Ρώτησαν κάποτε ένα ζευγάρι πως είναι δυνατόν να είναι 65 χρόνια μαζί. Γεννηθήκαμε σε μια εποχή που όταν κάτι χαλούσε δεν το πετούσαμε, το φτιάχναμε.

Πώς αγαπάνε όμως σήμερα μου λες; Οι περισσότεροι ζούμε βολεμένοι σε μικρές ουτοπικές σχέσεις. Από την φύση μας επιδιώκουμε και παραμένουμε σε καταστάσεις που αντικειμενικά δεν θα κλονίσουν τη μικρή μας ρεαλιστικότητα, καθημερινότητα και προσδοκίες.

Η αληθινή αγάπη, η όλο ζωντάνια και μωρουδιακά χαμόγελα, που παίζει κρυφτό σε ηλιοκαμένες αγκαλιές και μεθυσμένες αυγουστιάτικες ακρογιαλιές, έχει χαθεί στην κυνικότητα της ρουτίνας, σε σκοτεινά δωμάτια της ανίας και της μουντίλας.

Βαριόμαστε βλέπεις, με το που έρθει η πρώτη στραβή ή η πρώτη βαρεμάρα την κάνουμε με ελαφρά πηδηματάκια. Αιώνιες αγάπες και υποσχέσεις από άτομα που σου τάζουν τον ουρανό με τα άστρα αλλά σου δίνουν έστω ένα promo τους, γιατί είναι και χουβαρντάδες.

Ο έρωτας είναι έρωτας, καταλυτικός και ανέγγιχτος στον χρόνο. Είναι αλήτης και μαγκιόρος. Θα αποζητήσει μέχρι και την τελευταία αράδα μαστούρας και αγάπης, δεν τα παρατάει έτσι εύκολα. Τα βάζει με θεούς και δαίμονες μονάχα για αυτό το αίσθημα, αυτή την κάψα του μυαλού και της καρδιάς.

Η ευλογία εκείνων των χρόνων χάθηκε στον χωροχρόνο παίρνοντας μαζί της τη ζωντάνια, τη θέληση, τον έρωτα. Κάτι ξέρουν οι παλιοί μωρέ, είναι σοφοί να τους ακούς. Αυτοί έφαγαν τα ψωμιά τους, ζήσανε τη ζωή τους. Ερωτοτροπήσανε, πονέσανε, ζήσανε. Παλέψανε τον φόβο, τον καταχωνιάσανε σε ένα συρτάρι, και έζησαν αυτοί καλά και εμείς;

Το σίγουρο όχι καλύτερα.

Είναι σαν αυτό το τραγούδι της Πρωτοψάλτη, να δεις πως πάει… «A! Ρε χρόνε αλήτη που ανθρώπους και αγάπες σκορπάς.» Ναι, αυτό!

Ποτέ δεν κατάλαβα πως γίνεται να χάνεσαι από αυτούς που αγαπάς. Ανοίγεις μια πόρτα και σηκώνεσαι και φεύγεις. Τόσο βαρύ είναι το τίμημα και ο κόπος της προσπάθειας;

Αν ραγίσει λένε το ποτήρι δεν ξαναγίνεται όπως πριν, αλλά ξαναφτιάχνει και η ρωγμή ίσως να μείνει εκεί όντας ξεθωριασμένη, αλλά να μην ξεχνάμε δεν θα έχει σπάσει το ποτήρι. Έτσι και στις σχέσεις, μπορείς εύκολα να συμβαδίσεις με μια ρωγμή, αρκεί να το θες.

Αν η πρώτη ρωγμή για σένα είναι και η πρώτη φυγή τότε συγνώμη αγαπητέ, game over.

Αγάπη μόνο αρκεί.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°