ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η χώρα μας, η ιδανική λύση είναι να κάνουμε έναν Σύρο πρόσφυγα πρωθυπουργό της Ελλάδας.

Είναι ολοφάνερο πια πως οι Έλληνες δεν μπορούν.

Δεν μπορούν μωρέ οι άχαροι, δεν μπορούν.

Αφού, με τους Έλληνες, η Ελλάδα έγινε -και επίσημα- προτεκτοράτο και το πάει για μπανανία χωρίς μπανάνες, γιατί να μην δοκιμάσουμε κι έναν Σύρο στην πρωθυπουργία;

Αυτό θα μας αθωώσει και λίγο.

Θα λέμε «σκατά τα έκανε ο Σύρος».

Δεν φταίμε εμείς οι Έλληνες, ο πρωθυπουργός από τη Συρία φταίει.

Βέβαια, θα είναι κάπως δύσκολο να πείσουμε έναν Σύρο πρόσφυγα να γίνει πρωθυπουργός στην Ελλάδα.

Εδώ δεν μπορούμε να πείσουμε τους Σύρους πρόσφυγες να μείνουν μερικές μέρες στην Ελλάδα, θα πείσουμε έναν Σύρο να γίνει πρωθυπουργός και να μείνει τέσσερα τουλάχιστον χρόνια;

Μπορεί να κάνουμε τον Σύρο πρόσφυγα πρωθυπουργό και να βγει στο πρώτο του τηλεοπτικό διάγγελμα και να μας πει «Εγώ θέλω να πάω στην Ευρώπη».

Ή μπορεί να πάει στις Βρυξέλλες να συναντήσει καμιά Μέρκελ και να μην επιστρέψει ποτέ.

Βέβαια, μπορεί να κρατάμε εδώ ομήρους την γυναίκα του και τα παιδιά του, για να τον εκβιάζουμε να γυρίσει στην Ελλάδα.

Ακόμα καλύτερα θα ήταν να κάνουμε μια γυναίκα από τη Συρία πρωθυπουργό της Ελλάδας.

Φαντάζεστε πόσο όμορφο θα ήταν αυτό;

Θα υποκλινόταν όλη η οικουμένη στην Ελλάδα.

Και θα μπορούσαμε να κάνουμε βασιλιά ένα τρίχρονο ασυνόδευτο.

Να επαναφέρουμε τη μοναρχία, να κάνουμε βασιλιά της Ελλάδας ένα τρίχρονο ασυνόδευτο από τη Συρία και να το παρακολουθούμε να μεγαλώνει.

Και να φτιάξουμε μια χώρα, που ο τρίχρονος βασιλιάς μας, όταν μεγαλώσει, θα μπορεί να ζήσει με αξιοπρέπεια.

Τι λέτε κι εσείς;

Δεν αξίζει τον κόπο;

(Μια και έχω την καλή ιδέα, προτείνω για πρωθυπουργό τον κύριο στην φωτογραφία για τον οποίον έχω ξαναγράψει. Είναι ο Αμίρ Μεχτρ, Σύρος πρόσφυγας, που, επειδή δεν είχε τα χρήματα να πληρώσει τους δουλέμπορους, κολύμπησε εφτά ώρες από την Τουρκία ως τη Σάμο. Την φωτογραφία του -που την τράβηξε όταν έφτασε στη Σάμο- την έχω πάντα δίπλα στο laptop, για να την βλέπω όταν μου έρχεται να τα παρατήσω. Βέβαια, θα πρέπει να τον φέρουμε πίσω από την Σκανδιναβία. Μπορούμε να τον απαγάγουμε και να τον κάνουμε πρωθυπουργό.)

http://feedproxy.google.com/~r/pitsirikos/uPfN/~3/o7i66jlzwXw/

Είμαι ο λίγος στον κόσμο των πολλών που ξέρω οι λέξεις τι σημαίνουν…  Κι έμαθα να στρογγυλεύω της καρδιάς μου τις γωνιές για να χωρέσω λίγη Αγάπη … Είμαι ο λίγος στην λίστα των πολλών που συλλαβίζω ελεύθερα την λέξη σ” αγαπώ… κι εσύ χαμογελώντας άθελα σου σχίζεις το τελευταίο φύλο που “ναι ο επίλογος  στο τετράδιο της υπομονής μου … Είμαι ο λίγος στην τρέλα των πολλών που έμαθα τι λένε τα τραγούδια… Και στον καθρέφτη βλέπω τις μορφές
που “ναι χωρίς εσένα … όλες είν” δικές μου Η δική μου τρέλα είναι η μόνη διέξοδος, Κι οι λέξεις, δικά σου είναι μαχαίρια … Μα μην φοβάσαι αγάπη μου δεν κάνει κρότο η σιωπή μου… Αυτή “ναι που σκοτώνει φορώντας σιγαστήρα.
Και μη ρωτάς γιατί οι καρδιές ραγίζουν εντελώς αθόρυβα … Όνειρο ήταν και το ξέρω!  Θα υπάρχω πλάι σου σαν ξεθωριασμένη πινελιά στο υπόλοιπο γκρίζο ψυχρό σου τσιμέντο. Εκεί όμως δεν θάχει γραμμένα ημερολόγια
Ούτε το φεγγάρι θαν” πανσέληνο σαν κι απόψε … Ο έρωτας κι ο πόνος είν” δίδυμα φεγγάρια.
πολλές φορές αδύνατο να ξεχωρίσεις λέξεις που ταξιδεύουν στη θάλασσα του νου. Κι ο πόνος δραπέτης, -δικός μου έγινε- Στους χτύπους της καρδιάς σου, έμαθα ν” ακούω την δική μου καρδιά. Το μόνο που απόμεινε -σαν παιχνίδι θεϊκό-,
είναι να ξεχνάω τη θνητή μας φύση. Κι είν” ο έρωτας δραπέτης μυστικός, τυφλός, αέναος, έρωτας κλέφτης …

εγραψε το πιτσιρικι