ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Φίλε Πιτσιρίκο, έχεις δίκιο, ο Βαρουφάκης γνώριζε τις πιθανές αντιδράσεις της ΕΚΤ, όμως μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν πολλές φυλές. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί σύντροφοι έχουν στο μυαλό της την εικόνα της εφόδου στα χειμερινά ανάκτορα που γρήγορα –πολύ γρήγορα– μετατρέπεται σε πάρτι της επανάστασης.

Ο Βαρουφάκης πολύ σωστά έλεγε ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να είναι προετοιμασμένη για να αντιμετωπίσει τους τραμπουκισμούς από την μεριά της ΕΚΤ.

Εγώ ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω αν όντως είχαν προετοιμαστεί κατάλληλα ή όχι.

Άλλωστε, δεν έχει ακόμα τελειώσει η παράσταση και έτσι είναι πολύ πιθανό το πιο όμορφο και πιο συναρπαστικό κομμάτι να το φυλάνε για το τέλος.

Έχεις επίσης δίκιο να λες ότι δεν είναι η Ελλάδα που βρίσκεται μπροστά σε κάποιο αδιέξοδο. Για την Ελλάδα ο δρόμος είναι πια προφανής. Αν δεν ανατραπεί η τωρινή πολιτική προς όφελος των λαϊκών και εθνικών συμφερόντων, μοναδική εναλλακτική είναι η απομάκρυνση από το ευρώ.

Το αδιέξοδο – αν τελικά παρουσιαστεί – θα οφείλεται στο παράδοξο του μέσου Έλληνα ψηφοφόρου που θα ήθελε την απομάκρυνση της τρόικα, την κατάργηση της λιτότητας αλλά ταυτόχρονα θα ψήφιζε υπέρ του ευρώ.

Δίκιο έχεις ακόμα και σε ότι αφορά την διαπίστωση σου ότι τα αδιέξοδα που έχει μπροστά της η Γερμανία είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερα. Κι αυτό είναι αλήθεια.

Σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα της Γερμανίας οφείλεται στο γεγονός ότι επιδιώκει -ξανά- την πρωτοκαθεδρία στην Ευρώπη χρησιμοποιώντας όμως ως όπλο την αναμφισβήτητη οικονομική της ισχύ.

Ποτέ όμως στην ανθρώπινη ιστορία η οικονομική ισχύ (soft power) δεν ήταν ικανή από μόνη της να επιβάλει την πολιτική θέληση ενός κράτους. Πάντοτε έπρεπε να συνδυαστεί με την αναγκαία στρατιωτική ισχύς (hard power).

Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που η Κίνα δεν είναι ακόμα η υπερδύναμη που το οικονομικό της μέγεθος υπονοεί.

Μετά την επανένωση και το κενό που δημιουργήθηκε από την πτώση της ΕΣΣΔ, οι πόθοι του Βερολίνου για κυριαρχία στην Ευρωπαϊκή ήπειρο αναζωπυρώθηκαν.

Όμως η Γερμανία, επί του παρόντος βέβαια, δεν φαίνεται διατεθειμένη –κυρίως για ιστορικούς λόγους– να ανασυστήσει την παντοδύναμη μηχανή της Βέρμαχτ. Χρησιμοποιεί την οικονομική της ισχύ (soft power) ως επιθετικό όπλο για την επιβολή των πολιτικών της επιδιώξεων.

Φυσικά η τακτική αυτή είναι αδιέξοδη. Όμως, η Γερμανία δεν θέλει να το αντιληφθεί. Γιατί, αν παραδεχτεί αυτό, θα πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα αν είναι αποφασισμένη να αναπτύξει ξανά την στρατιωτική της ισχύ (hard power) ή όχι.

Για την Γερμανία, η απομάκρυνση της Ελλάδας -και όχι απαραίτητα η απώλεια της Ελλάδας την οποία μπορεί να ελέγχει αποτελεσματικά κι εκτός της ευρωζώνης- θα επιφέρει «λογικές» οικονομικές απώλειες στην ίδια και πιθανά μεγαλύτερες απώλειες στην ΕΕ ως σύνολο.

Στο μυαλό τους, η σχετική ισχύς της Γερμανίας απέναντι στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές δυνάμεις και ιδιαίτερα στην Γαλλία θα αυξηθεί.

Προσωπικά πιστεύω ότι η Γερμανική πολιτική συνειδητά βαδίζει πάνω στην κόψη του ξυραφιού, όμως αυτό δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει στην ιστορία τους.

Σε αντίθεση με το στερεότυπο της γερμανικής μεθοδολογίας, η πολιτική του Βερολίνου μοιάζει περισσότερο με την ρώσικη ρουλέτα ή με τρελό ποντάρισμα στην τσόχα.

Για την χώρα μας, είναι νομίζω απλά τα πράγματα. Απλά και δύσκολα. Γενναιότητα χρειάζεται. Κούρεμα του χρέους, αγώνας ενάντια στην ντόπια άρχουσα τάξη των αρπακτικών και εγκατάλειψη του ευρώ. Δύο ή τρία χρόνια μετά, θα είναι όλα καλύτερα.

Πολλά φιλιά από την Εσπερία, Ηλίας

Υ.Γ.1 Με αφορμή όσα διαβάζω για το περιεχόμενο των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης να προσθέσω τα εξής: Η κυβέρνηση δεν πρέπει να κάνει πίσω σε καμία από τις πραγματικά λίγες αλλά απόλυτα αναγκαίες δεσμεύσεις της Θεσσαλονίκης. Τα μέτρα πρέπει να εφαρμοστούν τώρα – άμεσα, και όλα μαζί όχι τμηματικά. Πρέπει να δοθεί το εξής ηχηρό μήνυμα στην Ευρώπη: Είμαστε ανεξάρτητο δημοκρατικό κράτος με ιστορία 3.500 ετών. Δεν εκβιαζόμαστε. Ούτε εκβιάζουμε. Ας γίνει σαφές ότι, αν έχουμε χρήματα, θα πληρώσουμε τα ομόλογα που λήγουν. Αν δεν έχουμε, δεν θα τα πληρώσουμε και θα [ξανά] χρεοκοπήσουμε εντός του ευρώ. Αν δεν μπορέσουμε στην συνέχεια να εκπληρώνουμε τις πάγιες υποχρεώσεις μας, θα αναγκαστούμε -χωρίς ίσως να το θέλουμε- να γυρίσουμε στην δραχμή. Φυσικά κι εσείς όπως και εμείς, είστε ελεύθεροι άνθρωποι. Θα κάνετε ότι πιστεύετε πως είναι σωστό και ότι σας φωτίσουν ο θεός σας και οι αγορές σας. Στο σημείο αυτό κάθε διαπραγμάτευση θα πρέπει να τελειώσει. Επειδή θα τους στοιχίσει περισσότερο από ότι λένε το GRexit, υπομονή χρειάζεται μέχρι να έρθουν να μας βρουν και να καταθέσουν τις νέες προτάσεις τους. Αν όχι, τι να κάνουμε; Τα 180 από τα 200 χρόνια της ύπαρξης του το ελληνικό κράτος είχε δραχμές. Θα ανακάμψουμε, θα τα καταφέρουμε. Και δεν θα είμαστε σκλάβοι των Γερμανών.

Υ.Γ.2 Όμως, από ό,τι φαίνεται η κυβέρνηση δεν θα εφαρμόσει άμεσα μέτρα που μπορεί να «προκαλέσουν» τους δανειστές. Γι αυτόν τον λόγο, σε ένα κομμάτι της, η διαπραγμάτευση που διεξάγεται μου θυμίζει -δυστυχώς- την συνομιλία με την πουτάνα. Κανονικό και πισωκολλητό αλλά τσιμπουκάκι δεν παίρνω, Προσωπική μου άποψη: ή πηδιέσαι για τα χρήματα ή δεν πηδιέσαι καθόλου. Ολίγον παρθένα δεν υπάρχει.

Υ.Γ.3 Υποθέτω ότι μέχρι τον κρίσιμο – κατά την κυβέρνηση – Ιούνιο, θα εφαρμόζεται ο προϋπολογισμός των Χαρδούβελη-Σταϊκούρα που ψηφίστηκε τον Νοέμβριο. Ή κάνω λάθος;

Υ.Γ.4 Αν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ χάσει την λαϊκή υποστήριξη λόγω των παλινωδιών της μέχρι τον Ιούνιο, τότε ζήτω που καήκαμε!

(Αγαπητέ Ηλία, την διαπραγμάτευση δεν την γνωρίζουμε. Η διαπραγμάτευση δεν γίνεται σε δημόσια θέα, γίνεται πίσω από κλειστές πόρτες. Η κάθε πλευρά διαρρέει αυτά που θέλει να διαρρεύσει. Νομίζω πως, από ελληνικής πλευράς, θα βοηθούσε πολύ την διαπραγμάτευση η δημοσιοποίηση -ή η απειλή της δημοσιοποίησης- των ονομάτων μερικών Γερμανών πολιτικών, οι οποίοι έκαναν τους πλασιέ της Siemens και των άλλων γερμανικών πολυεθνικών που έδιναν μίζες σε Έλληνες πολιτικούς. Πρέπει η Γερμανία να καταλάβει πως η κυβέρνηση στην Αθήνα άλλαξε οριστικά και πως -είτε η Ελλάδα μείνει στην ευρωζώνη, είτε όχι- δεν μιλάει πια με προσκυνημένους Σαμαράδες και Βενιζέλους που τους είχε δεμένους από παντού, γιατί εκπροσωπούσαν κόμματα, τα στελέχη των οποίων κολυμπούσαν, επί δεκαετίες, στις γερμανικές μίζες. Η γερμανική κυβέρνηση να σταματήσει να παίζει την προτεσταντική παρθένα -που από πίσω μπαίνουν τρένα-, και να αντιληφθεί πως το ευρωπαϊκό δικαστήριο περιμένει και Γερμανούς πολιτικούς. Ηλία, όλα θα κριθούν από την στάση των Ελλήνων πολιτών. Ακόμα και η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, θα κριθεί από την στάση των Ελλήνων. Τα πράγματα είναι τόσο ξεκάθαρα πια, που δεν μπορούμε να πετάμε την μπάλα στους πολιτικούς, και να το παίζουμε θεατές. Να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Όποιος ψήφιζε σαράντα χρόνια Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, για να κάνει τις δουλίτσες του -και τώρα μου παίζει τον αθώο που περιμένει από τον Τσίπρα να τον σώσει, λες και ο Τσίπρας είναι ο Άγιος Δημήτριος πάνω στο κόκκινο άλογο-, είναι γελοίος και του αξίζει απέλαση. Αν η Γερμανία δεν σέβεται την δημοκρατία στην Ελλάδα, πρέπει τουλάχιστον οι Έλληνες να αρχίσουν να σέβονται την δημοκρατία. Η Ελλάδα δεν μπορεί να γυρίσει πίσω. Δεν υπάρχει δρόμος πια. Μπροστά και βλέπουμε. Επίσης, πάλι χωρίς καμία διάθεση εθνικού μεγαλείου, η Ελλάδα έχει μια συμβολική σημασία για την Ενωμένη Ευρώπη. Η Ελλάδα είναι ένα καλό πολιτισμικό άλλοθι για τους διεθνείς τοκογλύφους και τις αγορές. Να είσαι καλά, Ηλία.)

Μετά την «Επόμενη μέρα»

Αγαπητέ Πιτσιρίκο, Σε διαβάζω καθημερινά και σου ξαναστέλνω μετά από καιρό. Κι εγώ ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ κι εγώ πιστεύω ότι με τη δραχμή θα είμαστε τώρα πολύ καλύτερα. Κάτι όμως δεν πάει καλά σε όλα αυτά. Πιστεύει κανείς ότι, αν μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, δε θα απειλούσε με έξοδο; Αν ναι, γιατί δεν το κάνει;

Τα δάνειά μας πλέον είναι διακρατικά: θα πει ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να διαγραφούν μονομερώς. Δεν λήγουν ποτέ.

Όπως ακριβώς κι εμείς μπορούμε -αλλά δε θα το κάνουμε- να διεκδικήσουμε το κατοχικό δάνειο μετά από 70 χρόνια, έτσι μπορούν κι οι άλλοι: και αυτοί δεν είναι μόνο οι Γερμανοί.

Χάρις στο PSI χρωστάμε σε όλους! Και τα δάνεια δε θα σβήσουν, και οι άλλοι θα διεκδικούν από μας για τα επόμενα 100 χρόνια, και το ποσό θα είναι σε σκληρό νόμισμα -ακόμα κι αν αυτό το νόμισμα δεν είναι το σημερινό Ευρώ- ενώ εμείς θα έχουμε δραχμή.

Παραπάνω τόκοι λόγω της χρεωκοπίας, διπλάσιο χρέος / ΑΕΠ λόγω νομίσματος.

Κάθε συναλλαγή που θα γίνεται από το δημόσιο στο εξωτερικό τα επόμενα 50 χρόνια θα υπόκειται στην απειλή κατάσχεσης.

Και καθένας θα μπορεί να μας πάει στα διεθνή δικαστήρια, όπου, αφού θα χρωστάμε σε όλη την υφήλιο, θα χάνουμε τη μία δίκη μετά την άλλη.

Θα είμαστε μία κανονική αφρικανική χώρα (και τώρα είμαστε αλλά σσσσσ…). Θα παρακαλάμε να σβήσουν χρέη και δε θα το κάνουν.

Δυστυχώς οι παλιές κυβερνήσεις μας έδεσαν καλά.

Θα παρακαλάμε (ήδη παρακαλάμε) για δραχμή και αυτό δε θα γίνεται.

Το έγκλημα δυστυχώς συντελέστηκε και, ακόμα κι αν δε θέλουμε να το παραδεχτούμε, η ήττα είναι δεδομένη.

Η ζωή έχει λοιπόν, θέλουμε δε θέλουμε, losers, winners και καμια φορά και το ενδιάμεσο.

Όποιος ψηφίζει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για 40 χρόνια δε σώνεται αν δεν περάσουν άλλα τόσα.

Είναι loser, είναι ο ορισμός του loser…

Μ.

(Αγαπητέ φίλε, σας έχω μια ευχάριστη είδηση: θα πεθάνουμε. Οπότε, την πάτησαν. Τα νεκροταφεία είναι γεμάτα από ανθρώπους που δεν χρωστάνε ούτε ένα ευρώ. Είναι γεμάτα από ανθρώπους που δραπέτευσαν για πάντα από τα Μνημόνια και τα χρέη. Μου αρέσει που είστε σίγουρος πως όλα -παγκοσμίως- θα μείνουν όπως έχουν για τα επόμενα 100 χρόνια. Επίσης, μου αρέσει που θεωρείτε το χρέος κάτι ιερό. Δεν είναι. Ούτε το χρέος της Ελλάδας, ούτε τα χρέη όλων των άλλων χωρών. Τα πράγματα είναι πολύ απλά: αν δεν γίνει διαγραφή του χρέους, δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει ανάπτυξη. Η χώρα θα βουλιάξει αργά αργά -μπορεί και γρήγορα- σε αυτό που φοβάται σήμερα και υποτίθεται πως θα αποφύγει με τα Μνημόνια. Οπότε, ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Και η Γερμανία τις δικές της. Αν έχει καταργηθεί η δημοκρατία στην Ευρώπη, να ανακοινωθεί επίσημα. Κατά τα άλλα, θα ήθελα να ήσασταν ένα από τα παλικάρια του Κολοκοτρώνη και να πηγαίνατε να του λέγατε «δεν γίνεται, είμαστε χαμένοι». Σκεφτείτε το λίγο. Να είστε καλά.)   Χαμένοι από χέρι