Αυτός που κουνάει παντιέρες ζητώντας εκλογές άμεσα γνωρίζοντας ότι το εκλογικό και πολιτικό σύστημα είναι τέτοιο που κρατάει την χώρα από τον λαιμό αντιδημοκρατικά, είναι ο πρώτος που χρησιμοποιεί το ανάχωμα εκλογές για την ισχυροποίηση του συστήματος. Η φράση «να πάμε σε εκλογές» έχει ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα με το «πάμε τα πρόβατα στο σφαγείο». Μετρήστε τις εκλογικές αναμετρήσεις που έχουν γίνει από το 2009 και θα δείτε το αποτελέσματα που έχουν δώσει μέχρι σήμερα: Ισχυροποίηση του συστήματος.

Όταν αποφασίζεις ως αντιπολιτευόμενος χώρος να συμμετέχεις σε ένα σύστημα, τρως από αυτό το σύστημα και εκμεταλλεύεσαι αυτό το σύστημα με εκλογικό ποσοστό έως 26% δεν κάνεις τίποτε παραπάνω από το να ρίχνεις νερό στο μύλο της συγκυβέρνησης.

Αν δεν σταθείς απέναντι από το σύστημα την ώρα που αυτό εξουσιάζει, όχι απλώς ζητώντας αλλά απαιτώντας αλλαγή εκλογικού νόμου και πάγωμα όλων των υπογραφών που συνεχίζουν να μπαίνουν μεταξύ Ελλάδας και δανειστών, δεν έχεις κανένα δικαίωμα να ομιλείς ως αντιπολιτευόμενος. Γουστάρεις τις εκλογές γιατί έχεις πάρει την εντολή από τις Βρυξέλλες ότι ο ελληνικός λαός πρέπει να έχει το βλέμμα σε σένα και στις δήθεν απαιτήσεις σου από το να έχει το βλέμμα στις υπογραφές που θα πέσουν στην Ευρωομάδα βάζοντας την Ελλάδα σε ένα μόνιμο Μνημόνιο επιτήρησης από την Ε.Ε. Η χώρα κινδυνεύει να τρέχει με δύο Μνημόνια από δύο διαφορετικούς επιτηρητές-αποικιοκράτες μέχρι να ξεχρεώσει το 75% του χρέους της και ο κοινοβουλευτικός αντιπολιτευόμενος θέλει εκλογές.

Εκλογές για να πάει η Ελλάδα πού; Να πρέπει να επιλέξει ο υποδουλωμένος Έλληνας ανάμεσα στα νόμιμα κατοχικά κόμματα που βάζουν υποψηφιότητα για να τον σώσουν αλλά να μην έχει κανένα δικαίωμα να αποτρέψει μελλοντικές υπογραφές υποδούλωσης και το σημαντικότερο να μην αποδεχθεί κανένα χρέος απέναντι σε κανέναν.
Να πάμε σε εκλογές για να δούμε από την αρχή το κοινοβουλευτικό σόου ποιος θα συνεργαστεί με ποιον για να συγκυβερνήσουν. Να βγει ο Βαγγέλης από εκεί που είναι και να μπει ο Καμένος, να βγει ο Σαμαράς από εκεί που είναι και να μπει ο Τσίπρας μπροστά, να βάλουμε και το Ποτάμι στην θέση της ΔΗΜΑΡ και το ΚΚΕ να κάθεται στα σταθερά του έδρανα κρατώντας το φανάρι.

Όλοι αυτοί που αντιπολιτεύονται σήμερα άφησαν τα θερινά τμήματα της Βουλής να υπερψηφίσουν τα φρικαλεότερα νομοσχέδια από την εποχή του πρώτου Μνημονίου. Μέσα στη Βουλή ήταν 151 βουλευτές και οι 50 από αυτούς ήταν το μπόνους εδρών του εκλογικού νόμου! Πάτε καλά; Ψήφισαν την παράδοση όλων των ποταμών και στρεμμάτων της χώρας 50 προδόταροι που ήταν ως δωροεπιταγή στο πολυκατάστημα «Δημοκρατία». Με ανάλογα μπόνους να πάμε σε εκλογές;

Δεν υπήρξε ιστορική στιγμή στην Ελλάδα που οι πολιτικοί όλων των παρατάξεων να συμπεριφέρονται στον λαό τόσο εξευτελιστικά. Το «πάμε σε εκλογές» σημαίνει ότι την επομένη των εκλογών, στο αδιέξοδο που έχουν βρεθεί εξαιτίας των πολιτικών οι Έλληνες πολίτες, υπάρχει μόνο μία εκδοχή: Αποσταθεροποίηση. Αυτή την λέξη που οι αντιπολιτευόμενοι εραστές των εκλογών την δαιμονοποιούν. Φοβούνται δηλαδή την μια και μοναδική λύση που έχει ο λαός. Να αποσταθεροποιήσει μέσω ψήφου την δήθεν δημοκρατία, την δήθεν ελευθερία, την δήθεν ομαλότητα. Όταν φοβάσαι ως αρχηγός παράταξης και ως πολιτικός το θέλω του λαού τότε για άλλη δουλειά είσαι εκεί που είσαι και όχι για να υπηρετείς τον λαό.

Δεν συνάδει το «θα κάνω ανατροπή» με το «θα κάνω συναινέσεις». Όταν έχεις άγνωστο αριθμό αυτοχείρων, τρία εκατομμύρια ανασφάλιστους Έλληνες, εκατομμύρια νέους Έλληνες μετανάστες διά της βίας, άγνωστο αριθμό αστέγων και με την μισή Ελλάδα να είναι σε αναμονή στην λίστα προ κατάσχεσης από Τράπεζες και Δημόσιο τότε το κάστρο της Δημοκρατίας έχει πέσει προ πολλού.

Τέτοιου είδους Δημοκρατία φέρνουν οι εκλογές υπό κατοχή . Ούτως ή άλλως με το δικαίωμα για συνασπισμούς, συγκυβερνήσεις και μπόνους, το υπάρχον σύστημα δεν χρειάζεται πάνω από μόνο δύο ψήφους και όχι 8 εκατομμύρια ψηφοφόρους να στέκονται μπροστά στην κάλπη.

Πάμε σε εκλογές σημαίνει παίρνω την κάλπη του κατοχικού συστήματος και την φοράω κολάρο σε αυτούς που πολιτεύονται κάτω από τους νόμους αυτού του συστήματος. Εκλογές που ισχυροποιούν και διαιωνίζουν την κατάντια και απόγνωση ενός λαού κάνοντάς τον συνένοχο στην ίδια του την αυτοκτονία εις το όνομα της δήθεν δημοκρατίας δεν είναι τίποτε παραπάνω από αλητεία πολιτικών. Ανθρωποειδών κατασκευασμένων από το ίδιο το σύστημα που δεν έχουν τουλάχιστον το σθένος να παραδεχθούν ότι , είτε αυτοί ως αρχηγοί είτε οι πολιτικοί τους «αντίπαλοι», με το σφαγείο της κάλπης θα κρατήσουν σταθερή την τιμή του εκλογικού τους αποτελέσματος μειώνοντας για πολλοστή φορά την αξία της Δημοκρατικής σου ψήφου.-