“Σσσσστ δεν πνίγηκε… κοιμάται… ονειρεύεται το χωριό του, τη μεγάλη αυλή του σπιτιού του που μάθαινε να κάνει ποδήλατο και οι μυρωδιές από τις λεμονιές του γαργαλούσαν τη μυτούλα. Ονειρεύεται τη …

μητέρα του να του φωνάζει τρυφερά να προσέχει μη και χτυπήσει. Ονειρεύεται τα μεσημέρια που επέστρεφε ο μπαμπάς του από τη δουλειά και έπαιζε μαζί του. Ονειρεύεται τα άλλα παιδιά της γειτονιάς να παίζουν κρυφτό και να χαλάνε τον κόσμο με τις φωνές τους. Δεν ονειρεύεται τις βόμβες που άκουσε να σκάνε δίπλα του, δεν ονειρεύεται τον πατέρα του να τον βαστά στην αγκαλιά του και να τρέχει. Δεν ονειρεύεται που πείναγε και διψούσε και όμως περπατούσε μέρες ατελειώτες μέχρι τη θάλασσα. Δεν ονειρεύεται όταν μπήκε στη βάρκα στριμωγμένο και η μαμά του τον αγκάλιασε και του ψιθύρισε “σωθήκαμε”. Δεν ονειρεύεται τα κλάματα και τα ουρλιαχτά όταν η βάρκα αναποδογύρισε. Δεν ακούει τον πατέρα του να φωνάζει το όνομα του… Σσσσστ δεν πνίγηκε, απλά κοιμάται. ”

Το κείμενο είναι του Βενιζέλου Λεβεντογιάννη και το δημοσίευσε στον τοίχο του στο facebook