Όσο παρακολουθώ τον δημόσιο προεκλογικό διάλογο να φουντώνει στα social media, τόσο περισσότερο μένω μαλάκας από την απουσία λογικού ειρμού στη ρητορική των οπαδών της μίας και μοναδικής αριστερής αλήθειας (που όπως πάντα εκπροσωπείται στις εκλογές από καμιά δεκαπενταριά κόμματα κι εξήντα συνιστώσες, αλλά εσχάτως φαίνεται να την κατέχουν αποκλειστικά όσοι εγκατέλειψαν αγανακτισμένοι τον ΣΥΡΙΖΑ):

– Ο Τσίπρας ήταν από την αρχή μνημονιακός πασόκος και μας ξεγέλασε, αλλά για κάποιον ανεξήγητο λόγο ξενυχτούσε αυτός και το επιτελείο του για 6-7 μήνες, και κόντεψε να πεθάνει από το στρες μέχρι να πειστεί να υποχωρήσει. Το ότι μέχρι πριν 7 βδομάδες ήταν ο αρχηγός μας δεν σημαίνει ότι η πολιτική μας κρίση μπορεί να πέσει έξω βέβαια.

– Διέλυσε μόνος του το κόμμα του και παραιτήθηκε από πρωθυπουργός για να ρισκάρει μήπως καταφέρει να ξανακερδίσει εκλογές με χαμηλότερο ποσοστό, ώστε να αναγκαστεί να συγκυβερνήσει με αυτούς που αντιμάχεται από τότε που ήταν πρόεδρος δεκαπενταμελούς. Γιατί αγάπησε την καρέκλα κι έγλειψε το μέλι ίσως.

– Όχι, δεν μας φαίνεται περίεργο που δεν το έκανε νωρίτερα, π.χ. όταν έφυγε η ανανεωτική πτέρυγα και βρέθηκε σε μνημονιακή συγκυβέρνηση η ΔΗΜΑΡ. Μπορεί να τον αλλαξοπίστησε η Μέρκελ, ποιος ξέρει;

– Όσοι ισχυρίζονται ότι με άδεια κρατικά ταμεία, πτωχευμένες τράπεζες και μηδενική ρευστότητα από το εξωτερικό μια άτακτη χρεωκοπία κι επιστροφή σε εθνικό νόμισμα θα είχε αποτέλεσμα ανεξέλεγκτη υποτίμηση, αδυναμία πληρωμής μισθών και συντάξεων, πλήρη κατάρρευση της οικονομίας και πολιτική αποσταθεροποίηση είναι απλά κινδυνολόγοι σαν τη Βούλτεψη, που έλεγε ότι δεν θα υπάρχουν κωλόχαρτα αν δεν κερδίσει η ΝΔ τις εκλογές του Ιανουαρίου.

– Όλοι οι ξένοι οικονομολόγοι, δημοσιογράφοι και πολιτικοί που χειροκροτούσαμε όσο έπαιρναν το μέρος μας στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων κι έπλεκαν το εγκώμιο του Τσίπρα, τώρα που δεν βλέπουν στο πρόσωπο του Λαφαζάνη τον μελλοντικό ηγέτη της Ευρώπης των λαών είναι πουλημένα σκουλήκια του νεοφιλελευθερισμού.

– Μπορεί να μην υπάρχει κομμουνισμός πουθενά στον κόσμο αυτή τη στιγμή, μπορεί ποτέ να μην εφαρμόστηκε έτσι όπως προέβλεπαν οι θεωρίες, αλλά αυτός δεν είναι λόγος για να μην αγνοήσουμε τη ζοφερή πραγματικότητα και να δοκιμάσουμε εμείς να στήσουμε το ολόδικο μας οικονομικό μοντέλο χωρίς λεφτά ούτε για τυρόπιτες. Κι όσο για αυτούς στους οποίους χρωστάμε (με συμβάσεις που υπάγονται στο αγγλικό δίκαιο), πιστόλι.

– Κανένα πρόβλημα δεν θα είχαμε εκτός ΕΕ, ΝΑΤΟ και παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος με τέτοια γεωπολιτική θέση σε τέτοια συγκυρία (ελληνική και διεθνής οικονομική κρίση, προσφυγικό, ISIS, Πούτιν, κλπ). Μπορούμε να είμαστε ανεξάρτητοι, κυρίαρχοι κι αυτάρκεις όποτε θέλουμε, αρκεί να το πιστέψουμε. Ποιο εμπάργκο;

– Το μοναδικό που χρειάζεται για να αντιστρέψεις κακοδιαχείριση, διαπλοκή και φοροδιαφυγή δεκαετιών είναι να βάλεις φυλακή τα λαμόγια των προηγούμενων κυβερνήσεων και τους ταξικούς εχθρούς, χωρίς να μπεις καν στον κόπο να μαζέψεις στοιχεία και να σχηματίσεις δικογραφία που να στέκει. Χωρίς καν να νομοθετήσεις. Εμείς είμαστε επαναστάτες, κι ας διεκδικούμε κάθε φορά την εξουσία μέσω εκλογών.

– Το ότι κινούμαστε σε ένα πλαίσιο αστικής δημοκρατίας δεν σημαίνει ότι πρέπει να το σεβαστούμε κιόλας. Τα κομματικά όργανα και οι συνελεύσεις βάσης θα έπρεπε να αποφασίζουν, και όχι η Κ.Ο, το υπουργικό συμβούλιο και ο πρωθυπουργός της χώρας. Στ’ αρχίδια μας τι ψήφισε το 36% που μας έκανε κυβέρνηση, εμείς είμαστε αριστεροί και οφείλουμε να λειτουργούμε με δικούς μας όρους.

– Σιγά την κατάχρηση εξουσίας που κάνει η Ζωή όταν απαντάει από το προεδρείο σε κάθε ομιλητή ξεχωριστά, ή όταν κάνει διαγγέλματα από το κανάλι της Βουλής για να αποκρούσει προσωπικές επιθέσεις και να βγάλει προεκλογικούς λόγους. Δημοκρατία είναι μόνο η Αριστερά (με ‘Α’ κεφαλαίο), κι όσοι λένε ότι την υπερασπίζονται δικαιούνται να την καταπατούν όπως και όποτε γουστάρουν.

– Άπαξ και φέρεις μνημόνιο, είτε το υποστηρίζεις ως πανάκεια γιατί είσαι φιλελές, είτε το βλέπεις ως τακτική υποχώρηση για να κερδίσουμε χρόνο μετά την ήττα που υποστήκαμε από τους δανειστές, είσαι οπαδός του ΤΙΝΑ και μετενσάρκωση της Θάτσερ. Καμία διαφορά δεν έχει το ένα μνημόνιο από τ’ άλλο, ανεξάρτητα από τη διάρκεια που έχει, τα ποσά που προβλέπει και τα μέτρα που παίρνει. Το αριστερό μνημόνιο είναι πιο κακό όμως, γιατί το έφεραν αυτοί που εμείς ψηφίσαμε.

– Το 62% του ελληνικού λαού είπε ΟΧΙ στο Ευρώ, αλλά δεν μας προβληματίζει που ούτε το ένα δέκατο από όλους αυτούς θα εμπιστευτεί τη ΛΑ.Ε με την ψήφο του. Ούτε το ότι έτσι όπως μας συμφέρει να τα υπολογίζουμε η συντριπτική πλειοψηφία του εκλογικού σώματος θα μπει στο τσουβάλι των μνημονιακών γερμανοτσολιάδων στις 20 Σεπτέμβρη. Καλύτερα λίγοι και καλοί, κι ας λέμε ότι εκπροσωπούμε τους πολλούς και βλάκες.

– Δεν πειράζει που βρίζαμε τη Ραχήλ πριν, τώρα που κατεβαίνει αυτή κι η περικεφαλαία της με τον Λαφαζάνη είναι δικιά μας. Ο Φωτόπουλος είναι σύντροφος κι ο Στρατούλης δεν μας ξενερώνει πια, γιατί πάνω απ’ όλα μετράει η ιδεολογία μιας σκληροπυρηνικής αριστεράς που διαδηλώνει χωρίς αποτέλεσμα, δεν έχει πρόγραμμα και αποφεύγει να κυβερνήσει. Ποιος Κουτσούμπας;

– Καλύτερα να μας κυβερνήσει ο Μεϊμαράκης κι ο Σταύρος και να ξηλώσουν νόμους ιθαγένειας κι οποιοδήποτε απομεινάρι κοινωνικού κράτους προσπαθεί να κρατήσει ο Τσίπρας, γιατί έτσι δεν θα έχουμε καμία ενοχή όταν θα είμαστε πάλι στους δρόμους και θα πετάμε πέτρες στους μπάτσους που θα μας σαπίζουν στο ξύλο. Μακάρι να συγκυβερνήσει και η ΧΑ, να μας στέλνουν εξορία και να μας πυροβολούν, για να έχουν ηρωικές ιστορίες να λένε στα εγγόνια τους όσοι αριστεροί επιζήσουν σακατεμένοι.

– Κοίτα να δεις που όλοι αυτοί που νομίζαμε για συντρόφους και τρέχαμε μαζί τους σε κινήματα ήταν κρυπτοπασόκοι που θέλουν κωλοτούμπες και στηρίζουν τη διαπλοκή. Ας τους διαγράψουμε από φίλους μας κι ας τους ευχηθούμε ψόφο, το πολύ-πολύ να αηδιάσει ο κόσμος που πίστεψε στην ελπίδα της αριστεράς και να μην πάει να ψηφίσει κανέναν.

– Μια ωραία πεταλούδα, μια ωραία πεταλούδα, μια ωραία πεταλούδα με πολύχρωμα φτερά.

https://nefelikas.wordpress.com/2015/09/07/pretty-butterfly/