ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Φίλε Πιτσιρίκο,
Θυμάμαι ότι μετά τις εκλογές του 2004, η τότε κυβέρνηση του Κωστάκη έβαλε στο στόχαστρο της τα διαπλεκόμενα συμφέροντα των καναλαρχών και κατασκευαστών. Ήταν η εποχή των «Μπαϊρακτάρηδων», των «νταβατζήδων» και του «βασικού μετόχου» που κράτησε λίγο και έληξε άδοξα μέσα σε μερικούς μήνες.

Τα ΜΜΕ της διαπλοκής βρήκαν διαύλους επικοινωνίας με την κυβέρνηση Καραμανλή και πολύ γρήγορα συνεχίστηκαν οι businesses as usual.

Παραμονές των εκλογών του 2009 και λίγο πριν την επίσημη χρεοκοπία της χώρας, ο Καραμανλής στην τελευταία του προεκλογική συνέντευξη ζήτησε ουσιαστικά συγνώμη από τον Σημίτη –εκλεκτό των νταβατζήδων επί πολλά έτη– επειδή τον είχε αποκαλέσει κατά το παρελθόν «αρχιερέα της διαπλοκής».

Ένας κύκλος καινούργιος άρχιζε με τον Forest GAP και τους «άξιους» συνεργάτες του, που οδήγησε μέσα σε λίγους μήνες στο διάγγελμα της ντροπής από το ακριτικό Καστελόριζο.

Ακολουθούν διαδηλώσεις, σκληρή καταστολή, κατάρρευση της εκλεγμένης κυβέρνησης και εγκαθίδρυση της πρώτης κυβέρνησης Κουίσλινγκ του Λουκά Παπαδήμου που εφαρμόζει το απόλυτο σχέδιο προδοσίας που ακούει στο κωδικό όνομα PSI.

Άνοδος της αριστεράς, εκλογές, νέα κυβέρνηση Κουίσλινγκ από τους πρόθυμους, νέα μνημόνια, ύφεση και δυστυχία.

Στο μεταξύ, ο ΔΟΛ και το Μέγαρο μπουκώνονται με νέα δάνεια από τα διεφθαρμένα τραπεζικά ιδρύματα, τα διόδια του κυρίου Μπόμπολα φυλάσσονται ως κόρη οφθαλμού και το κίνημα «δεν πληρώνω» εξοντώνεται εν κρυπτό κα με συνοπτικές διαδικασίες.

Στις Σκουριές τα όρια μεταξύ κράτους και εταιρίας γίνονται δυσδιάκριτα. Η ΕΡΤ κλείνει και η Digea έρχεται. Μια νέα εποχή! Εκείνη του παρακράτους που φοράει το καλο-σιδερωμένο κοστούμι του τάχα μου «ευρωπαϊκού» κράτους.

Λίγες βδομάδες νωρίτερα νέες εκλογές μέσα στα υπαρξιακά αδιέξοδα μια κοινωνίας που δεν γνωρίζει ούτε τις αδυναμίες, ούτε τα προτερήματα της, που δεν έχει στόχους και επιδιώξεις, Μια νέα κυβέρνηση, «πρώτη φορά αριστερά».

Είναι μια νέα εποχή που ακροβατεί ακόμα ανάμεσα στο όνειρο και στην διάψευση του, ανάμεσα στην ρήξη και στον θλιβερό συμβιβασμό, ανάμεσα στην αξιοπρέπεια και στην υποταγή.

Κι αν κάποιοι από μας θα επιθυμούσαμε μια νέα πατριωτική και συνάμα ταξική συγκρουσιακή πορεία με την σύγχρονη «Φραγκοκρατία», η αλήθεια είναι πως δεν μπορούμε παρά να δεχτούμε το βάρος του αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων στην Ευρωπαϊκή ήπειρο και στον κόσμο ολόκληρο.

Η κυβέρνηση της «πρώτη φορά αριστερά» δεν είναι ούτε επαναστατική, ούτε συγκρουσιακή, ούτε έτοιμη να αμφισβητήσει το καθεστώς της «αποικίας χρέους» που έχει επιβληθεί στην χώρα.

Μονάχα τα ονόματα των πρωταγωνιστών και την ιστορία τους να δεις, εύκολα ερμηνεύεις και δικαιολογείς την ανεπάρκεια και την αδυναμία της νέας αριστερής κυβέρνησης για τον ριζοσπαστικό μετασχηματισμό της Ελληνικής κοινωνίας και την ανεξαρτησία της χώρας.

Για τους νταβατζήδες όμως των ελληνικών ΜΜΕ δεν υπάρχει η παραμικρή δικαιολογία σχετικά με την ολιγωρία που η νέα κυβέρνηση επιδεικνύει.

Δεν χρειάζεται να είσαι Τσε Γκεβάρα προκείμενου να συγκρουστείς μαζί τους. Έντιμος, δημοκράτης και μεταρρυθμιστής να είσαι αρκεί.

Και η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και δημοκρατική είναι και διάθεση μεταρρυθμίσεων στην ελληνική κοινωνία φαίνεται πως έχει.

Γιατί όμως ανέχεται ακόμα τους ολιγάρχες των ΜΜΕ; Φοβάται; Προσβλέπει στην μεταξύ τους συνεργασία; Τι ακριβώς συμβαίνει;

Έχω την εντύπωση πως τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει αλλά ταυτόχρονα ψήγματα όλων αυτών μπορεί κανείς να αναγνωρίσει στην καθημερινή πρακτική της κυβέρνησης απέναντι στους καναλάρχες.

Δεν προχωρά λοιπόν στην άμεση εφαρμογή των νόμων, δεν απαιτεί τα χρήματα που χρωστάνε στο κράτος από την εκμετάλλευση των συχνοτήτων, δεν κηρύσσει άκυρη την σύμβαση με την Digea, όπου Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει.

Παράλληλα, οι υπουργοί της κυβέρνησης έχουν πιάσει στασίδι στα πουστοκάναλα της διαπλοκής από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, προσπαθώντας να εκλαϊκεύσουν το πρόγραμμα και το έργο της «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνησης.

Αντιπαρέρχονται μάλιστα με χαρακτηριστική ευκολία τις Γκεμπελικού τύπου επιθέσεις ενάντια σε επιλεγμένα μέλη της κυβέρνησης και συνεχίζουν τις τρίτου τύπου επαφές με όλους αυτούς τους «κορυφαίους» δημοσιογράφους απτόητοι.

Πιο πρόσφατο παράδειγμα η συκοφαντική επίθεση στον Κατρούγκαλο που φυσικά αποσκοπεί στην ματαίωση των επαναπροσλήψεων των απολυθέντων με πρόσχημα τον έλεγχο της «ηθικής» νομιμότητας του υπουργού.

Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι αυτοί που ανέλαβαν την τελευταία εργολαβία είναι οι ίδιοι που έδωσαν «βήμα» στον Πάγκαλο και στον Γεωργιάδη και τα ραδιοφωνικά υβρεολόγια τους.

Επίσης κάποιοι από τους πολιτικούς που ανέβασαν το ζήτημα ανήκουν στο γνωστό γένος των Βρικολάκων και όλοι είναι γνωστοί για τις καλές σχέσεις που διατηρούν με τα ΜΜΕ.

Τέλος να εξομολογηθώ και την αμαρτία μου. Ενθυμούμενος πως ο Κατρούγκαλος ήταν ο πρώτος από τους υπουργούς της νέας κυβέρνησης που στρογγυλοκάθισε στο κανάλι της megaλης διαπλοκής να δώσει συνέντευξη και είδηση, σκέφτηκα «πως όλα εδώ πληρώνονται».

Λάθος μου, το αναγνωρίζω, όμως κι αυτοί πρέπει να σταματήσουν το κωλογλείψιμο και να εφαρμόσουν το νόμο.

Φιλιά πολλά από την Εσπερία

Ηλίας

(Αγαπητέ Ηλία, πολύ ωραία τα έθεσες. Γράφω κι εγώ ένα κείμενο για το θέμα, αν και τα έγραψα πολλές φορές τις τελευταίες εβδομάδες. Να είσαι καλά.)

Ο βασικός ​ένοχος (μέτοχος και αμ​έτ​οχος)