ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Επιθετικούς συμβολισμούς και σκληρή γραμμή απέναντι στο κυβερνητικό στυλ της σκληρής δεξιάς. Μια γεμάτη πρώτη μέρα-απάντηση στην εποχή Γεωργιάδη-Βορίδη-Μπαλτάκου.

Ο Αλέξης Τσίπρας επιχείρησε να σηκώσει την αριστερή συνείδηση λίγο ψηλότερα, κάτι αντίστοιχο με τη προσπάθεια του Ανδρέα το 1981 να διώξει το φόβο του χωροφύλακα.

Ο Αλέξης Τσίπρας από την Καισαριανή υπενθύμισε στην Μέρκελ τους 200 νεκρούς που εκτέλεσαν οι ναζί. Ο φόρος τιμής στους 200 εκτελεσθέντες της πρωτομαγιάς του 1944 ήταν και ένα πρώτο μήνυμα στην Γερμανίδα καγκελάριο.

Πρωτομαγιά 1944-Πρωτομαγιά 2012: Οι «200», πρώην κρατούμενοι-εξόριστοι επί δικτατορίας Μεταξά στην Ακροναυπλία, την Ανάφη, τον Αϊ-Στράτη κ.ά., εκτελέστηκαν ως αντίποινα για το θάνατο ενός Γερμανού στρατηγού και τριών συνοδών του αξιωματικών στους Μολάους της Λακωνίας, στις 27 Απριλίου του 1944.

Δέκα φορτηγά χρειάστηκαν για να μεταφέρουν τους «200» από το Χαϊδάρι, όπου κρατούνταν, στην Καισαριανή.

Και ο δρόμος γέμισε σημειώματα, στη μάνα, στον πατέρα, στα αδέλφια, στους αγαπημένους, στους συναγωνιστές, παρακαταθήκη για αυτούς που έμεναν πίσω να συνεχίσουν την πάλη για την ελευθερία.

«Καλύτερα να πεθάνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά παρά να ζει σκλάβος» έγραψε στην πορεία του προς το θάνατο ο Νίκος Μαριακάκης-πάνω, γεωπόνος από τα Χανιά.

Αξέχαστο το «όχι» του Ναπολέοντα Σουκατζίδη-πάνω στην προσφορά των ναζί να του χαρίσουν τη ζωή, επειδή γνώριζε πέντε γλώσσες και τους ήταν χρήσιμος ως διερμηνέας. Είπε ότι θα δεχόταν να ζήσει μόνο εάν δεν πήγαινε άλλος στο εκτελεστικό απόσπασμα στη θέση του.

Ανά είκοσι άτομα γινόταν οι εκτελέσεις και όσοι έζησαν από κοντά εκείνες τις στιγμές θυμούνται ότι το χώμα δεν προλάβαινε να ρουφήξει το αίμα. Πλήθος κόσμου έτρεξε να δει εάν βρισκόταν κάποιος δικός τους στα φορτηγά που επέστρεφαν γεμάτα πτώματα. Την ημέρα εκείνη γράφτηκε μία από τις πλέον αιματοβαμμένες σελίδες της αντίστασης κατά του κατακτητή στο Β” Παγκόσμιο Πόλεμο.