ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Η Τσιτσιολίνα ήταν η πρώτη γυναίκα και ο πρώτος άνθρωπος που ώθησε την επίδειξη ως την μιντιακή της συνέπεια, προτείνοντας στο Σαντάμ Χουσεΐν να τη βιάσει με αντάλλαγμα την απελευθέρωση των Αμερικανών τους οποίους αυτός κρατούσε ομήρους.

Μέσα στην άκρως πορνογραφική ζωή της Ιταλίας, τω καιρώ εκείνο, το ιταλικό κοινοβούλιο πετώντας κάθε φύλλο συνταγματικής συκής κραύγαζε πως οι αστοί εσκεμμένα και μεθοδικά το είχαν μετατρέψει σε μπουρδέλο.

Η Τσιτσιολίνα ήταν η πρώτη βουλευτής που έκοψε την κορδέρλα σε όλα τα κοινοβουλευτικά μπουρδέλα της Ευρώπης.

Μέσα στην επικοινωνιακή σούπα την οποία ανακατεύουν με σπουδή και ζήλο οι υπάλληλοι του καπιταλιστή, ο αγχωμένος προλετάριος παρακολουθεί το θέατρο των συγκρούσεων, πάντα ζητώντας και πάντα απλώνοντας το χέρι απέναντι στην εξουσία.

Όπως η Τσιτσιολίνα δε διέθετε κανένα πολιτικό υπόβαθρο, παρά μόνο τα βυζιά και το μουνί της, έτσι και στα κοινοβούλια της Ευρώπης η κρίσιμη μάζα δεν διαθέτει τίποτε άλλο παρά υπακοή και υποταγή στα συμφέροντα του δυνατού.

Του δυνατού που έχει μετατρέψει τους λεγόμενους εκπροσώπους του λαού σε εύκολες και πρόθυμες πουτάνες. Διότι ο δυνατός και κυρίαρχος έχει τη δύναμη να γλιστρά εύκολα απ’ τον έρωτα στο θάνατο, απ’ το συναίσθημα στη λογική, απ’ την ειρήνη στον πόλεμο.

Ανεπίδεκτη ορθολογισμού η επικοινωνία των καλωδίων στήνει το δικό της σκηνικό. Συναίσθημα και σήψη και ανθρώπινος πόνος. Η εύκολη συνταγή που ξέρει να κάνει την υπαρξιακή μας ορφάνια μεταφυσική προσήλωση.

Μιαν αθέμιτη πεποίθηση παραίτησης κυκλοφορεί στις ανθρώπινες εκδηλώσεις. Ένα ψυχανέμισμα που δε ζητάει υψηλές συναινέσεις αλλά ηθική σύγκλιση στην κακή κοινή μας μοίρα.

Μέσα απ’ το αριστοτεχνικό τηλεοπτικό μοντάζ, η επίδειξη είναι το νέο εργαλείο της επιθυμίας για πρόκληση, υπέρβαση και παραμόρφωση της ίδιας της εικόνας του ανθρώπου. Από το ξεβράκωμα του λεγόμενου πολιτικού μπροστά στις κάμερες μέχρι το ξεβράκωμα της ταλαίπωρης συζύγου ενός δολοφονημένου, μεσολαβεί μια σερβιέτα με φτερά ή ένα τυρί με μηδέν λιπαρά.

Από τα ψυχο-θεάματα έως τα ντοκιμαντέρ ή την παραμικρή ψυχαγωγική εκπομπή, δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά μια καλοδουλεμένη μηχανή παραγωγής δεξιοτεχνών ηλιθίων.

Εδώ πλέον δεν έχουμε τέχνη, δηλαδή την ελεύθερη αναπαράσταση μιας φανταστικής ιδιωτικής πράξης μέσω των ηθοποιών, αλλά το θέαμα μιας αληθινής ιδιωτικότητας.

Το τηλε-ριάλιτι είναι η τελευταία μορφή αυτής της ολοένα και πιο αναγκαίας απογύμνωσης. Δεν εκθέτω αυτό που φτιάχνω και δημιουργώ, αλλά εκθέτω αυτό που Είμαι.

Η κοινωνική δικτύωση μαζί με τον τηλεοπτικό κανιβαλισμό τείνει να επιβάλει μια διαφάνεια των συνειδήσεων που ακόμα και η βρωμερή και τρισάθλια εκκλησία δεν κατάφερε να επιβάλει ποτέ.

Πιστοί όλων των αποχρώσεων, ξεβρακωθείτε μπροστά στον τηλεοπτικό εξομολογητή, προσφέρετε τα εσώψυχά σας στο πιάτο, για να δώσετε τροφή στον αχαλίνωτο επιδειξία ψηφοφόρο και να χορτάσετε την ηδονοβλεπτική ματιά του νοικοκύρη που θρηνεί οικιακώς απ’ το ξεκόλιασμα των μνημονίων.

https://dromos.wordpress.com/2016/02/12/%cf%84%cf%83%ce%bf%ce%b2%cf%8c%ce%bb%ce%b1-%ce%b4%cf%8e%cf%83%cf%84%ce%b1-%cf%8c%ce%bb%ce%b1/