ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Πιτσιρίκο τα σέβη μου,
Πρώτη φορά σου γράφω στα τόσα χρόνια που σε διαβάζω. Αλήθεια, νομίζω πως παρέχεις κοινωνικό έργο. Είμαι κι εγώ πρακτικά Έλληνας του εξωτερικού, αφού έχω εγκατασταθεί στο εξωτερικό σε διάφορες χώρες πολύ πριν την κρίση, επειδή δεν είχα βύσμα από τότε.

Γύρισα πριν μερικούς μήνες, νομίζοντας πως κάτι θα έχει αλλάξει. Ακόμα ακούω τα χάχανα των γύρων μου όταν το λέω, κι ας είμαι με το ένα πόδι στο αεροπλάνο για την φυγή μου. Μην με λυπάστε, εγώ δεν λυπάμαι κανέναν.

Τέλος πάντων, αυτά που θέλω να πω είναι τα κάτωθι κι ορμώμενος από τις συγκεντρώσεις που έγιναν αυτή την εβδομάδα σου τα στέλνω.

Να τονίσω πως δεν είμαι κομματικοποιημένος αλλά σίγουρα πολιτικοποιημένος με απόλυτα δημοκρατικές πεποιθήσεις.

Πιτσιρίκο σπαράζω μέσα μου μπαλουρδέικα, που, ζώντας στην Ελλάδα, ντρέπομαι για το γεγονός πως έχω ακόμα ελληνικό διαβατήριο.

Από την μία βλέπεις κόσμο που ακρίτα θέλει από τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο το ξέπλυμα των αμαρτιών του.

Η νοοτροπία δεν αλλάζει και στο χωριό μου λένε πως τα φυσικά του ανθρώπου τα παίρνει μόνο το χώμα.

Επίσης, ζητάει αόριστα ήρωες μέσα από τα σύννεφα. Προσοχή, όμως, μην βγει τσοπάνος αντί για ηγέτης στρατηγός.

Από την άλλη, κι ίσως σε χειρότερη κλίμακα, βλέπεις κόσμο που άκριτα και πάλι ζητάει μνημόνιο, λες και ζει σε άλλο πλανήτη κι έχει ξεχάσει πως μέσα σε όλα τα μεταπολιτευτικά χρόνια, αποδομήθηκε ένας κοινωνικός ιστός σε έναν νέο, με κύριο χαρακτηριστικό την ρεμούλα και την μαγική φράση του «ξέρεις ποιος είμαι εγώ».

Η απάντηση είναι πως δεν ξέρω ποιος είσαι, αλλά πάντα ήξερα πως υπάρχεις. Καμιά ελπίδα.

Με όλα αυτά, πάρε έναν ωραίο και στρωμένο εθνικό διχασμό. Δεν τον έχουμε και δύσκολο. Το δύσκολο είναι η αποδοχή της διαφορετικής άποψης βεβαίως.

Αντί να κάτσουμε και να κλάψουμε τους νεκρούς μας αγκαλιά, και να γιορτάσουμε παρέα τον ερχομό των καινούριων μελών της ράτσας, από όπου κι αν προέρχονται, ακόμα ψάχνουμε τα χαρακώματα που θα βουτήξουμε με την πρώτη κανονιά.

Αντί να ξεκινήσουμε να κλέβουμε και να ενσωματώνουμε συστήματα και πρακτικές που δουλεύουν σε άλλες πολιτείες, εδώ προσπαθούμε να χέσουμε ο ένας στο κουφάρι του άλλου, αποκαλώντας τον «προδότη», «μίασμα» κι άλλα τέτοια μαγικά λόγια.

Όπως απάντησα και σε έναν φίλο, την στιγμή που θα ανακοινωθεί συγκέντρωση με αίτημα την ρίψη ατομικών βομβών κατά βούληση σε όλη την επικράτεια τότε θα είμαι ο πρώτος που θα τρέξει.

Δεν το αντέχω αυτό που ζω κι ας μην μπορώ να ζήσω μακρυά του.

Δεν θα καταχραστώ άλλο τα μεγκαμπάιτς του inbox σου.

Σε ευχαριστώ και για την ψυχοθεραπεία και καλά μπάνια.

Ν.Γ.

(Αγαπητέ φίλε, μην υπερεκτιμάτε τις διαδηλώσεις -φιλοκυβερνητικές και αντικυβερνητικές-, ούτε την προβολή τους. Δεν έχουν απήχηση στον κόσμο. Οι περαστικοί από το Σύνταγμα είναι πιο πολλοί από τους «διαδηλωτές». Μην μπερδεύεστε από τα δημοσιεύματα και τα social media. Αυτές οι συγκεντρώσεις είναι επικοινωνιακά -και προεκλογικά- παιχνίδια. Μην τσιμπάτε. Όποιος έχει διαβάσει την Ελληνική Ιστορία -την κανονική, όχι την ένδοξη σχολική-, ξέρει πως ο διχασμός είναι το κύριο χαρακτηριστικό των Ελλήνων. Δεν είναι τυχαίο που μετά από 200 χρόνια ελληνικού κράτους δεν καταφέραμε ούτε κράτος να φτιάξουμε αλλά ούτε -κι αυτό είναι το σημαντικότερο- να ορίσουμε ποιο είναι το εθνικό συμφέρον. Αυτό συμβαίνει επειδή κάθε Έλληνας και κάθε συντεχνία θεωρούν εθνικό συμφέρον το δικό τους προσωπικό συμφέρον. Το αστείο σήμερα είναι πως αυτοί που επιδιώκουν τον διχασμό το παίζουν και ειρηνοποιοί ταυτόχρονα. Βέβαια, ο εθνικός διχασμός σήμερα μου φαίνεται πιο λογικός από τον εθνικό διχασμό επί Ελευθερίου Βενιζέλου. Από την στιγμή που δεν αποδόθηκε Δικαιοσύνη για την χρεοκοπία της χώρας -και σε αυτό έχουν μεγάλη ευθύνη οι Έλληνες πολίτες, αφού αφενός δεν απαίτησαν Δικαιοσύνη και αφετέρου έκαναν ξανά κυβέρνηση το 2012 τους υπαίτιους της χρεοκοπίας-, ο εθνικός διχασμός είναι μονόδρομος. Όποιος δεν θέλει εθνικό διχασμό, να απαιτήσει Δικαιοσύνη. Δικαιοσύνη, όχι χρήματα. Επίσης, πώς να μην υπάρξει διχασμός όταν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες έφυγαν μετανάστες ή είναι άνεργοι, ενώ οι ολιγάρχες συνεχίζουν να απολαμβάνουν τα απίστευτα και σκανδαλώδη προνόμιά τους; Η Δικαιοσύνη είναι η μόνη λύση. Αλλά δεν βλέπω διάθεση για Δικαιοσύνη ούτε από τους πολίτες, ούτε από τους πολιτικούς.

Οπότε, καλά μπάνια. Να είστε καλά.)

http://pitsirikos.net/2015/06/%ce%bb%ce%b1%cf%8c%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%85%ce%bd%cf%84%ce%bf%ce%bd%ce%af%ce%b6%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%ce%b1%ce%b4%cf%89%ce%bd%ce%b7-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9/