελειώσουν.
Καλό όμως είναι να εξετάσουμε και ποια επιχειρήματα θα χρησιμοποιούσε ο Αλέξης Τσίπρας για να δικαιολογήσει μία υποψηφιότητα Αβραμόπουλου, όχι μόνο προς τους βουλευτές του αλλά και προς όσους τον ταύτισαν με την ελπίδα και την καταδίκη του Μνημονίου.
Μία γρήγορη ματιά στην πολιτική πορεία του Αβραμόπουλου, ξεκαθαρίζει τα πράγματα.
«Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος το 1993 κατέβηκε υποψήφιος με το Κόμμα της «Νέας Δημοκρατίας» και εκλέχτηκε στην τρίτη θέση της Α΄ περιφέρειας Αθηνών. Την ίδια περίοδο εκλέχτηκε στην Κεντρική Επιτροπή της «Νέας Δημοκρατίας». Διετέλεσε Γραμματέας της Ν.Δ. στην Ευρωπαϊκή Δημοκρατική Ένωση (EDU) και κατά την περίοδο 1993 – 1994 εξελέγη Πρόεδρος της ΟΚΕ Εξωτερικών της Νέας Δημοκρατίας (Σκιώδης Υπουργός Εξωτερικών).
Το 1994 πήρε το χρίσμα του υποψηφίου της Νέας Δημοκρατίας για το Δήμο της Αθήνας, όπου και εκλέχτηκε. Το 1996 ο Δημήτρης Αβραμόπουλος υπέβαλε αίτηση διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, στο όνομα της πόλης των Αθηνών.
Από το 1997 που ανατέθηκε από τη Δ.Ο.Ε η οργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων στην πόλη των Αθηνών μέχρι το τέλος του 2002, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος συνεργάστηκε με την Οργανωτική Επιτροπή για την προετοιμασία της πόλης. Επανεκλέχτηκε δήμαρχος τον Οκτώβριο του 1998.
Το Μάρτιο του 2001 ίδρυσε το «Κίνημα Ελεύθερων Πολιτών» (ΚΕΠ), ένα κόμμα με ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά συγγενή με τη Νέα Δημοκρατία. Τον Ιούνιο του 2002 ανακοίνωσε τη διακοπή του ΚΕΠ.
Το 2004 ήταν υποψήφιος στις εκλογές με τη Νέα Δημοκρατία και εκλέχτηκε πρώτος Βουλευτής της Α΄ Περιφέρειας Αθηνών.
Το 2004 ορκίστηκε υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης. Μετά τον κυβερνητικό ανασχηματισμό του 2006, ανέλαβε καθήκοντα Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Στην κυβέρνηση που σχηματίστηκε μετά τις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου 2007, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος παρέμεινε στη θέση του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, θέση που κατείχε μέχρι τις 7 Οκτωβρίου 2009.
Στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου εξελέγη και πάλι βουλευτής Α΄ περιφέρειας Αθηνών. Λίγες μέρες αργότερα, ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για τη θέση του αρχηγού της ΝΔ.. Στην πορεία της προεκλογικής περιόδου για την ανάδειξη του αρχηγού της ΝΔ, απέσυρε με δημόσια δήλωσή του την υποψηφιότητά του και στις 10 Νοεμβρίου 2009 στήριξε την υποψηφιότητα του Αντώνη Σαμαρά, γεγονός που συντέλεσε καθοριστικά στην εκλογή του τελευταίου στην ηγεσία του κόμματος. Τον Ιούλιο του 2010, ανέλαβε τη θέση του Αντιπροέδρου της Νέας Δημοκρατίας, την οποία και κατέχει μέχρι σήμερα.
Στις 11 Νοεμβρίου 2011 ανέλαβε το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Παράλληλα παραιτήθηκε της βουλευτικής του έδρας, ώστε να υποστηριχθεί η θέση της Νέας Δημοκρατίας για συμμετοχή μόνο εξωκοινοβουλευτικών στελεχών της στη νέα κυβέρνηση. Στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου του 2012 επανεξελέγη βουλευτής στην Α’ περιφέρεια Αθηνών. Στις 21 Ιουνίου 2012 ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του Υπουργού Εξωτερικών. Στις 25 Ιουνίου 2013 ανέλαβε το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2014, κατά την ανακοίνωση της νέας σύνθεσης της Κομισιόν, ανακοινώθηκε πως ο Δημήτρης Αβραμόπουλος αναλαμβάνει τη θέση του Επιτρόπου για θέματα Μετανάστευσης και Εσωτερικών Υποθέσεων».
Δεν υπάρχει κανένα επιχείρημα, άλλοθι, κενό για να τρυπώσει μία στήριξη Αβραμόπουλου. Πρωταγωνιστής στις εξελίξεις της ΝΔ, των Ολυμπιακών Αγώνων, της ανάληψης της αρχηγίας της ΝΔ από τον Σαμαρά, της κυβέρνησης Παπαδήμου, των μνημονιακών κυβερνήσεων, των «ναι σε όλα». Από πού κι ως πού είναι ο Αβραμόπουλος ένας «κεντροδεξιός ήπιων τόνων»; Αντιπρόεδρος της μνημονιακότερης και ανθρωποκτόνου ΝΔ είναι ο άνθρωπος. Δεν είναι θέμα Λαφαζάνη η άρνηση μιας τέτοιας υποψηφιότητας, αλλά οποιουδήποτε λογικού ανθρώπου που θέλει να δοθεί οριστικό τέλος στη συμμορία της καταστροφής.
Δεν τον έχω τον Τσίπρα ούτε για τόσο αυτοκαταστροφικό, ούτε για χαζό, ούτε για δεμένο χειροπόδαρα σε τέτοιου είδους δεσμεύσεις. Προσωπικά πιστεύω ότι δεν υπάρχει παρασκήνιο πίσω από την υποψηφιότητα Αβραμόπουλου. Πιστεύω όμως ότι υπάρχει παρασκήνιο και σχεδιασμός πίσω από την απόφαση να αφήσουν αυτό το σενάριο να κυκλοφορεί. Βόλευε αρκετά. Όμως, είπαμε, η ιστορία δε γράφεται με υποθέσεις. Τρίτη… κοντή γιορτή. Αν καταφέρουν να μας απογοητεύσουν τόσο πολύ και τόσο γρήγορα θα είναι πραγματική έκπληξη. Όμως επιμένω ότι δεν θα το κάνουν. Ίσως επειδή αυτό εύχομαι στην ουσία.
Διότι ναι μεν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην Ελλάδα έχει ρόλο γλάστρας, αλλά πάντως είναι η πρώτη γλάστρα που βλέπει κάποιος μπαίνοντας στο σπίτι. Και δεν νομίζω ότι θα βάζαμε σπίτι μας ποτέ μια γλάστρα με σκατά εκεί που την βλέπουν όλοι μόλις μπουν.
