ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Aπό το προφίλ του κ. Γιώργου Παγουλάτου (Καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Οικονομίας στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών) στο Facebook:

Ο Πόουλ Τόμσεν είναι αχώνευτος. Ακόμα πιο αχώνευτος όμως είναι ο σανός που μας ταίζει η κυβέρνηση Τσίπρα.
Η κυβέρνηση αποφάσισε να παραμείνει πλήρως στο ευρωπαϊκό πλαίσιο όσον αφορά την αξιολόγηση και το χρέος. Και καλά κάνει –εάν το συγκρίνουμε με τους περσινούς σαλτιμπαγκισμούς της που παρά λίγο να τινάξουν τη χώρα στον αέρα. Όμως: η πρόταση των Ευρωπαίων είναι η επιτομή του kicking the can down the road. Βλ. πχ. ρεπορτάζ του Σωτ. Νίκα στη σημερινή Καθημερινή: «Επί της ουσίας αυτό που προτείνει ο ESM είναι η όποια ελάφρυνση προκύψει σε μεσοβραχυπρόθεσμο ορίζοντα από τα μέτρα που θα υιοθετηθούν, θα την επιβαρυνθεί η Ελλάδα σε μεσομακροπρόθεσμο ορίζοντα. Με αυτήν τη λογική διαφωνεί πλήρως το ΔΝΤ, το οποίο θεωρεί ότι τα νέα μέτρα θα πρέπει να οδηγούν σε πραγματική ελάφρυνση του χρέους, για να μπορέσει να πάρει η οικονομία ανάσα».

Αυτά αποτυπώνονται και στο χθεσινό Wikileak, και είναι προ πολλού γνωστά, καθώς το ΔΝΤ τα επαναλαμβάνει με θρησκευτική προσήλωση. Επιπλέον το ΔΝΤ πιέζει ο στόχος του 3,5% πρωτογενούς πλεονάσματος από το 2018 και έπειτα (στόχος ασφυκτικός και υπερφίαλος για μια χώρα σαν την Ελλάδα) να μειωθεί σε 2,5% ή και 1,5%, και η διαφορά να καλυφθεί με γενναιότερη μείωση χρέους από τους εταίρους. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό για την εμπιστοσύνη που θα μπορούσε να εμπνεύσει η Ελλάδα στους επενδυτές τα επόμενα χρόνια. Θα αποκαθιστούσε την εμπιστοσύνη, θα απελευθέρωνε την οικονομία, θα μείωνε γρήγορα την ανεργία, αντί να σέρνεται σε μια κατάσταση αέναης υπερφορολόγησης, παζαρεύοντας κάθε χρόνο λίγη ακόμα δημοσιονομική «ευελιξία» με τους εταίρους.

Τώρα βέβαια, είναι αλήθεια ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν αρκεί η ίδια να πιέσει τους εταίρους για τη μείωση χρέους – αυτό είναι υπόθεση κυρίως των Ευρωπαίων με το ΔΝΤ (παρά το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οικοδόμησε την καριέρα του υποσχόμενος ότι αυτό ακριβώς θα έκανε). Θα μπορούσε όμως να αξιοποιήσει την ισχυρή πίεση του ΔΝΤ προς την κατεύθυνση αυτή. Αντ’ αυτού, κάνει ό,τι μπορεί για να εξουδετερώσει το ΔΝΤ –χωρίς βέβαια να μπορεί να το καταφέρει. Είναι η πρώτη φορά από το 2010 που το ΔΝΤ βγαίνει τόσο μαχητικά υπέρ ενός τόσο ήπιου δημοσιονομικού στόχου, και η πρώτη φορά που πιέζει τόσο έντονα για σοβαρή μείωση χρέους. Γιατί η κυβέρνηση Τσίπρα δεν αξιοποιεί αυτή την ευνοϊκή πίεση; Η απάντηση είναι απλή: διότι δεν θέλει να αναλάβει το πολιτικό κόστος των μεταρρυθμίσεων που ζητά το ΔΝΤ. Προτιμά να κλωτσάει το τενεκεδάκι, να σπρώχνει το πρόβλημα στο μέλλον, για να το λουστεί ο επόμενος. Δυστυχώς στην παρούσα συγκυρία αυτό βολεύει και τους Ευρωπαίους. Δικαιολογημένα από την πλευρά τους: έχουν πιο σοβαρές κρίσεις να διαχειριστούν από τη διαρκή ανωριμότητα των Ελλήνων λαϊκιστών πολιτικών.

http://kourdistoportocali.com/read-this/kp-487/