Άσπρα, μπαμπακωτά τα σύννεφα, με μικρές γκρίζες πινελιές από κάτω,
..έχουν σταθμεύσει στις κορυφογραμμές των βουνών. Κάτω στον κάμπο και στις ακτές, ένας κίτρινος, στρογγυλός ήλιος ξασπρίζει ακόμη τις πέτρες, και μαυρίζει τις σταφίδες στ” αλώνια -όσες έμειναν. Ο Σεπτέμβρης μισο-καλοκαιρινός και
μισο-φθινοπωριάτικος, περπατάει στη μέση του,
..δίβουλος, περίεργος, κακοαναθρεμμένος.
Και πάνω, στην ΔΕΘ, σκάρισαν τα πολιτικά σκουλήκια μετά την βροχή,
..να μας φλομώσουν με φούμαρα απ” το στόμα τους,
..και σάλια αηδιαστικά, απ” το σούρσιμό τους επί της γής,
..θυμίζοντάς μας συνεχώς πόσο όμορφη θα ήταν η ζωή χωρίς αυτούς.

Έξη χρόνια μετά την πτώχευση της Ελλάδας,
..τα σκουλήκια το ένα πίσω απ” τ” άλλο, γλείφοντας το επόμενο τα σάλια και τα απομεινάρια του προηγούμενου,
..γράφουν έρποντας την ίδια ιστορία.

Τί έχουμε πάθει;
Πώς αντέχουμε;
Τί “ναι αυτό που περιμένουμε;
Δεν μπορεί να είμαστε εμείς η ίδια ράτσα του ’21 και του ’40.
Δεν μπορεί να μας ψεκάζουν όπως έλεγε άλλοτε ο άρχοντας των μεταμφιέσεων,
..και νυν κυβερνητικός συνεταίρος, μείζων Εξαρτημένος και μέγας Ανθέλληνας. Κάτι άλλο θάναι.
Πώς άλλαξε έτσι το θυμικό και η ψυχοσύνθεση τούτου του λαού;

Έξη χρόνια μετά, τί περιμένουμε;
Ν” ακούσουμε κάτι άλλο στη ΔΕΘ; Κι από ποιούς;
Απ” αυτούς που είναι υπεύθυνοι για την χρεοκοπία και την πτώχευση;
Απ” αυτούς που τα τομάρια τους κάνουν πάρτι αφού έχουν ακόμη γλυτώσει,
..πρώτα απ” την δικαιοσύνη (την ποιά;) και δεύτερον απ” τον ίδιο τον λαό;
Ήρθε πάλι ο Σεπτέμβρης και η ΔΕΘ,
..κι ένας γόρδιος δεσμός από σκουληκίσια σάλια και φούμαρα τυλίγει γύρω-γύρω πατρίδα και λαό, και μας πνίγει χρόνο με τον χρόνο σταθερά, μελετημένα.

Αυτός ο γόρδιος δεσμός εμάς έχει δέσει.
Κι εμείς πρέπει να τον λύσουμε.
Ή να τον κόψουμε..

Πηγή