Ποίημα του Μίκη Θεοδωράκη, που έγραψε στις 22 Σεπτεμβρίου 1969 στο χωριό Ζάτουνα της ορεινής Αρκαδίας, όπου βρισκόταν εξόριστος μαζί με την οικογένειά του από τη δικτατορία των συνταγματαρχών. Ανήκει στην ποιητική ενότητα Αρκαδία Χ.

Την ημέρα εκείνη ο σπουδαίος Έλληνας συνθέτης δέχτηκε την επίσκεψη του Κώστα Στεργίου, ενός σκληροτράχηλου υπομοίραρχου της Χωροφυλακής, που μαζί με τους άνδρες του ερεύνησε εξονυχιστικά το σπίτι, όπου διέμενε, με αφορμή την αναχώρηση της οικογένειάς του για την Αθήνα. Κλεισμένος στην κουζίνα του σπιτιού, ο Θεοδωράκης, οργισμένος για τα πάνδεινα που τραβούσε η οικογένειά του εκείνη την στιγμή στο διπλανό δωμάτιο, έγραψε σε μια χαρτοπετσέτα το ποίημα αυτό για να εξευτελίσει τον Στεργίου, αφού προς στιγμήν πέρασε από το μυαλό του η ιδέα να τον σκοτώσει. Αλλά προτίμησε, όπως έγραψε αργότερα, «Να σκοτώσω την τιμή του, την υπόληψή του. Να περνά αύριο στο δρόμο και να τον φτύνουν. Να μείνει το όνομά του πλάι στου Εφιάλτη».

Ο Θεοδωράκης έντυσε με μουσική το ποίημα και το παρουσίασε για πρώτη φορά   σε συναυλία στο Μενίδι στις αρχές του 1975, λίγους μήνες μετά την πτώση της δικτατορίας. Το τραγούδι παραμένει αδισκογράφητο, με δική του απόφαση. Ίσως να έπαιξε ρόλο και η προτροπή του πατέρα του, που όπως λέγεται είδε τον Κώστα Στεργίου να είναι ανάμεσα στους θεατές μιας συναυλίας του Μίκη στην Ελευσίνα το 1975 και να φεύγει συντετριμμένος, μόλις άκουσε το τραγούδι με το όνομά του.

Ονομάζομαι Κώστας Στεργίου

Ονομάζομαι Κώστας Στεργίου
προέρχομαι από τους Βησιγότθους,
Οστρογότθους, Μαυρογότθους.
Κατοικώ σε σπήλαια
λαξεύω ρόπαλα
πίνω νερό σε κρανία.
Επάγγελμά μου ο θάνατος.
Όμως προσωρινώς υπηρετώ
το μεγάλο Δράκο
που με έχει αποσπάσει στην Αρκαδία.
Πάνω απ’ το δέρμα μου
φορώ στολή
στους ώμους έχω αστέρια,
κρύβω το ρόπαλο επιμελώς
μέσα στη χλαίνη.
Ονομάζομαι Κώστας Στεργίου
προέρχομαι από τους Μαμελούκους
Μαυρολούκους, Σουσουλούκους
είμαι διασταύρωση Νεάντερνταλ και λύκου.
Όμως σήμερα, προσωρινώς,
κυκλοφορώ με τζιπ,
τρομοκρατώ παιδιά και γυναίκες.
Έχω ειδικότητα στο ψάξιμο
ψάχνω ψυχές παιδιών
και σταλάζω το φόβο
επιβάλλω το Νόμο
το Νόμο του μεγάλου Δράκου
που μ’ έχει αποσπάσει προσωρινώς
στην Αρκαδία.

http://feedproxy.google.com/~r/sansimeragr/frontpage/~3/DLL6m2toAh4/122