ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Για όποιους βρίσκουν κάποιες ομοιότητες μεταξύ της σημερινής κατάστασης στην πατρίδα μας και της κατάστασης της κατεστραμμένης μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο Γερμανίας, όταν οι νικητές επεδίωκαν την πλήρη οικονομική κατάρρευση και τον μαρασμό της αδιαφορώντας για την τραγική κατάσταση του λαού που μετανάστευε μαζικά, η κραυγή του Γερμανού υπουργού Εξωτερικών Βάλτερ Ρατενάου (1867-1922), που δολοφονήθηκε από τους ναζί επειδή ήταν εβραϊκής καταγωγής, και ο οποίος είχε ως δημοσιογράφος προφητεύσει όλες τις εξελίξεις, είναι ίσως σήμερα περισσότερο από ποτέ επίκαιρη για τα ευρωπαϊκά αυτιά, και δη για τα γερμανικά:

Ένας Γερμανός απευθύνεται σε όλα τα έθνη. Με ποιο δικαίωμα; Με το δικαίωμα ενός που προανήγγειλε τον πόλεμο που πλησίαζε, που προέβλεπε το τέλος, που αναγνώρισε την καταστροφή, που αψήφησε χλεύη, σαρκασμό και αμφιβολία και επί τέσσερα μακρά χρόνια προέτρεπε τους κατέχοντες εξουσία για συμφιλίωση. Με το δικαίωμα ενός που επί δεκαετίες είχε την προαίσθηση για την ολική κατάρρευση και ξέρει ότι αυτή είναι βαθύτερη απ’ ό,τι άνθρωποι, φίλοι και εχθροί υποψιάζονται. Με το δικαίωμα ενός που ποτέ δεν αποσιώπησε μια αδικία από πλευράς του λαού του και τώρα του επιτρέπεται να υπερασπιστεί το δίκιο του λαού του.

(…) Αφανιζόμαστε. Το ζωντανό σώμα και πνεύμα της Γερμανίας θανατώνεται. Εκατομμύρια Γερμανών οδηγούνται στην ένδεια και τον θάνατο, στην ξενιτιά, στη σκλαβιά και την απόγνωση. Ένας από τους πιο πνευματικούς λαούς σ’ όλη τη Γη εξαλείφεται. Οι μητέρες του, τα παιδιά του, οι αγέννητοι καταδικάζονται σε θάνατο. (…) Αφανιζόμαστε από αδελφούς λαούς ευρωπαϊκού αίματος, που ομολογούν πίστη στον Θεό και τον Χριστό, που η ζωή και η ψυχική τους διάθεση βασίζονται στην ηθική, που επικαλούνται ανθρωπιά, ιπποτισμό και πολιτισμό, που πενθούν για το ανθρώπινο αίμα που χύθηκε, που διαλαλούν την ειρήνη της δικαιοσύνης και τον σύνδεσμο των λαών και οι οποίοι φέρουν την ευθύνη για το πεπρωμένο ολόκληρης της Γης. Αλίμονο σ’ εκείνον και την ψυχή του, που τολμά να ονομάσει δικαιοσύνη αυτή τη δίκη του αίματος. Έχετε θάρρος, εκφράστε το, ονομάστε το με τ’ όνομά του: Λέγεται εκδίκηση.

(…) Υπάρχουν Γάλλοι που λένε: Ο λαός αυτός ας πεθάνει. Δεν θέλομε πια να έχομε έναν ισχυρό γείτονα. Υπάρχουν Άγγλοι που λένε: Ο λαός αυτός ας πεθάνει. Δεν θέλομε πια να έχομε έναν ανταγωνιστή στην Ευρώπη. Υπάρχουν Αμερικανοί που λένε: Ο λαός αυτός ας πεθάνει. Δεν θέλομε να έχομε οικονομικό συναγωνισμό.

(…) Άνθρωποι όλων των λαών σκεφτείτε το αυτό! Αυτή την ώρα δεν παίρνετε απόφαση μόνον για μας τους Γερμανούς, είναι απόφαση για μας και για σας, για όλους μας. Αν αποφασίσετε εναντίον μας, θα φέρομε το πεπρωμένο μας και θα υποστούμε τη γήινη εξόντωσή μας. Δεν θ’ ακούσετε το θρήνο μας. Θ’ ακουστεί όμως αυτός, εκεί όπου δεν έχει ακόμη σβήσει θρήνος χωρίς ν’ ακουστεί.

(Αγαπητέ φίλε, σας ευχαριστώ.)

ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ