αργεί πολύ ετούτο το ξημέρωμα..

Φεβρουαρίου 19, 2016   pitsiriki1
wpid-wp-1455835912359.jpeg

απόψε στ’ όνειρο μου είδα να περπατάω ανάλαφρα εκεί που ο ήλιος μου παίρνει το χρώμα της φωτιάς
εκεί που η ζωγραφιά του βραδινού μου ονείρου φτιάχνει μια όμορφη πορτοκαλί αντανάκλαση.στην αόριστη, αχνή κόψη του μακρινού ορίζοντα.εκεί που το σήμερα φλερτάρει με νόημα το χθες..

και μέσα στ’ όνειρο, κόντεψα να πάρω ανάσα βαθειά και να ανοίξω τα χέρια μου σε μια όμορφη αγκαλιά…κι ύστερα άνοιξα τα μάτια μου και ξύπνησα..

πώς κόντεψα, εγώ που ’μαι χρόνια τώρα μια βροχή.να ντυθώ αυτόν τον ουρανό.. αυτόν τον ήλιο;.πώς μπόρεσα, έστω και για μια στιγμή, να ονειρευτώ;
πώς τόλμησα και άφησα τα φυλαγμένα μου όνειρα έστω για λίγο μέσα σ’ ένα όνειρο να ξεδιπλώσω;

έσκισα με μανία το τοπίο, άνοιξα ξανά τα μάτια μου κοίταξα  ψηλά τον απέναντι άδειο τοίχο και σηκώθηκα..

αργεί πολύ ετούτο το ξημέρωμα..

image

image

Posted in: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ, ΑΡΧΙΚΗ, Το blog μου
  • ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ..

  • ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

  • Αρχείο

  • Κατηγορίες

  • ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ