Βαράει προσοχή στους δανειστές η κυβέρνηση μετά τους ψηφοθηρικούς τσαμπουκάδες- Αποδέχεται την ισχύ του 2ου Μνημονίου και λαμβάνει διαταγές από τη Μέρκελ για το ολοκληρωτικό χτύπημα του σκληρού πυρήνα της Ε.Ε
Ό,τι θα έφταναν τα πράγματα εδώ που έφτασαν ήταν αναμενόμενο από την στιγμή που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν τόλμησε να αμφισβητήσει το Μνημόνιο καταργώντας όλους τους μνημονιακούς νόμους και στέλνοντας την υπόθεση των δύο μνημονίων σε παγκόσμιο δικαστήριο με κατηγορουμένους όλους τους εγχώριους και ξένους διαπλεκόμενους. Επίσης, από την στιγμή που αποδέχθηκε το χρέος και δεν σταμάτησε κάθε συνομιλία με τον «σκληρό πυρήνα» της Ε.Ε, ζητώντας πολιτική λύση από όλα τα μέλη κράτη σε ανοιχτή διαβούλευση και όχι μέσω προσωπικών τηλεφωνημάτων αποκλειστικά με την Γερμανίδα καγκελάριο και την υπάλληλο του ΔΝΤ, κ. Λαγκάρντ, το παιχνίδι ήταν από την αρχή στημένο.
Η τρίτη και τραγικότερη επιλογή της κυβέρνησης ήταν που υποστήριξε από την αρχή της διαπραγμάτευσης τις ιδιωτικές τράπεζες ζητώντας μάλιστα μέσω διπλωματικών κινήσεων συνεχόμενη χρηματοδότηση από την ΕΚΤ και χωρίς να απαιτήσει απολύτως τίποτε από όλα τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων που ληστρικά αρπάχτηκαν εις το όνομα του τραπεζικού συμφέροντος. Ούτε καν το θέμα του 75% της ελληνικής καλλιεργήσιμης γης που πέρασε στα χέρια της Πειραιώς από την σκανδαλώδη υπόθεση απορρόφησης της Αγροτικής Τράπεζας, δεν τόλμησε να βάλει στο τραπέζι για έλεγχο, πόσο μάλλον να απαιτήσει η ελληνική καλλιεργήσιμη γη να γυρίσει στα χέρια της Ελλάδας.
Άτιμος Συμβιβασμός
Έτσι λοιπόν, ο μεγαλύτερος Μερκελιστής των Μνημονιακών μας χρόνων αποδεικνύεται ότι ήταν και είναι ο σημερινός πρωθυπουργός της Ελλάδας. Δυστυχώς η απογοήτευση, ακόμη και όσων είχαν τις ενδείξεις ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εκμεταλλεύτηκε την δήθεν αντιπολιτευτική της στάση από το 2010 και ψευδόταν ασυστόλως στον ελληνικό λαό επί τέσσερις μήνες, είναι μεγάλη.
Η Ευρώπη της πρώτης ταχύτητας (Γερμανία-Γαλλία) που ο κ. Τσίπρας κατακρίνει με άρθρο του στην Le Monde και με συνεντεύξεις τύπου εκ των υστέρων, έχει αποκλειστικό αλισβερίσι με τον Έλληνα πρωθυπουργό. Το τραγικότερο όλων δεν είναι ότι αποδέχθηκε δημοσίως ότι η Ε.Ε είναι ένα κατασκεύασμα εκμετάλλευσης λαών υπέρ τραπεζικών και βιομηχανικών συμφερόντων αλλά ότι πριν την συνάντησή του με Γιούνκερ στις Βρυξέλλες διευκρινίζει ότι «πρέπει να αποφύγουμε την διαίρεση της Ευρώπης«. Η πολιτική λύση του κ. Τσίπρα όλους αυτούς τους μήνες έφτασε να είναι το καλό της Ε.Ε ακόμα κι αν δεν υπάρχει Ελλάδα.
Με αυτή την πρότασή του ο κ. Τσίπρας καταθέτει τα τελευταία πολιτικά όπλα της Ελλάδας (πρώτη φορά αριστερά) για χάρη της Γερμανίας και της Γαλλίας και των οικονομικών συμφερόντων που κρύβονται πίσω από αυτές. Η φράση του «έντιμος συμβιβασμός» είναι μια πραγματική νεοαριστερή Συνθήκη της Βάρκιζας χωρίς όμως οι Έλληνες επί 5 χρόνια να έχουν αντιδράσει.
Αξιοπρεπής παράδοση όπλων
Η ερχόμενη εβδομάδα για την Ελλάδα θα είναι η αρχή του τέλους αυτού του δράματος που έστησαν τραπεζικά και οικονομικά συμφέροντα με πρώτο κράτος για εφαρμογή την Ελλάδα. Το 70% των υποχρεώσεων του 2ου Μνημονίου θα υπογραφεί από τον Έλληνα πρωθυπουργό και θα λάβει την ψήφο των βουλευτών, τόσο των κυβερνητικών όσο και των αντιπολιτευόμενων, με εξαίρεση το ΚΚΕ και την Χ.Α που καθόλου τυχαία δεν απομονώνονται από το σύστημα χαρακτηρισμένα ως ακραία και δυστυχώς για την πλειοψηφία της κοινής γνώμης τακτοποιημένα επικοινωνιακά ως όμοια αντιευρωπαϊκά κόμματα. Το κατασκευασμένο κόμμα Χρυσή Αυγή θα κάνει την εμφάνισή του όταν τολμήσουν ακόμα και καθαρά ελληνικές φωνές να σταθούν εμπόδιο στα σχέδια της «ευρωπαϊκής δημοκρατίας».
Δύο εναλλακτικές για παν ενδεχόμενο
Η Ευρώπη της ισχυρής πρώτης ταχύτητας δεν πρόκειται να κάνει κινήσεις που να δυσαρεστήσουν επικίνδυνα το ελληνικό κοινωνικό σύνολο. Οι περικοπές μισθών και συντάξεων θα είναι έτσι φτιαγμένες και νομοθετημένες που να δείχνουν ότι δεν είναι περικοπές. Η αύξηση του ΦΠΑ είναι το γερό χαρτί των δανειστών καθώς και οι συναλλαγές με πλαστικό χρήμα. Οι συμβάσεις εργασίας δεν θα χτυπηθούν οριζοντίως, διότι πρώτα πρέπει να «ξεστοκάρουν» αρκετές χιλιάδες δημοσίων υπαλλήλων που είναι μνημονιακή υποχρέωση η οποία ακόμη δεν έχει πάρει σάρκα και οστά.
Ο κ. Τσίπρας θα επιστρέψει με δύο χαρτιά στην πρωθυπουργική του τσάντα. Το ένα θα είναι «εκλογές» και το δεύτερο θα είναι «τελική λύση».
Δεν είμαστε στο μυαλό των αρχιτεκτόνων της Ευρωπαϊκού Ολοκληρωτισμού (ο οποίος σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα απαιτεί διορισμένο πρωθυπουργό στην Ελλάδα στο μέλλον και υπερυπουργό Οικονομικών της Ε.Ε να καθορίζει την μοίρα των κρατών της αργής ταχύτητας), αλλά το πιο πιθανόν είναι να παίξουν και τα δύο χαρτιά.
Το πρώτο θα είναι η ενδιάμεση Συμφωνία που θα «τραβήξει» το θέμα μέχρι τον Σεπτέμβριο. Εφόσον πάρουν τις υπογραφές ότι η Ελλάδα δέχεται τους όρους για να πάρει επιπλέον δανεικά, είναι πιθανόν να ρίξουν και το δεύτερο χαρτί στο τραπέζι και να προκηρύξουν εκλογές.
Αυτό θα καθαρίσει το τοπίο από τους «αντάρτες» βουλευτές του Σύριζα που πρέπει κάποια στιγμή να γίνουν αντιπολίτευση για να κρατάνε την «δημοκρατική» ισορροπία στον λαό που συνεχώς θα εξαντλείται και θα εκρηγνύεται.
Η ελπίδα ήρθε, η Ελλάδα πέθανε
Τα σενάρια μετά την τελική λύση είναι πολλά. Θα πραγματοποιηθούν όχι ανάλογα με την πολιτική τοποθέτηση των κομμάτων, αλλά με το ποιο εσωτερικό κομματικό λόμπι είναι πιο ικανό να κάνει τις δουλειές («επενδύσεις») των χρηματοδοτών της Ε.Ε. Δηλαδή των Βιομηχάνων και Τραπεζιτών.
Μαθαίνοντας από τον πάντα έγκυρο πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κ. Σουλτς, που έκανε δήλωση πριν την συνάντηση Τσίπρα -Γιούνκερ, «στην Ελλάδα υπάρχουν καλές ευκαιρίες! Στην γεωργία (συμβολαιακή καλλιέργεια μέσω τραπεζών), στην ενέργεια (ηλιακή, υδροηλεκτρική, αιολική) και στο θαλάσσιο εμπόριο (πρώην δημόσια λιμάνια)«.
Οι δανειστές που πραξικοπηματικά η «αριστερή» κυβέρνηση κατέστησε ως Θεσμούς ρίχνοντας την τελευταία γραμμή άμυνας της Ελλάδας, δεν έχουν αλλάξει ούτε τελεία από το πρόγραμμά τους.
Αντιθέτως μετά την 4μηνη διακυβέρνηση που συνειδητά (ή με εντολή) δεν έσπρωξε την οικονομία της Ελλάδας μέσω παραγωγής και παύση οποιασδήποτε μνημονιακής φορολογίας, ο δρόμος είναι ορθάνοιχτος να ξεκινήσουν οι αναμενόμενες από την διακυβέρνηση Γ. Παπανδρέου «επενδύσεις εθνικής σημασίας» σε μια χώρα που η οικονομική και ψυχολογική εξάντληση του λαού δεν θα έχει καμία σχέση με την λέξη «έθνος». Πώς άλλωστε να λέγεσαι έθνος από την στιγμή που η υπέρμαχος να μείνεις στην Ε.Ε για να «σωθείς» δεν είναι άλλη από την εχθρό σου, Γερμανία. Μέχρι και η γερμανική Bild βάζει τίτλους :»Η Μέρκελ θα σώσει την Ελλάδα«.
Αυτό είναι βέβαιο, αφού ο μεγαλύτερος πολιτικός της «εχθρός» -νυν Έλληνας πρωθυπουργός- δίνει αγώνα όχι για την ανεξαρτησία της χώρας του αλλά για τη μη διαιρεμένη Ε.Ε που από την πρώτη Συνθήκη δημιουργίας της (μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο) είναι πάντα διαιρεμένη σε πατρίκιους και πληβείους.
