ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Αγαπητέ Πιτσιρίκο καλησπέρα!
Το 2010, μετά το σοκ του πρώτου μνημονίου, είδα τα εμπορικά καταστήματα της πόλης μου να κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Λίγα χρόνια μετά, κι αφού συνειδητοποίησα ότι δουλεύοντας πάνω στο αντικείμενο των σπουδών μου δεν θα καταφέρω να κερδίζω τίποτε παραπάνω από το χαρτζιλίκι μου, αποφάσισα -μετά από πολλή σκέψη και ψάξιμο- να ασχοληθώ με το εμπόριο.

Καλώς ή κακώς πάντα θα υπάρχουν προϊόντα που οι άνθρωποι δεν θα σταματήσουν να τα χρειάζονται και πρέπει να τα αγοράζουν συνεχώς, συν το ότι υπήρχε κενό στην αγορά, έτσι με την οικονομική βοήθεια της οικογένειας -δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς- το ξεκίνησα, προσαρμοσμένο πια στα οικονομικά δεδομένα της εποχής που ζω.

Εννοείται δεν χρειάζεται να μιλήσω για τους αυτόκλητους σωτήρες-καταστροφολόγους που μου έλεγαν όσο ετοιμαζόμουν, ότι είμαι τελείως τρελή που παίρνω τέτοιο ρίσκο, σε τόσο δύσκολους καιρούς, «γιατί πάμε από το κακό στο χειρότερο, τα άλλα μαγαζιά κλείνουν» κλπ κλπ κλπ.

Και τι έπρεπε να κάνω; Να αυτοκτονήσω ή να βρω τον πλούσιο γαμπρό;

Ενάμισι χρόνο μετά έχω ψοφήσει στο τρέξιμο και στη δουλειά, αλλά βλέπω τα έσοδα της επιχείρησης να είναι αυξημένα, σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, περίπου κατά 30%.

Ξέρω πως έχω ακόμα δρόμο μπροστά μου και μεγάλη ανηφόρα, όπως επίσης δεν ξέρω και τι ξημερώνει αύριο στη χώρα, αλλά χαίρομαι που δεν φοβήθηκα. Δηλαδή φοβήθηκα, αλλά αποφάσισα να το ξεπεράσω.

Ταυτοχρόνως, βλέπω ότι κι άλλοι νέοι σαν εμένα κάνουν δειλά δειλά τις προσπάθειές τους και ξεφυτρώνουν μικρές επιχειρήσεις, γραφεία, μαγαζάκια κι εύχομαι να πάμε όλοι καλά.

Πιτσιρίκο, ελπίζω να προσέφερα μια νότα αισιοδοξίας, γιατί βαρέθηκα τη μιζέρια και την ηττοπάθεια. Θα μου πεις εγώ ήμουν από τους τυχερούς γιατί είχα στήριξη, αλλά θα μπορούσα και πάλι να κλαίγομαι και να τα αφήνω στην τράπεζα να αυγατίζουν (λέμε τώρα).

Τώρα έχω βάλει καινούργιες ιδέες στο μυαλό μου για συμπλήρωμα και μαθαίνω κι άλλα πράγματα, ώστε να τα αξιοποιήσω και να μην έχω ανάγκη το ευρώ, να μη φοβάμαι τη δραχμή.

Αισιόδοξη (γιατί δεύτερη ζωή δεν έχει)

Υ.Γ Πιτσιρίκο, εκείνος έφυγε πριν λίγο καιρό μετανάστης, παρ” όλο που του είπα να μείνει, να παλέψουμε μαζί. Αλλά δε φταίει η κρίση γι” αυτό, Φεύγει όποιος αγαπάει;
Υ.Γ2 Θα ήθελα να γυρίσουν όσοι έφυγαν στο εξωτερικό, να κάνουμε μια μεγάλη διαδήλωση κι από κοινού να αποφασίσουμε για το μέλλον μας. Κι αν είναι να αλλάξουμε και νόμισμα, να πατώσουμε όλοι μαζί και να ξανασηκωθούμε όλοι μαζί. Μόνο έτσι μπορούμε να πάρουμε την πορεία της χώρας μας στα χέρια μας.
Υ.Γ3 Πιο ξεφτίλα από το να διαδηλώνεις μαζί με τον Άδωνη υπάρχει;

(Αγαπητή φίλη, χαίρομαι πολύ για εσάς. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν το έβαλαν κάτω και τα κατάφεραν. Απλά, αυτοί δεν κάνουν θόρυβο. Ξέρω ανθρώπους που -αφού έχασαν τις δουλειές τους- προσαρμόστηκαν άψογα στην εποχή της χρεοκοπίας, και τώρα βγάζουν περισσότερα χρήματα από πριν. Οι Έλληνες είναι και πολυμήχανοι, δεν είναι μόνο γκρινιάρηδες. Αφήστε τους άλλους να τσακώνονται για το νόμισμα. Βέβαια, με το εμπόριο πρέπει να το έχεις κιόλας. Εγώ δεν το έχω καθόλου. Αγαπητή φίλη, καμιά φορά, όποιος αγαπάει, φεύγει. Αλλά αυτά τα θέματα δεν σηκώνουν ανάλυση. Θα γυρίσουν μια μέρα αυτοί που έφυγαν. Ελπίζω να μη νιώσουν πως έχασαν τα καλύτερά τους χρόνια μακριά από την Ελλάδα. Να είστε καλά.)

http://pitsirikos.net/2015/06/%cf%86%ce%b5%cf%8d%ce%b3%ce%b5%ce%b9-%cf%8c%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b1%ce%b3%ce%b1%cf%80%ce%ac%ce%b5%ce%b9/