ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Τις επόμενες ώρες θα ανακοινωθούν οι λεπτομέρειες της συμφωνίας (για παράταση 4 μηνών) ανάμεσα στους εταίρους και στο ΣΥΡΙΖΑ. Ή, αν θέλετε, η άτακτη ή αμοιβαία υποχώρηση των Γερμανών ή της ελληνικής κυβέρνησης, σε κάποια ζητήματα. Σε κάθε περίπτωση, θα δούμε προσεχώς τι σημαίνει αυτό για την ελληνική κοινωνία. Μικρής σημασίας, το χιλιοεπαναλαμβάνω, αν ο λαός συνεχίσει να συμπεριφέρεται ως θεατής στο έργο που θα εκτυλιχτεί τους επόμενους μήνες.

Άρχισαν και οι πρώτες μπηχτές της αντιπολίτευσης για κωλοτούμπες. Ανεκτίμητο! Να κατηγορεί η ΝΔ το ΣΥΡΙΖΑ για κωλοτούμπες. Που από τα 18 σημεία στο Ζάππειο πήγε στα 18 μέτρα-βήματα προς το γκρεμό. Ο αντιμνημονιακός Σαμαράς που έσκιζε τα μνημόνια και την επόμενη των εκλογών έγινε ο πιο πιστός υπηρέτης των δανειστών.

Τέλος πάντων. Είχα εκφράσει σε παλιότερο κείμενο την εκτίμηση πως «υπό την απειλή πιστωτικού γεγονότος ο ΣΥΡΙΖΑ θα εφαρμόσει νέο μνημόνιο που θα το ονομάσουν αλλιώς να μην μας ξυπνήσουν» ή κάπως έτσι δεν έχει και πολύ σημασία εξάλλου αν το αντέγραψα πιστά.

Οι προσδοκίες μου ήταν και παραμένουν μετρημένες, με μια σημαντική διαφορά.

Μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, βλέπω μια διάθεση από το ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξει κάποια πράγματα. Αν δεν το κάνει, εμείς είμαστε οι κύριοι υπεύθυνοι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που άρχισε να απειλεί τον δικομματισμό ΠΑΣΟΚ-ΝΔ περίπου στην αρχή της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης το 2008 (που ακόμα δεν έχει περάσει σημειωτέον).

Λίγο τα οικονομικά σκάνδαλα της ΝΔ (Siemens, Βατοπέδι, Ζαχόπουλος, Ολυμπιακοί Αγώνες κτλ), λίγο η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου το Δεκέμβριο του ίδιου έτους, δημιούργησαν ένα μεγάλο κλίμα δυσφορίας προς την κυβέρνηση Καραμανλή.

Υπήρχαν τότε οι εκτιμήσεις πως ο ΣΥΡΙΖΑ του 18% στις δημοσκοπήσεις μπορεί να πάρει τη 2η θέση αφήνοντας το ΠΑΣΟΚ 3ο.

Κάποιοι μάλιστα είχαν φτάσει στο σημείο να μιλούν για την καταστροφή που θα επακολουθούσε αν δεν έβγαινε αυτοδύναμο το ΠΑΣΟΚ στις επερχόμενες πρόωρες εκλογές του 2009.

Η ΝΔ ήταν δεδομένο πως δεν μπορούσε να κυβερνήσει υπό το βάρος των σκανδάλων. Ειδικά, όταν θα έπρεπε ένα χρόνο μετά να εφαρμόσει μερικά από τα σκληρότερα μέτρα «δημοσιονομικής προσαρμογής».

Τι νομίζουμε; Ότι δεν ήξεραν τι ερχόταν; Έλα τώρα.

Αυτό που ακολούθησε ήταν η αρχή της τρομοκρατίας για την …αποφράδα μέρα της εκλογής ΣΥΡΙΖΑ.

Από το ΛΑΟΣ μέχρι το ΚΚΕ ζητήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ να καταδικάσει τη βία και τους κουκουλοφόρους. Τα κανάλια έπαιζαν μέρα-νύχτα το ίδιο τραγούδι: τι θα γίνει αν διαλέξετε ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ελληνικός λαός τρόμαξε, δεν είχε ξυπνήσει και ιδιαίτερα από τον λήθαργο της Μεταπολίτευσης. Έλειπε η ρήση κλειδί που θα τον έφερνε εκεί που ήθελαν, και κάπως έτσι εγένετο το «λεφτά υπάρχουν». Η συνέχεια γνωστή λίγο-πολύ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, συνέχισε να αποτελεί τον τρόμο των αγορών, ειδικά σε μια περίοδο που η τυφλή αγάπη των πολιτών για τα δυο κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είχε αρχίσει να φθίνει.

Με θέσεις που τσάκιζαν κόκαλα τοκογλύφων όπως η μονομερής διαγραφή του χρέους, ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις προειδοποιήσεις των αδέκαστων δημοσιογράφων, κέρδιζε συνεχώς ψήφους.

Αλλά η πιο έξυπνη κίνηση του μακράν; Όταν ο κόσμος βγήκε στις πλατείες το 2011. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν το μόνο κόμμα που χειροκρότησε τις αντιδράσεις του κόσμου, εξαιρετικά έξυπνη πολιτικά κίνηση.

Ο κόσμος άρχισε να τραγουδάει και να αγοράζει μαζικά γιαούρτια, βοηθώντας την ελληνική οικονομία.

Πλέον, το πολιτικό σύστημα είχε κατουρηθεί πάνω του, δεν θα προλάβαιναν να απογειωθούν τα ελικόπτερα.

Ο κίνδυνος της ανατροπής -των αναγκαίων για τις αγορές- πολιτικών ήταν πιο έντονος από ποτέ και ας είχε έρθει το καλοκαίρι.

Το καλοκαίρι, ως συνήθως, διακόπτει τα πάντα· λογικότατο, αφού έχουμε το πιο όμορφο καλοκαίρι του κόσμου.

Σεπτέμβριο τα σχολεία, και περνάμε στον Οκτώβριο. Κανείς δεν περίμενε μισό εκατομμύριο κόσμο. Τέλος, το ΠΑΣΟΚ δεν μπορούσε πια να σταθεί. Η χώρα θα πήγαινε σε εκλογές που μάλλον θα έπαιρνε ο εξαιρετικά επικίνδυνος ΣΥΡΙΖΑ.

Έπρεπε να κερδίσουν χρόνο, έστω και αν κατέφευγαν σε νέες συνταγματικές εκτροπές, συνεπώς Παπαδήμος. Ο κόσμος μουδιάζει (όπως ήθελαν), αλλά τους τρομοκρατεί, ακόμα περισσότερο από ποτέ, τον Φεβρουάριο του 2012 με μεγαλειώδεις διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις, η μισή Ελλάδα στους δρόμους και η άλλη μισή να έχει μείνει παγωτό.

Αναγκαστικά εκλογές, αλλιώς θα πέσουμε!

Μάιος του 2012 και άλλο σοκ, τα έχω ξαναγράψει αλλά δεν πειράζει.

Νέα περίοδος τρομοκρατίας και ευτυχώς για τις αγορές πετυχαίνει, γιατί τον Ιούνιο ξανά ΝΔ.

Μέγα λάθος, τις συνέπειες του οποίου θα δυσκολευτούμε να ανατρέψουμε ακόμα και αν αλλάξουμε στον υπέρτατο βαθμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την μονομερή διαγραφή του χρέους περνάει στην επαναδιαπραγμάτευση, δηλαδή… αστικοποιείται για χάρη των… αστών ψηφοφόρων.

Αυτό που θέλω να πω, υπενθυμίζοντας τα γεγονότα, είναι πως, αν ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει την κωλοτούμπα, θα είναι επειδή εμείς τον αναγκάσαμε να την κάνει.

Τρομάξαμε το 2009, τρομάξαμε το 2011, το 2012 και τον αναγκάσαμε να μεταλλαχθεί χιλιάδες φορές. Και μπορούμε να τον αλλάξουμε περισσότερο, αν τρομάξουμε και φέτος.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ, αν η «πρώτη φορά Αριστερά», είναι γεμάτη από παρενθέσεις, αυτό οφείλεται πρώτιστα στο γεγονός πως εμείς είμαστε γεμάτοι παρενθέσεις.

Το ρητό είναι ξεκάθαρο: «οργή λαού, φωνή θεού». Πού φάνηκε η οργή μας το 2012; Ακόμα κλαίω από τα γέλια όταν μου έρχεται στο μυαλό εκείνη η απερίφραστη ατάκα που ξεστόμιζε ο μέσος Έλληνας «όχι στο μνημόνιο αλλά ναι στο ευρώ».

Νομίζω, πως ήρθε η ώρα να πάψουμε να μυξοκλαίμε σαν το παιδί που παίζοντας με τα σπίρτα έκαψε το σπίτι.

Έχουμε εξαντλήσει τη δικαιολογία της παιδικής αθωότητας.

Είμαστε οι βασικοί υπαίτιοι της σημερινής κατάντιας μας. Όχι για τα μέτρα που πήραν, ούτε επειδή τα φάγαμε «μαζί», αλλά για την ψήφο ανοχής που τους δίναμε κάθε φορά και για τίποτε άλλο.

Τώρα ήρθε η ώρα να αφήσουμε στην άκρη τις όποιες διαφορές μας για το μέλλον γιατί, έτσι όπως πάμε, δεν θα υπάρχει μέλλον. Για να το πω πιο σωστά, μέλλον πάντα θα υπάρχει, απλά μπορεί να μην μας περιλαμβάνει.

Ούτε είναι μέλλον μια ζωή χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας ή μια ζωή χωρίς όνειρα.

Ούτε είναι πατρίδα μια χώρα που έχει δώσει το λαό και τον πλούτο της ως προίκα για τον γάμο της με την «ενωμένη» Ευρώπη. Μάθε παιδί μου γράμματα!

Μικρή παρένθεση τώρα που κοίταξα την ταινιοθήκη μου. Να δεις οπωσδήποτε το «Ikiru», αν δεν το έχεις κάνει. Δεν θα πω περισσότερα γι” αυτό, απλά δες το πάση θυσία. Και το «μάθε παιδί μου γράμματα».

Κλείνει η παρένθεση και γυρνάμε στο θέμα μας. Δεν είναι μέλλον για τα παιδιά μας να γεννηθούν σε μια υπερχρεωμένη χώρα με ελάχιστα δικαιώματα και ελάχιστα περιθώρια να ζήσουν αξιοπρεπώς.

Αν όχι για μας, τότε για τα παιδιά μας ρε γαμώτο. Και αυτά τα έχουμε χεσμένα;

Βέβαια από το «Ελλάς, Ελλάς, Αντώνης Σαμαράς», πήγαμε στο «ΣΥΡΙΖΑ και ας τα κάνει όλα πουτάνα».

Κάτι είναι και αυτό. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια κάποια λύση, ειδικά για την τρομερά συντηρητική κοινωνία μας.

Οπότε, ας αποφασίσουν ότι θέλουν οι αγορές στο eurogroup, δικά τους είναι τα αδιέξοδα.

Στο τέλος, όλα εξαρτώνται από τη λαϊκή βούληση ή από την απουσία της. Εκεί κρίθηκαν, κρίνονται και θα κριθούν όλα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορέσει να πάει κόντρα σε μια σθεναρή λαϊκή βούληση, θα αναγκαστεί να υπακούσει. Να δω πότε θα το καταλάβουμε, μπας και προχωρήσει η ιστορία στο επόμενο κεφάλαιο.

Και αν μουλαρώσει πάλι το αναθεματισμένο, χέστηκα.

Κάποτε θα έρθουν άλλοι που θα θελήσουν να δουν τι γίνεται παρακάτω και θα προχωρήσει το ρημάδι …ή θα το προσπεράσουμε για να πούμε μια άλλη καλύτερη ιστορία.

Με εκτίμηση

Άρης

(Αγαπητέ Άρη, πολύ ωραίο το κείμενό σου. Έγραψα πολλές φορές πως ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας θα γίνουν αυτό που οι Έλληνες θα θελήσουν από αυτούς να γίνουν. Ελπίζω αυτή τη φορά να θελήσουμε κάτι διαφορετικό και καλύτερο από αυτό που ζητούσαμε επί 40 χρόνια. Γιατί αυτό είδαμε πού μας οδήγησε. Ξέρουμε πού οδηγεί πια. Δεν είναι δυνατόν με την ίδια συνταγή να ζητάμε διαφορετικό φαγητό. Πρέπει να αλλάξουμε συνήθειες, πρέπει να μην κάνουμε ανάθεση σε καμία κυβέρνηση, πρέπει να είμαστε διαρκώς παρόντες. Και πρέπει να εκμεταλλευτούμε την φλόγα αυτής της νέας κυβέρνησης πριν σβήσει. Στο δικό μας χέρι είναι να φτιάξουμε την χώρα μας. Αν δεν το κάνουμε εμείς, δεν θα το κάνει κανείς για εμάς. Και θα πρέπει να σταματήσουμε να επιτρέπουμε στις Τρόικες να ορίζουν τις ζωές μας. Ορίζουν τις ζωές μας γιατί εμείς τους το επιτρέψαμε. Οι άλλοι πάντα θα σου κάνουν ό,ι εσύ τους επιτρέπεις να σου κάνουν. Άρη, είμαι αισιόδοξος. Πιστεύω πως οι Έλληνες δεν θα αυτοκτονήσουν, και αυτή τη φορά θα αρπάξουν την ευκαιρία. Να είσαι καλά.)

Μάθε παιδί μου γράμματα!