ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Πριν από δύο ακριβώς χρόνια, πλήθος κόσμου μαζευόταν στο προαύλιο της ΕΡΤ. Η κυβέρνηση Σαμαροβενιζέλων είχε σταματήσει την εκπομπή του σήματος της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, υλοποιώντας απολύσεις που του ζήτησε η τρόικα. Σήμερα το κανάλι βρίσκεται ξανά στον αέρα και το έκτρωμα της ΝΕΡΙΤ αποτελεί παρελθόν. Τουλάχιστον οπτικά.

Δύο χρόνια μετά, ο Σαμαράς κοντεύει να επιστρέψει στην πολιτική του έρημο και ο Βενιζέλος ντύνεται ήδη βεδουίνος. Στο τιμόνι της χώρας υπάρχει μία κυβέρνηση, υπό την απαίτηση, αυτή και πολλές άλλες αδικίες να αποκατασταθούν. Και στις απαιτήσεις των δανειστών να μπει ένας φραγμός.

Αυτός άλλωστε έπρεπε να είναι και ο στόχος μας εξαρχής. Δεν τρελάθηκε ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος και αποφάσισαν να σφάξουν τους Έλληνες. Απλώς αυτό τους ζητήθηκε από τους δανειστές και δεν είχαν κανένα απολύτως πρόβλημα να το πράξουν.

ΑΠΟΛΥΤΩΣ!

Ο ΣΥΡΙΖΑ εξελέγη ακριβώς για να χτίσει αυτό το φράγμα στους δανειστές. Γιατί με το 80% των Ελλήνων να υποστηρίζουν την παραμονή στο ευρώ, δεν μπορεί κανείς να υποστηρίξει πως τον ψήφισαν για να κάνει επανάσταση.

Σε κάθε περίπτωση, είναι γεγονός πως «το φράγμα» του ΣΥΡΙΖΑ έχει μετακινηθεί αρκετές εκατοντάδες μέτρα από το σημείο που στόχευσε προεκλογικά. Σε μερικές περιπτώσεις κατά χιλιόμετρα.

Ωστόσο, παρά τις εκπτώσεις που έχει κάνει η ελληνική κυβέρνηση, οι εταίροι μας δεν δέχονται να κρατήσουμε ούτε ένα μέτρο.

Κακά τα ψέματα, γνωρίζαμε καλά τι ζητάνε οι εταίροι μας, αυτός είναι και ο λόγος που ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος έχουν πάει στον κάλαθο της Ιστορίας.

Αυτός είναι και ο λόγος που η αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας αποτελούν σήμερα το πιο σύντομο ανέκδοτο.

Παντού στον κόσμο, οπού η οικονομία και οι μεγάλες πλειοψηφίες χτυπιούνται από τις οικονομικές ελίτ, η αντίδραση του κόσμου είναι να ψάχνει να βρει πολιτικές δυνάμεις που θα θέσουν φραγμούς ώστε να αναστραφεί αυτή η πορεία.  Με εξαίρεση τις χώρες που χρειάστηκε να γίνουν πολεμικές επιχειρήσεις για να λυγίσουν.

Στην απειλή του θανάτου ή της πείνας, οι ιθαγενείς γίνονται συνήθως οι καλύτεροι μαθητές του νεοφιλελευθερισμού.

Κάπως έτσι ψηφίσαμε κι εμείς.

Πέντε χρόνια μετά, γνωρίζουμε καλά τι είναι το ΔΝΤ, τι έχει συμβεί σε όποιες χώρες πάτησε το πόδι του, με τι στόχο έχει συσταθεί η ΕΚΤ, πως η ευρωζώνη μετατρέπεται σε έναν ζωτικό χώρο της Γερμανίας. Και κυρίως, πως θησαυρίζουν ακόμη κάποιοι από την κρίση μας, την ώρα που εμείς ματώνουμε δίχως σταματημό.

Όλα τα ξέρουμε. Όλα τα μάθαμε τα προηγούμενα χρόνια. Ο στόχος πλέον είναι έξω από τη χώρα.

Συνεπώς, το μήνυμα των εκλογών ήταν πως διαλέξαμε κάποιον να αντιμετωπίσει την κατάσταση αυτή. Να την ανακόψει. Και να την αντιστρέψει. Μόνος του όμως;

Οι «ανάσες αξιοπρέπειας» των πρώτων εβδομάδων διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έγιναν γρήγορα μελτεμάκι στο μπαλκόνι μας λίγο πριν τα δελτία των οκτώ, μαζί με το απογευματινό μας φραπεδάκι.

Η ΕΡΤ ξανάνοιξε, όχι επειδή απλώς οι εργαζόμενοι έπρεπε να επιστρέψουν στις δουλειές τους. Ούτε επειδή η προσβολή της Δημοκρατίας που συντελέστηκε πριν από δύο χρόνια έπρεπε να αποκατασταθεί.

Το μαύρο δεν ήταν απλώς το κόψιμο του σήματος. Είναι αυτό που πλακώνει τις ζωές μας εδώ και πέντε χρόνια.

Η ΕΡΤ άνοιξε ξανά επειδή ο κόσμος δήλωσε παρών και αποφασισμένος να μην επιτρέψει σε κανέναν να κατακρεουργήσει την αξιοπρέπεια, τον αυτοσεβασμό και την ίδια τη ζωή του. Και αυτός ο κανένας έχει όνομα.

Το άνοιγμα της ΕΡΤ θα έπρεπε να γίνει αφορμή για ένα νέο κύμα αγώνων με διπλό στόχο.

Οι αξιωματούχοι των Βρυξελλών και όχι μόνο, να καταλάβουν πως όσα αρνείται η ελληνική  κυβέρνηση, είναι όσα αρνούμαστε εμείς οι ίδιοι. Και οι πολίτες της Ευρώπης να μας δουν να τους φωνάζουμε πως υπάρχει και άλλος δρόμος.

Έστω και τώρα, στο παραπέντε, δεν είναι αργά. Αρκεί να βγούμε έξω και να δώσουμε χρώμα στο μαύρο. Αλλιώς θα έχουμε αφήσει τη δουλειά στη μέση.

https://rebeliskos.wordpress.com