Daily Archives: Ιουνίου 9, 2015

Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται

wpid-20150417085416
Μη χαιρόσαστε..

Ο αγώνας του Καπιταλισμού..των αφεντικών σας δικαιώνεται.. ελέω των «δασκάλων» της ψευδεπίγραφης αριστεράς που πούλησαν ιδέες άλλων ως δικές τους συμβάλλοντας έτσι σε μια ακόμα νίκη του οίκου σας, της δική σας Πατρίδας της ΕΕ, και κατ επέκταση των πέρα του ατλαντικού ορατών και αοράτων.. ..
Έχει όμως ανάγκη να αγωνιστεί ο καπιταλισμός αφού όλα στην υπηρεσία του είναι? Ναι, όσο υπάρχουν άνθρωποι με μνήμη . Ναι όσο υπάρχουν αξιοπρεπείς . Οσο υπάρχουν φωνές που μπορεί να παρασύρουν κι άλλους .
Ο Φλαμπουράρης αυτός ο φάρος της αριστεροσύνης αναφέρθηκε στους πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης του προτρέποντάς τους να μιλήσουν και να τοποθετηθούν ξεκάθαρα για τις πιέσεις και απαιτήσεις των εταίρων του.. Χωρίς ο ίδιος να πεί ξεκάθαρα ποιοι είναι οι πολιτικοί του αντίπαλοι , ξεχνώντας ίσως πως τις δηλώσεις του τις ακούν κι άλλοι παρ όλο που αυτός απευθύνεται στους ψηφοφόρους του κόμματός του δίνοντας συγχρόνως πάσα στον συρφετό που στηρίζει την κυβέρνηση κλείνοντας του το μάτι να κάνει παιχνίδι….
Και λέω συρφετό γιατί αυτοί πουν την στηρίζουν δεν έχουν καμιά σχέση με τους αγνούς ( …… ) ψηφοφόρους της.. Και ως συρφετός δεν θα την στήριζε ποτέ με την έννοια της στήριξης που έχει ο κάθε καλοπροαίρετος πολίτης στο μυαλό του…εκτός αν ξεχνάει πως στην υπηρεσία του καπιταλισμού μπήκαν και οι λέξεις.. και οι έννοιες που πρέπει να αλλάξουν ( αν σου θυμίζει τίποτα αυτό )..
Ξεχάσαμε πως την μεγαλύτερη προπαγάνδα υπέρ του Σύριζα προεκλογικά την έκαναν οι δεξιοί και οι Πασόκοι κατηγορώντας τον, μεν .. ξεσηκώνοντας τον λαό δε, ο οποίος θα αντιδρούσε και θα έκανε τα αντίθετα απ ότι του έλεγαν .. Μόνο αυτοί θα μπορούσαν να το πετύχουν αυτό ως έμπειροι στο μαύλισμα , στο σκύψιμο , στο γλείψιμο και στο ξεπούλημα , πράγμα που είχε εξαγριώσει τον λαό.. Μέθοδος επιτυχής που είχε πρωτοδοκιμασθεί το 81…
Δεν μπορεί…όλο και κάποιος από μας θα ψήφισε Πασόκ το 81 χωρίς καμιά σκέψη ..από πείσμα και μόνο, για να φύγει η δεξιά..
Και συνεχίζαμε χρόνια για να μην έρθει η δεξιά… Μέχρι που το Πασόκ έγινε η δεξιά αλλά καλή…πασοκική.. δεξιά… έως ότου ξεχαστούν τα αμαρτήματα της Δεξιάς και βγεί μετά βαΐων και κλάδων απ το χρονοντούλαπο της Ιστορίας και απ τα τάρταρα που την είχαν ρίξει οι Πασόκοι , για να αρχίσει πάλι το πολιτικό αναμεταξύ τους παρα φύση σέξ.. με παρατηρητές (ενεργούς εννοείται ) τα υπόλοιπα κόμματα..
Ο Μπάμπης λοιπόν του ΣΚΑΙ ανήκει στον συρφετό που είπαμε παραπάνω… μη σας ξεγελάνε οι Συριζαίοι… Έχουν καλό υλικό στις γραμμές τους με σαράντα χρόνων εμπειρία ξέρουν πώς να φέρνουν βόλτα ένα λαό στα πρόθυρα νευρικής κρίσης ..
Εξ άλλου μερικά άρθρα που διάβασα για τον κακό Μπάμπη παλιοί Πασόκοι του κερατά τα έχουν γράψει ..και άλλα ζούδια τα οποία φώναζαν προεκλογικά πως ο Καπιταλισμός πνέει τα λοίσθια. (αλήθεια που εξαφανίστηκαν όλα αυτά?)
Βέβαια δεν έχω το δικαίωμα να σας πω μη μασάτε..μεγάλοι είσαστε, παιδιά έχετε ..κάπως πρέπει να τα βολέψετε για να ζήσουν αξιοπρεπώς με την αξιοπρέπεια που εσείς γνωρίζετε…
όσο γι αυτούς που δεινοπαθούν..έλα μωρέ ! Τι έγινε…πάντα υπήρχαν.. άσε που είναι και ένα άλλοθι για να αλλάζει η εξουσία κάθε τόσο..Μαϊστρα

Και τώρα είμαστε στις «47 σελίδες» ενός νέου (καρα)Μνημονίου!

images-20

Στην πολιτική «αργκό» κυκλοφορεί εδώ και δεκαετίες ένας όρος. Ο όρος «Πασοκισμός». Με τον συγκεκριμένο όρο επιχειρείται να προσδιοριστεί στα εγχώρια πολιτικά μας ήθη το φαινόμενο του «άλλα να λέω, άλλα να εννοώ, άλλα να ισχυρίζομαι ότι πιστεύω κι άλλα να κάνω».

Πρόκειται για την εφαρμογή στα πολιτικά μας πράγματα μιας επικοινωνιακής τακτικής που θέλει να εμφανίζει το μαύρο – άσπρο και να βαφτίζει το κρέας – ψάρι.

«Πασοκισμός», για παράδειγμα, να είναι να έχεις κεντρικό προεκλογικό σλόγκαν στις εκλογές του 1985 το σύνθημα «καλύτερες μέρες» και 4 μήνες μετά, με το ίδιο πάθος που υπερασπιζόσουνα προεκλογικά το «καλύτερες μέρες» με το ίδιο πάθος να ισχυρίζεσαι μετεκλογικά ότι «καλύτερες μέρες» είναι οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, το πάγωμα μισθών και συντάξεων, τα περιβόητα άρθρα 4 και τα πραξικοπήματα στη ΓΣΕΕ, όπως έκανε τότε το ΠΑΣΟΚ…

«Πασοκισμός» είναι να λες «διώχνω τις ΝΑΤΟικές βάσεις», να καλείς τους δημοσιογράφους για να παραλάβουν την συμφωνία της – υποτιθέμενης – απομάκρυνσης των βάσεων, να αποδεικνύεται από την ίδια τη συμφωνία ότι δεν πρόκειται για συμφωνία απομάκρυνσης αλλά για συμφωνία παραμονής των βάσεων, κι όμως εσύ να συνεχίζεις να ισχυρίζεσαι ότι φεύγουν οι βάσεις που… μένουν.

«Πασοκισμός», τελευταίας κοπής, είναι να ακούς τον Βενιζέλο – που συνέγραψε και ψήφισε δυο Μνημόνια – να εγκαλεί τον Τσίπρα «πότε θα φύγουν τα Μνημόνια»…  

Ας έρθουμε τώρα στον νεοπασοκισμό της τρέχουσας περιόδου:

Πρώτη παρατήρηση: Το «ανήκομεν εις την Δύσιν» το οποίο υπερασπίστηκε και επανέλαβε χτες ο κ.Προκόπης Παυλόπουλος υπήρξε μια εμβληματική φράση, δηλωτική – κατά την προσέγγιση της Αριστεράς – της υποτέλειας και της εξάρτησης στην οποία περιήλθε ο τόπος ως επιλογή των οικονομικών και πολιτικών ελίτ που διαχειρίστηκαν τις υποθέσεις της χώρας. Όταν η φράση αυτή επαναλαμβάνεται σήμερα από έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας που τον επέλεξε ο ΣΥΡΙΖΑ, το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καταπίνει αμάσητη μια τέτοια τοποθέτηση και ταυτόχρονα ομιλεί περί «αποκατάστασης της εθνικής κυριαρχίας και αξιοπρέπειας», αυτό είναι παλιός, καλός, τυπικός και αειθαλής «Πασοκισμός»…

Παρατήρηση δεύτερη: Ο κ.Τσίπρας προεκλογικά κατακεραύνωνε τις αγορές ότι θα χόρευαν πεντοζάλι. Από εκεί και πέρα, μετεκλογικά, ο ΣΥΡΙΖΑ μίλησε για «διαπραγμάτευση νίκης». Συνέχισε με «δημιουργική ασάφεια». Πέρασε στον «έντιμο συμβιβασμό». Κατρακύλησε στην «επώδυνη συμφωνία». Και τώρα είμαστε στις «47 σελίδες» ενός (καρα)Μνημονίου που διαφημίζεται σαν το τέλος των Μνημονίων! Αυτό λέγεται και είναι «(καρα)Πασοκισμός»…

Παρατήρηση τρίτη: Το «καλό» σενάριο της κυβέρνησης  είναι η μνημονιακή πρόταση των 47 σελίδων που η ίδια κατέθεσε στην τρόικα (που πρώτα την βάφτισε «θεσμούς») και την οποία πρότασή της η κυβέρνηση την αναπροσαρμόζει, όπως η ίδια δηλώνει (και προφανώς προς το δυσμενέστερο). Η «κακή» πρόταση είναι του «φίλου της Ελλάδας», όπως τον αποκάλεσε χτες ο Σακελλαρίδης, του Γιούνκερ. Αυτές είναι οι δυο επιλογές, αυτό είναι το «δίλημμα» λέει η κυβέρνηση. «Δίλημμα» που σε ό,τι αφορά στον ελληνικό λαό, είναι μια επιλογή μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης. Αλλά το να εμφανίζεις τη Σκύλλα σαν το αντίδοτο στη Χάρυβδη (όπως πράττει η κυβέρνηση) αυτό είναι «Πασοκισμός»…

Παρατήρηση τέταρτη: Το να κυβερνάς εδώ και 5 μήνες χωρίς να έχεις πάρει ούτε ένα μέτρο ενάντια στο μεγάλο κεφάλαιο διατηρώντας σε ισχύ όλα τα μέτρα που ισοπεδώνουν το λαϊκό εισόδημα και ταυτόχρονα να διαπραγματεύεσαι νέα μέτρα, αλλά την ίδια ώρα να επιδίδεσαι σε «αντιολιγαρχικές ρητορείες», αυτό είναι «Πασοκισμός»…

Παρατήρηση πέμπτη: Στην πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξή του στον «eniko» και στον κ.Ν.Χατζηνικολάου, ο κ.Τσίπρας δήλωσε ότι «παραπλανήθηκε» από αυτούς που ο ίδιος αποκαλεί «εταίρους» της Ελλάδας. Προχτές στη Βουλή πρόσθεσε ότι «εξεπλάγη» και ότι «σοκαρίστηκε» από τον «φίλο της Ελλάδας» τον Γιούνκερ στη συνάντησή τους. Δεν ξέρουμε τι είναι χειρότερο για έναν πρωθυπουργό: Να υποδύεται τον παραπλανημένο ή να είναι όντως παραπλανημένος. Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι το να εμφανίζεις την «παραπλάνηση» από τον εκβιαστή, από τον υποκριτή, από τον γκάγκστερ σαν πρόβλημα του… εκβιαστή και όχι δικό σου πρόβλημα, είναι «Πασοκισμός»…

Παρατήρηση έκτη: Το να διακηρύσσεις όπως έκανε ο κ.Καμμένος ότι «θα έχει πολύ μεγάλη γεωστρατηγική σημασία και για την Ελλάδα και για το ΝΑΤΟ η δημιουργία μιας μεγάλης αεροπορικής βάσης στην Κάρπαθο», αλλά να πηγαίνεις μετά στη Βουλή και να το αρνείσαι την ίδια ώρα που στην επόμενη πρόταση της ομιλίας σου το επαναλαμβάνεις (!) – όπως έκανε ο υπουργός Άμυνας με την κοινοβουλευτικό ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να τον παρακολουθεί ατάραχη – αυτό είναι «Πασοκισμός»…

Παρατήρηση – γενική: Οι εκλογές της 25ης Γενάρη κατέγραψαν το αίτημα του ελληνικού λαού να γίνουν τα πράγματα καλύτερα. Πράγμα για το οποίο εκλέχτηκε και για το οποίο δεσμεύτηκε η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Μετεκλογικά αυτό που βλέπουμε είναι από το «καλύτερα» να έχουμε περάσει  στο «μη χειρότερα». Και από το «μη χειρότερα» να έχουμε φτάσει στο «να αποφύγουμε τα ακόμα χειρότερα κι απ’ τα χειρότερα».  Αλλά το να επιχειρείται το «μη χειρότερα» (που πάντα συνιστά προαναγγελία των χειρότερων) να εμπεδωθεί σαν αυταξία και μάλιστα στο όνομα της Αριστεράς (!) , να επιδιώκεται να πουληθεί επικοινωνιακά το «μη χειρότερα» σαν «καλυτέρευση» της ζωής του λαού, ε, αυτό κι αν είναι «Πασοκισμός»…

email: [email protected]   

ΔΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ Ο Τσίπρας ανάμεσα στο δικό του «Καστελόριζο» και στον εφιάλτη της δραχμής

wpid-20150417085416

Και τώρα πλέον οι επιλογές είναι δύο: Το «Καστελόριζο» του Τσίπρα και η επιστροχή στη Δραχμή. Οποια κι αν επιλέξει η κυβέρνηση θα είναι οδυνηρή για τον λαό. Η επιλογή του «Κατελόριζου» είναι ένα οδοιπορικό σε μια κόλαση που βιώνουμε 5 χρόνια τώρα. Η επιλογή της δραχμής είναι μια επιλογή σε ένα σκοτεινό άγνωστο που θα μπορούσε να καταλήξει ακόμη και σε εθνικό διαμελισμό.

Αυτές είναι οι επιλογές λίγα 24ωρα πριν ο Ντράγκι τραβήξει την γραμμή του ELA από τις ελληνικές τράπεζες.

Το σοκαριστικό βιβλίο του Μιχάλη Ιγνατίου για τις ευθύνες του Καραμανλή αλλά και του Παπανδρέου ήρθε να δραματοποιήσει ακόμη περισσότερο τις εξελίξεις και να βάλει στο κάδρο των συγγραφέων που θα ακολουθήσουν και την περίοδο (με τις ευθύνες) Τσίπρα.

Γράφει ο Ιγνατίου>

Μια μυστική συνάντηση που έγινε το Νοέμβριο του 2009 στο Λουξεμβούργο με αντικείμενο το πρώτο μνημόνιο της Ελλάδας φέρνει στο φως ο δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου.

Στη συνάντηση συμμετείχαν τρεις Ευρωπαίοι αξιωματούχοι -μεταξύ αυτών ο Jean Claude Juncker- και ο τότε υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Παπακωνσταντίνου και ο τότε διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, Γιώργος Προβόπουλος.

Ο Jean Claude Juncker, τότε Πρόεδρος του Eurogroup συνάντησε υπό άκρα μυστικότητα στο γραφείο του τον επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπζας, Trichet, τον επίτροπο Joaquin Almunia και τους δυο Έλληνες αξιωματούχους οι οποίοι παρέλαβαν ένα σχέδιο μίνι – μνημονίου που είχαν ετοιμάσει και ζητούσαν να προωθηθεί στον τότε πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου.

Τη συνάντηση αποκάλυψε στο Μιχάλη Ιγνατίου αξιωματούχος του Eurogroup και περιλαμβάνεται στο βιβλίο του δημοσιογράφου με τίτλο: “Τρόικα, ο Δρόμος προς την Καταστροφή”.

Η πηγή περιγράφει πως μετέβησαν στο Λουξεμβούργο υπό άκρα μυστικότητα με το αυτοκίνητο του Joaquin Almunia και ότι στη διαδρομή οι συμμετέχοντες συζήτησαν ένα έγγραφο που είχαν ετοιμάσει, χωρίς αποστολέα και παραλήπτη, έπειτα από μελέτη της κατάστασης της ελληνικής οικονομίας και επρόκειτο για τις εισηγήσεις ενός μίνι μνημονίου.

Η συνάντηση, κράτησε περίπου 3 ώρες. Η πηγή λέει στον Μιχ. Ιγνατίου:

“O Juncker έδωσε στον κ. Παπακωνσταντίνου το κείμενο πέντε σελίδων που είχε ετοιμάσει η Διεύθυνση DG ECΟFIN και το οποίο δεν έφερε καμία σφραγίδα. Επικεφαλής της ομάδας που το συνέγραψε ήταν ο Carlos Martinez. Με δυο λόγια, ήταν ένα συμφωνημένο κείμενο από τις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη, το οποίο εγκρίθηκε από τη Γερμανία και τη Γαλλία και το οποίο πρόσφερε λύσεις και απέκλειε εξωτερικούς παράγοντες, όπως είναι το ΔΝΤ, που προέκυψε αργότερα. Ήταν ένα manual διαχείρισης και συνολικής αντιμετώπισης της ελληνικής κρίσης. Και πιστεύαμε πολύ σ’αυτό, διότι, όπως σου είπα, ήταν αντικείμενο πολυήμερης μελέτης και είχε εγκριθεί από την Κομισιόν και την ΕΚΤ και είχαν ενημερωθεί οι Γερμανοί και οι Γάλλοι, που συμφωνούσαν”, ανέφερε η πηγή του Eurogroup στον Ελληνα δημοσιογράφο.

Σύμφωνα με την ανώνυμη πηγή το κείμενο εκείνο ήταν η ανεπίσημη χείρα βοηθείας που αναζητούσε ο κ. Παπανδρέου και θα μετατρεπόταν σε επίσημη βοήθεια μόλις το αποδεχόταν ο Έλληνας Πρωθυπουργός.

Όπως λέει χαρακτηριστικά η πηγή του Eurogroup: “Ο κ. Προβόπουλος ήταν θετικότατος. Ο κ. Παπακωνσταντίνου ήταν θετικός. Αλλά δεν έπαιρναν αυτοί οι δυο τις αποφάσεις”.

Συνεχίζει η πηγή:

“Ο κ. Παπακωνσταντίνου μας απάντησε ότι θα παραδώσει το κείμενο στον πρωθυπουργό, θα το μελετήσουμε, θα δούμε εάν οι αριθμοί έχουν λογική. Μας είπε ότι θα ζητούσε από τον κ. Παπανδρέου να μας απαντήσει. Περιμέναμε δεκαπέντε μέρες, αλλά η απάντηση δεν ήρθε ποτέ. Μάλλον θα έλεγα πως μας απάντησε από το Ζάππειο, όπου μοίρασε λεφτά.

Όταν το ψάξαμε με τους ανθρώπους μας στην Αθήνα, πληροφορηθήκαμε ότι ο πρωθυπουργός δεν επέτρεψε στον υπουργό του να μας απαντήσει. Αρχικά τον άφησε εκτεθειμένο απέναντί μας, αλλά εμείς γνωρίζαμε την αλήθεια. Πιστεύουμε ότι εκείνη τη μέρα χάθηκε η παρτίδα. Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι η άρνηση απάντησης στο κείμενο του Λουξεμβούργου ήταν η αφετηρία του ναυαγίου της Ελλάδας. Πιστεύω ότι η χώρα σας έχασε μια μοναδική ευκαιρία και τολμώ να υποστηρίξω ότι ήταν η τελευταία ευκαιρία να αποφύγει την κρίση χωρίς περιπέτειες”, τόνισε η ίδια πηγή στον δημοσιογράφο.

Η πηγή υποστηρίζει ότι θα είχαν αποφευχθεί πολλά από όσα ακολούθησαν εάν ο Έλληνας πρωθυπουργός αποδεχόταν την πρόταση.

“Προσωπικά πιστεύω ότι θα αποφεύγαμε όλα όσα ακολούθησαν εάν γινόταν δεκτό το έγγραφο. Όταν δεν μας απάντησαν, συζητήσαμε και συμφωνήσαμε ότι η Ελλάδα θα εξελιχθεί σε σοβαρότατο πρόβλημα”, σημείωσε πηγή της Ευρωζώνης.

Ο κ. Προβόπουλος δε θέλησε να τοποθετηθεί για τη μυστική συνάντηση του Λουξεμβούργου, αλλά ένας συνεργάτης του επιβεβαίωσε στο Μιχάλη Ιγνατίου ότι συμμετείχε και ότι έλαβε και ο ίδιος το έγγραφο που εστάλη στον κ. Παπανδρέου.

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου επιβεβαίωσε στο Μιχάλη Ιγνατίου τη συνάντηση, λέγοντας ότι στη διάρκειά της ζητήθηκαν μέτρα για τη μείωση του ελλείμματος του 2010, πράγμα που τελικά η ελληνική κυβέρνηση έπραξε.

5 χρόνια μετά, τον Απρίλιο του 2015, ο ΒΗΜΑτοδότης απεκάλυπτε ότι ξημερώματα της μέρας που ο Παπανδρέου ανακοίνωνε από το Καστελόριζο την υπαγωγή μας στο Μνημόνιο του είχε τηλεφωνήσει ο Αμερικανός πρόεδρος Ομπάμα και τον προέτρεψε να το πράξει!

Φυσικά είχε προηγηθεί η φαύλη διακυβέρνηση Καραμανλή, η εξίσου φαύλη διακυβέρνηση Σημίτη με τα εξοπλιστικά του Ακη και τις σχέσεις Σημίτη με συγκεκριμένους ολιγάρχες.

Δυστυχώς το σκηνικό επαναλαμβάνεται με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έτοιμη να υπογράψει το πιο σκληρό Μνημόνιο από το 2010 παρότι υποστήριζε ότι με ένα νόμο θα καταργούσε τα μνημόνια. Ο Τσίπρας βρίσκεται ελάχιστα πριν το δικό του Καστελόριζο μια και η άλλη λύση, η ανερμάτιστη επιστροφή στη δραχμή θα οδηγούσε την χώρα σε πρωτόγνωρες εθνικές περιπέτειες μια και μέσα σ΄αυτούς του 5 μήνες καταφέραμε να μείνουμε χωρίς συμμάχους.

Το υστερικό και αποσπασματικό φλερτ με τους Ρώσους, η άτσαλη φιλοαμερικανική στροφή και στην συνέχεια η αναμονή διάσωσης από την «μαντάμ Μέρκελ» χαρακτηρίζουν μια ασυνεπή και άτσαλη πολιτική, κατάληξη της οποίας θα είναι το νέο μακελειό του ελληνικού λαού.

Οι 5 μήνες του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ πιθανό να αποτελέσουν έμπνευση για πολλά βιβλία σαν κι αυτό του Μιχάλη Ιγνατίου που θα φωτίζουν ένα ακόμη σκοτεινό παρασκήνιο το οποίο χαρακτηρίζουν οι ερασιτεχνισμοί της εγχώριας διπλωματίας απέναντι στους Λύκους.

http://kourdistoportocali.com/post/44419/tsipraskastelorizo