ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Αρκετοί πιστεύουν πως όλα στη ζωή είναι άσπρο-μαύρο. Οι πυροβολημένοι ψηφοφόροι τα βλέπουν πράσινο-μπλε και κάποιοι άλλοι τα βλέπουν σε 50 αποχρώσεις του γκρι. Εγώ πάλι τη μια μέρα είμαι έτσι, την άλλη κοκορέτσι.

Για μένα, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια καλή λύση αλλά δεν στηρίζω όλες μου τις προσδοκίες απάνω του.

Αυτή είναι η θέση μου αλλά δεν είναι δα και ακλόνητη. Και ενώ μπορεί να τον επικρίνω -ακόμα και αδίκως καμιά φορά-, παράλληλα περιμένω από αυτόν· άντε, γιατί κάποιοι παρεξηγούνται εύκολα και δεν διαβάζουν με καθαρό μυαλό.

Περιμένω από αυτόν να εφαρμόσει όσα υποσχέθηκε, τίποτε λιγότερο τίποτε περισσότερο. Δεν περιμένω από τον ΣΥΡΙΖΑ να φέρει τον σοσιαλισμό, ούτε θα τον κρίνω γι” αυτό, εγώ θα τον κρίνω σε σχέση με τις δικές του υποσχέσεις.

Αν θέλει πάντως μια καλύτερη ζωή για τους πολίτες, αρκεί να πατήσει πόδι στην ολιγαρχία που έχει καταδυναστεύσει τη χώρα και στους εγχώριους υπηρέτες της και ας μείνουμε χωρίς ευρώ και ας μην εφαρμόσει όσα υποσχέθηκε.

Εξάλλου το μεγάλο εμπόδιο του αυτό είναι, η ολιγαρχία.

Βέβαια, μπορεί κάποιος να πει ότι αυτή η ολιγαρχία είναι το ελληνικό κεφάλαιο και δεν μπορείς να τους ρίξεις αν δεν ρίξεις τον καπιταλισμό. Αλλά αυτό είναι μια μεγάλη ιστορία που για άλλη μια φορά δεν θα την πω· ίσως εν καιρώ.

Ούτως ή άλλως, έχει ανοίξει μεγάλη συζήτηση για τον καπιταλισμό παγκοσμίως. Ακόμα και μεγάλοι οικονομολόγοι αναφέρονται στη σύγχρονη κοινωνία ως late capitalism society.

Ο ίδιος ο Βαρουφάκης μίλησε για το τέλος του καπιταλιστικού συστήματος ή για την ανασύσταση του σε εντελώς καινούριες βάσεις (δεν ξέρω κατά πόσο αυτό είναι εφικτό). Δημιουργούνται νέοι συσχετισμοί, νέες κοινωνικές συνθήκες.

Άλλοι οικονομολόγοι το έχουν πάει ακόμα παραπέρα και μιλάνε για καπιταλισμό χωρίς κεφάλαιο! Δεν είναι καθόλου τυχαίο που έχουν επανέλθει στο προσκήνιο τα αντικαπιταλιστικά κινήματα χωρίς να υπάρχει ένα τείχος στο Βερολίνο ή αλλού.

Χωρίς …αντίπαλο δέος, ο καπιταλισμός αγκομαχά. Οι αγορές πασχίζουν να ελέγξουν τα πάντα, καθώς διαβλέπουν απρόβλεπτες γι” αυτές καταστάσεις. Δεν είναι δα και κοινό μυστικό, ο καπιταλισμός βιώνει την μεγαλύτερη του κρίση, από το 2008 δεν λέει να πάρει ανάσα.

Αλλά, ας αφήσουμε πάλι τον καπιταλισμό, και ας πάμε πίσω στο ΣΥΡΙΖΑ. Πέραν των επικρίσεων μου (και των ανάλογων από άλλους φίλους), δεν εύχομαι να έρθει η μέρα που θα αποτύχει, ανεξαρτήτως τι πίστεψαν κάποιοι διαβάζοντας αυτές τις επικρίσεις. Για να μην αποτύχει όμως ο ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να επιδείξει τόλμη και αρετή.

Και ενώ την αρετή μάλλον την διακρίνει κανείς, για την τόλμη δεν μπορώ να πω το ίδιο. Δεν μπορώ να ξέρω πριν το πέρας των 4 μηνών αν όλο αυτό είναι μια έξυπνη στρατηγική.

Πάντως ο χρόνος, αδυσώπητος, συνεχίζει την αναπόφευκτη πορεία του και θα έρθει η μέρα όπου θα κληθούν να πουν την αλήθεια ή να κρυφτούν κάτω από τα φουστάνια της.

Και το μέγιστο πρόβλημα με τις καθυστερήσεις είναι το γαμημένο το παρακράτος. Το παρακράτος, κάθε μέρα που περνάει, καταστρώνει τα σχέδια του. Πατάει με αποφασιστικά Βήματα στη λάσπη και κάνει ότι μπορεί για να αποτρέψει το τέλος του.

Πραγματικά τώρα, όποιος έκατσε να ψάξει αν ο Κατρούγκαλος είναι «βρώμικος» επειδή το είπε η εφημερίδα του Ψυχάρη, μάλλον χρήζει ψυχιατρικής παρακολούθησης.

Ως συνήθως, σηκωθήκαν τα σκατά να τραβήξουν καζανάκι.

Κάποτε πρέπει να μπει ένα τέλος σε αυτό για να κάνουμε και εμείς μια νέα αρχή.

Δεν πρόκειται να υπάρξει άλλη Ελλάδα με όλους τους σκατάδες στις θέσεις τους.

Ή θα έχουμε ένα κράτος δημόσιου χαρακτήρα (κοινωνικό), ή έναν σκοτεινό παρακρατικό μηχανισμό που θα υπονομεύει τα πάντα προς όφελος του.

Και πρέπει κάποτε να βάλουμε και εμείς ένα χεράκι, δεν τραβάει το μια ζωή θεατές.

Όσον αφορά τις πολεμικές αποζημιώσεις, τις διεκδικούμε όποτε θέλουμε. Ακόμα και συμφωνία να υπογραφεί, με την οποία να παραιτούμαστε από την διεκδίκηση τους, εμείς, όταν το θελήσουμε, θα τις απαιτήσουμε.

Αν θέλουμε να ασκούμε εξωτερική πολιτική ελεύθερης χώρας, τότε οφείλουμε να τις απαιτήσουμε. Δεν μπορεί να είμαστε υπόλογοι στους άλλους για το χρέος μας και εκείνοι να σφυρίζουν ανέμελα όσον αφορά το δικό τους.

Αν και τα χρέη των κρατών κάποτε θα διαγραφούν όλα -γιατί είναι τρελαμάρα και ανώφελα-, προς το παρόν ας κάνουμε έστω το αυτονόητο.

Όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, το εγγονάκι τους (το Ποτάμι) και το μπάσταρδο τους τη Χρυσή Αυγή, ξέρετε όλα αυτά τα τετράποδα που έκαναν περιουσία, κατακλέβοντας τον ελληνικό λαό μέσα από έναν κρατικό μηχανισμό κομμένο στα μέτρα τους και το παρακράτος που προανέφερα;

Αν έχετε πραγματική διάθεση αλλαγής, ζυγώνει η ώρα τους. Αυτά τα ψευτοπατριωτικά τους παραληρήματα νομίζω πως έχουν τελειώσει και πλέον εναπόκειται σε μας η ευθύνη να μην αναστηθούν από τον τάφο της 25ης Ιανουαρίου.

Τέρμα οι δικαιολογίες.

Μου την έχει δώσει που όλα τα χρόνια άκουγα «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά» και όταν έρθει η ώρα της φοβέρας ανοίγουμε πόδια για το συμφέρον της χώρας.

Ακόμα περισσότερο μ” αρέσει που όλοι αυτοί που δηλώνουν εθνικιστές ή πατριώτες είναι συνήθως αυτοί που υπογράφουν με τα δυο χέρια μνημόνια και συμφωνίες που καταδυναστεύουν το δημόσιο συμφέρον. Το έχεις γράψει βέβαια και στο παρελθόν, ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των καθαρμάτων.

Εμείς από την άλλη, δεν θα είμαστε για πάντα οι αδικημένοι, οι παραπλανημένοι, τα καλά παιδιά που βρέθηκαν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή, τα αιώνια θύματα.

Τέρμα οι δικαιολογίες. Αυτό σημαίνει πως όλες μας οι επιλογές είναι συνειδητές. Κουράστηκα να ακούω πως δεν ξέραμε. Έχουν ειπωθεί τόσα πολλά αυτά τα χρόνια που το κάψαμε αυτό το χαρτί.

Από “δω και πέρα, είμαστε ή καθάρματα ή άνθρωποι με αξιοπρέπεια. Δεν γίνεται να είμαστε λίγο και από τα δυο.

Να μπορέσουμε για να μπορέσει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Και αν δεν μπορέσει, στα παπάκια μας, τι έγινε δηλαδή. Τόσα χρόνια η χώρα πορεύτηκε με ένα μάτσο καθάρματα και πήγε κατά διαόλου. Τι χειρότερο μπορεί να συμβεί αν πορευτεί χωρίς τα καθάρματα;

Δεν θα “χουμε 350 εκατομμύρια ευρώ για να πληρώσουμε τη δόση;

Όταν τα τρώγαμε όμως με την Energa και την Hellas Power στη Μύκονο (τουλάχιστον 250 εκ), τότε τα είχαμε κύριε Βορίδη.

Όταν χαρίζαμε 14 δις στους δανειστές, μας περίσσευαν κύριε Παπαδήμο.

Όταν έτρωγες 20.000 ευρώ για κάθε σου εκπομπή στην ΕΡΤ, λεφτά υπήρχαν κύριε Θεοδωράκη.

Όταν παράγγελνες γραφείο που κόστιζε πάνω από 700.000 ευρώ και έκοβες συντάξεις και μισθούς, δεν έτρεχε τίποτα κύριε Βενιζέλο.

Όταν έβγαζες ένα ένα τα δέματα για τις σπουδές των παιδιών σου, πού να βρεις χρόνο για κάτι άλλο εκτός από το e-mail στην τρόικα, κύριε Χαρδούβελη.

Αλλά το κυριότερο, όταν μετέτρεπες τη χώρα στο ακροδεξιό τσιφλίκι σου με τα δίκτυα 21, 42, 69, κύριε Σαμαρά, όταν έβαζες ΕΝΦΙΑ ενώ δεν θα έπαιρνες άλλα μέτρα, τότε δεν αναλογιζόσουν πως τα χρυσόψαρα θα σήκωναν κεφάλι μια μέρα.

Ε λοιπόν, εύχομαι να πέσουν σύντομα οι τίτλοι τέλους των θλιβερών σας πολιτικών φιλοδοξιών.

Εύχομαι ο ΣΥΡΙΖΑ ή ό,τι έρθει μετά (αν χρειαστεί να έρθει) να μην είναι μια παρένθεση, ένα σύντομο διάλειμμα.

Εύχομαι να μην ξαναδούμε τις σκατόφατσες σας στην τηλεόραση, παρά μόνο όταν θα ανεβαίνετε τα σκαλιά στην Ευελπίδων.

Είναι τουλάχιστον ηλίθιο να περιμένουμε τι θα γίνει με το χρέος και να μην απαιτούμε το αμέσως επόμενο καλύτερο πράγμα, την τιμωρία των παραπάνω ανδρείκελων.

Προς τιμήν της, η Κωνσταντοπούλου ξεκίνησε επιτροπή λογιστικού ελέγχου του χρέους. Το επόμενο βήμα είναι η απόδοση των ευθυνών σε αυτούς και σε άλλους.

Χωρίς Δικαιοσύνη δεν θα αλλάξει τίποτα, πόσες φορές το έχω διαβάσει εδώ μέσα, έχω χάσει το λογαριασμό.

Φαντάζομαι όσοι τους ψηφίζατε το 2012, ακόμα μουντζώνεστε. Καλά όσοι τους ψηφίσατε το 2015 δεν χρειάζεται, σας μουντζώνουν οι άλλοι.

Τέλος πάντων. Το ύφος του Τσίπρα στην φωτογραφία του άρθρου σου, πιτσιρίκο, είναι όλα τα λεφτά: «δίπλα μου σ” έχω Σατανά».

Ας κλείσω εδώ, τα έχω πει λίγο πολύ όλα όσα ήθελα να πω, και ακόμα παραπάνω αυτές τις μέρες. Θα τα πούμε σύντομα, αλλιώς συντομότερα.

Venceremos, εκτός αν υπογράψουμε ότι θέλουν οι δανειστές. Το νου σας!

Με εκτίμηση

Άρης

(Αγαπητέ Άρη, ωραία τα έγραψες. Το μόνο σχόλιο που θα κάνω είναι να μην περιμένουμε από τους οικονομολόγους να μας πουν τι θα γίνει. Οι οικονομολόγοι δεν κατάφεραν ούτε να προβλέψουν την κρίση του 2008. Τόσα μυαλά, τόσα Νόμπελ Οικονομίας, κανείς δεν είχε πάρει χαμπάρι τίποτα. Να είσαι καλά.)

Το νου σας!