Τα τελευταία χρόνια, βιώνουμε μία πρωτοφανή (εν καιρώ ειρήνης) επίθεση στη χώρα, σε όλα τα επίπεδα. Μισθοί, συντάξεις, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, πρόσβαση στην Υγεία, την Παιδεία, την Πρόνοια, ελευθερία του Τύπου, βιοτικό επίπεδο, δημόσια και κρατική περιουσία, όλα στο στόχαστρο υπό τον συνήθη εκβιασμό. Όλα, θυσία στον βωμό της αποφυγής του Grexit. Τελικά, μετά από τρία μνημόνια και εκατοντάδες νόμους που αλλάζουν την ίδια την Δημοκρατία μας, έχουμε αποφύγει το Grexit;

Μόλις πριν δυόμισι μήνες, κατά τις ημέρες του δημοψηφίσματος, μία δήλωση του Πολ Κρούγκμαν προκάλεσε αίσθηση. Ο Αμερικάνος οικονομολόγος υποστήριξε πως η χώρα μας, εξαιτίας των capital controls, βίωσε ήδη σε σημαντικό βαθμό τις συνέπειες μίας εξόδου. Γι’ αυτό, είπε τότε, θα πρέπει να αφεθεί ελεύθερη να βιώσει και τα θετικά του. Μόνο που, ουσιαστικά, τότε είπε τη μισή αλήθεια.

Υποτίθεται πως η συμμετοχή σε έναν μεγάλο οικονομικό οργανισμό, εξασφαλίζει στα κράτη του μία στοιχειώδη ευημερία, μία ωφέλιμη έστω κατάσταση σε κάποιους κρίσιμους τομείς.

Με μια πρόχειρη ματιά, μπορούμε όμως να διαπιστώσουμε πως κάτι τέτοιο σήμερα δεν συμβαίνει.

Η οικονομία, δυνάστης των πολιτών

Ξεκινώντας από τον ευρύτερο οικονομικό τομέα, τα στοιχεία της έκθεσης που δημοσίευσε τον περσινό Σεπτέμβριο το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής, είναι αποκαρδιωτικά., Η έκθεση με τίτλο «Πολιτικές ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ελλάδα», που βασίζεται σε στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και συγκρίνει με αυτά της ΕΕ, υπολογίζει πως ο αριθμός των πολιτών που απειλείται ή ζει ήδη κάτω από το όριο της φτώχειας, ξεπερνά τα 6 εκατομμύρια.

Συγκεκριμένα, κάτω από το σχετικό όριο της φτώχειας ζουν 2,5 εκατ. πολίτες, ενώ αυτοί που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας υπολογίζονται σε 3,8 εκατ. πολίτες.

Του λόγου το αληθές επιβεβαιώνουν και τα στοιχεία της Eurostat σχετικά με τον κίνδυνο φτώχειας των χωρών-μελών της Ευρώπης, όπου κατατάσσουν τη χώρα μας στην τελευταία θέση μεταξύ των 28, παρουσιάζοντας την μεγαλύτερη φτώχεια (23,1%). Παράλληλα, η Ελλάδα κατέχει την τέταρτη χειρότερη θέση ως προς τον δείκτη χάσματος φτώχειας, μετά την Ισπανία, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία.

Εξίσου ζοφερή εικόνα περιγράφουν και τα στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), όπου με βάση του δείκτες ευημερίας και ποιότητας ζωής, η Ελλάδα έρχεται τέταρτη από το τέλος μεταξύ 35 χωρών.

Σε βίους παράλληλους, η Ελλάδα εμφανίζεται πρωτοπόρα στη μείωση του κατά κεφαλήν εισοδήματος τα τελευταία χρόνια, αφού σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, από το 2007 έχει χαθεί το 27,5% του διαθέσιμου εισοδήματος. Αντίστοιχο φαινόμενο δεν παρατηρείται σε καμία άλλη χώρα του Οργανισμού, ενώ σε αρκετές το κατά κεφαλήν εισόδημα έχει αυξηθεί στο ανάλογο διάστημα.

Την ίδια ώρα, άλλη έκθεση του ΟΟΣΑ εμφανίζει τους Έλληνες και τις Ελληνίδες ως τους πιο εργατικούς εργαζόμενους μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, και τρίτους στον κόσμο. Αξίζει να σημειωθεί πως οι Γερμανοί κατατάσσονται τελευταίοι, μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ. Με 2060 ώρες ετησίως, δύσκολα λες έναν εργαζόμενο «τεμπέλη».

Τα παραπάνω στοιχεία και η καθημερινότητα που συνθέτουν, θα ήταν αδύνατον να μην αγγίξουν και τα παιδιά, όπως περιγράφεται και στην έρευνα για την Υγειονομική Συμπεριφορά των Παιδιών Σχολικής ηλικίας της (HSBC) για λογαριασμό της Unicef.

Στην έκθεση  αναφέρεται μεταξύ άλλων πως, σύμφωνα με τα ίδια τα παιδιά (ηλικίας 11, 13 και 15 ετών), τουλάχιστον ο ένας γονέας έχασε τη δουλειά του (21,3%), δεν έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν φαγητό (5,4%), όχι  διακοπές/ταξίδια (27,9%), σταμάτησαν ιδιαίτερα μαθήματα (10,5%), άλλαξαν σχολείο (3%), μετακόμισαν  σε άλλη περιοχή (8,2%) ή βιώνουν εντάσεις στην οικογένεια (27,3%). Αξίζει ακόμη να σημειωθεί πως στη χώρα μας η παιδική φτώχεια ξεπερνάει το 36% των παιδιών, όπως στην Λετονία και την Ισπανία.

Με την οικονομική κατάσταση μεγάλου μέρους του πληθυσμού να χειροτερεύει συνεχώς, ενώ ένα πολύ μικρό μέρος του συνεχίζει να πλουτίζει ακόμα και στην κρίση, η ψαλίδα μεταξύ των ισχυρών και των αδύναμων μεγαλώνει συνεχώς.

Αυτή η κατάσταση καθιστά σήμερα τη χώρα μας, την χειρότερη μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης και την 7η χειρότερη μεταξύ αυτών του ΟΟΣΑ, σε επίπεδο οικονομικής ανισότητας. Ουσιαστικά, η έκθεση του ΟΟΣΑ (με στοιχεία του 2012) εξηγεί πως, η φύση του καπιταλισμού που είναι οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι, στη χώρα μας εφαρμόζεται πιο άψογα από πουθενά αλλού στην ευρωζώνη.

Τελευταία μεταξύ των ευρωπαϊκών, έρχεται η χώρα μας και όσον αφορά τα «τιμημένα γηρατειά». Στην έκθεση της διεθνούς οργάνωσης HelpΑge International, τον παγκόσμιο δείκτη Global AgeWatch Index, η Ελλάδα έρχεται στην 79η θέση, μεταξύ 96 χωρών.  Σύμφωνα με τα στοιχεία, εάν είσαι ηλικιωμένος, καλύτερα να ζήσεις στην Νότια Αφρική, τη Μογγολία, το Τατζικιστάν, το Κιργιστάν, τη Σρι Λάνκα ή το Βιετνάμ. Κι αυτό, την ώρα που ο διάλογος συνεχίζει να γίνεται συνεχώς επί των νέων περικοπών στις συντάξεις.

Λαβωμένη Δημοκρατία

Είναι προφανές, και το βιώσαμε έντονα, τόσο κατά την επιβολή των δύο πρώτων μνημονίων στον δρόμο, όσο και κατά την διάρκεια της υπογραφής του τρίτου μνημονίου από την κυβέρνηση Τσίπρα, πως η επιβολή της πολιτικής της λιτότητας κόντρα στη βούληση του λαού που πληρώνει το κόστος της, δημιουργεί έλλειμμα Δημοκρατίας. Το διαπιστώσαμε και στον δρόμο με την καταστολή Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά, το επιβεβαιώσαμε και εντός Βουλής με την υποταγή Τσίπρα.

Μετά από πεντέμισι χρόνια επιβολής μνημονίων, μέχρι και ο τελευταίος πολίτης έχει διαπιστώσει τον (στρατευμένο στην πολιτική των μνημονίων) ρόλο που έπαιξαν σε αυτό τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Αυτή η στοχευμένη και καθοδηγούμενη ενημέρωση, σε συνδυασμό με τα αρκετά περιστατικά φίμωσης δημοσιογράφων (βλ. δολοφονία Γκιόλια, δίωξη Βαξεβάνη για λίστα Λαγκάρντ, μαύρο στην ΕΡΤ, επιθέσεις σε φωτορεπόρτερ κ.α.), έχουν ως αποτέλεσμα την 91η θέση της Ελλάδας στην παγκόσμια κατάταξη της ετήσιας έκθεσης των «Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα» για το 2015.

Μόλις πριν από έξι χρόνια, το 2009, η χώρα μας βρισκόταν στην 36η θέση στον κόσμο. Αυτό σημαίνει πως σήμερα, η Ελευθερία του Τύπου στη χώρα μας βαθμολογείται ως η προτελευταία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με την Βουλγαρία να ακολουθεί στην τελευταία θέση.

Απόδειξη πως τα στοιχεία της έκθεσης των «Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα» περιγράφουν πιστά την ελληνική πραγματικότητα, είναι το αποτέλεσμα της έρευνας του think tank Bridging Europe το περασμένο καλοκαίρι. Συγκεκριμένα, οι απαντήσεις που έδωσαν οι πολίτες σχετικά με την εμπιστοσύνη τους στα ελληνικά κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης δείχνουν πως επτά στους δέκα Έλληνες δεν εμπιστεύονται τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα της χώρας. Μόλις το 18% πιστεύει ακόμα τον Πρετεντέρη και τον Πρωτοσάλτε, ενώ το 13% δεν έχει άποψη.

Παρά το γεγονός πως δεν έχει… πρωτάθλημα, μη ευρωπαϊκή είναι και η εικόνα που έχει για την χώρα μας η Διεθνής Αμνηστία, σχετικά με τις συνθήκες που συναντούν Έλληνες και μετανάστες στη χώρα μας. Σύμφωνα με την έκθεση του 2014 για την Ελλάδα, «καταγγελίες για υπερβολική χρήση βίας και κακομεταχείριση από τα σώματα επιβολής του νόμου συνεχίστηκαν και εξακολούθησαν να μη διερευνώνται επαρκώς. Οι συνθήκες κράτησης παρέμειναν υποτυπώδεις. Η μέγιστη διάρκεια διοικητικής κράτησης παράτυπων μεταναστών παρατάθηκε πέραν των 18 μηνών. Οι παράνομες απωθήσεις μεταναστών και προσφύγων στα σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας συνεχίστηκαν».

Ο Ξένιος Δίας και η Θέτις τινάζουν τα μυαλά του στον αέρα

Κατάχρηση εξουσίας σε βάρος των ευάλωτων σημειώνεται και στην έκθεση της Human Rights Watch για την Ελλάδα που δημοσιεύτηκε τον εφετινό Μάιο. Όπως αναφέρει η έκθεση, η αστυνομία στην Αθήνα προβαίνει συχνά σε παρενόχληση, καταχρηστικές ενέργειες ακόμη και άσκηση βίας κατά ανθρώπων που ζουν ή βρίσκονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα στους δρόμους του κέντρου της πόλης, όπως των αστέγων, των χρηστών ναρκωτικών ουσιών και των εκδιδόμενων ατόμων, επεμβαίνοντας στην ιδιωτική τους ζωή.

Ακόμα μία έκθεση που… εκθέτει την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα, αυτή του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, δημοσιευθείσα τον περσινό Μάρτιο στο σάιτ του οργανισμού. Το Συμβούλιο επικρίνει με τον πιο περιγραφικό τρόπο την Ελληνική κυβέρνηση για την μεθοδική καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των ατομικών, πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στην ανάπτυξη και την πρόοδο.

Μάλιστα, ο διεθνής εμπειρογνώμονας του ΟΗΕ Cephas Lumina εκφράζει τη λύπη του για την έλλειψη δέσμευσης από την Ελλάδα στην εντολή του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων να αντιμετωπίσει τις προφανείς προκλήσεις στην προοδευτική υλοποίηση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτών.

Την υποβάθμιση των Δικαιωμάτων στη χώρα παρουσιάζει και η έκθεση της Διεθνούς Ομοσπονδίας για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (FIDH). Στην έκθεση «απεικονίζεται μια χώρα στην οποία τα δικαιώματα -ατομικά, πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά- βάλλονται ανοιχτά και έχουν παραβιαστεί σε όλα τα επίπεδα. Υπό τον τίτλο «Υποβαθμίζοντας τα Δικαιώματα- Το Κόστος της Λιτότητας στην Ελλάδα», παρουσιάζεται η πλήρης καταπάτηση των Δικαιωμάτων, αλλά και η περιστολή των θεμελιωδών ελευθεριών, όπως η ελευθερία των μέσων ενημέρωσης ή το δικαίωμα της έκφρασης της διαφωνίας μέσω μιας ειρηνικής δημόσιας διαδήλωσης.

Σαρωτική είναι και η σύγκριση της Ελλάδας με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες στον τομέα της Δικαιοσύνης, όπου εμφανίζεται ουραγός. Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για 25 χώρες, η χώρα μας βρίσκεται στην 5η θέση σχετικά με τον χρόνο που απαιτείται για την εκδίκαση μίας υπόθεσης, στην 2η στον αντίστοιχο πίνακα για τις διοικητικές υποθέσεις, στην τελευταία θέση στη χρήση της τεχνολογίας. Στην αντίληψη της Δικαστικής ανεξαρτησίας η Ελλάδα έρχεται 20η, ενώ σε διεθνές επίπεδο μεταξύ 144 χωρών, έρχεται 70η.

Τελευταία κατατάσσεται η χώρα μας και στον τομέα της κοινωνικής δικαιοσύνης, που δημοσιεύτηκε από το γερμανικό Ινστιτούτο Bertelsmann-Stiftung. Για τον υπολογισμό του δείκτη, αξιολογείται η πρόληψη φτώχειας, η πρόσβαση στην εκπαίδευση, την εκπαίδευση και την υγεία, η κοινωνική συνοχή, η απαγόρευση των διακρίσεων και η ισότητα των γενεών. Σε ολόκληρη την ΕΕ, περίπου το ένα τέταρτο των ανθρώπων βιώνουν τη φτώχεια ή τον κοινωνικό αποκλεισμό, ενώ για τα παιδιά και τους εφήβους το ποσοστό υπολογίζεται στο 28%.

Αυτό το «παζλ» που συνθέτει το κράτος, και το πολιτικοοικονομικό προσωπικό της χώρας, δεν θα μπορούσε να μην δημιουργεί ανάλογα συναισθήματα στον καθένα και την καθεμία.

Μια απόδειξη πως για την γενικότερη εικόνα που έχουν οι ίδιοι οι πολίτες για το κράτος και το συνολικότερο σύστημα, περιγράφει και η έρευνα του Γερμανικού Οικονομικού Ινστιτούτου που δημοσιεύτηκε τον περασμένο Ιούλιο.

Η έρευνα βασίζεται, μεταξύ άλλων, σε στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Ευρωβαρόμετρου, του ΟΟΣΑ, του Bloomberg και του ίδιου του Ινστιτούτου, οι Έλληνες δείχνουν την μικρότερη πίστη στο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό σύστημα, μεταξύ 20 ευρωπαϊκών χωρών.

Συγκεκριμένα, το πολιτικό σύστημα εμπιστεύεται μόλις το 3,1% των πολιτών, με τους Ιταλούς να ακολουθούν με 8%. Μεγαλύτερη είναι η πίστη όσον αφορά το οικονομικό σύστημα, που υπολογίζεται στο 21,9%, με του Πορτογάλους να έπονται στο 37%, ενώ στο 7% υπολογίζεται η εμπιστοσύνη στο κοινωνικό σύστημα. Και στις τρεις κατηγορίες, στην κορυφή βρίσκονται οι Δανοί, με τους Σουηδούς, τους Φινλανδούς και τους Ολλανδούς να συμπληρώνουν την πρώτη τετράδα.

Δουλεία αντί δουλειάς

Οι δραματικές περικοπές επιδομάτων, μισθών και συντάξεων τα τελευταία χρόνια κατέστησαν τη χώρα μας ως παράδειγμα προς αποφυγήν στον εργασιακό τομέα, σύμφωνα με την έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO), που δημοσιεύτηκε στις αρχές του 2015. Ειδικά στον τομέα της ανεργίας, η κατάσταση της χώρας συγκρίνεται μόνο με χώρες όπως η Γουαδελούπη,  το Λεσότο, τα Σκόπια και η Μαυριτανία. Περιττό να αναφερθεί πως, με ποσοστό 74,4% σε επίπεδο μακροχρόνια ανέργων, η Ελλάδα κερδίζει επάξια τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης, όπως και στα συνολικά ποσοστά που εδώ και χρόνια είναι πρώτη στην ήπειρο.

Η «επικινδυνότητα της Ευρώπης» για εργασία, όπως περιγράφεται στην έκθεση του Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ (FRA), δεν αποτελεί δικαιολογία για την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα. Στην έκθεση γίνεται ειδική αναφορά στη χώρα μας για «εργασιακό trafficking» και άλλα δεινά.

Όπως σημειώνεται στην έκθεση, οι κλάδοι που καταγράφονται τα περισσότερα περιστατικά εγκληματικής εργασιακής εκμετάλλευσης είναι κυρίως η γεωργία, οι κατασκευές, τα ξενοδοχεία και οι υπηρεσίες εστίασης, η οικιακή εργασία και η μεταποίηση.

Η διαφθορά φαίνεται έτσι να ενδημεί ως φυσική συνέπεια, και καταφέρνει και σε αυτόν τον τομέα να… βγάλει την Ελλάδα από την Ευρώπη, αφού στην παγκόσμια κατάταξη, μετά τη χώρα μας δύσκολα βρίσκει κανείς άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Σύμφωνα με την έκθεση της Διεθνούς Διαφάνειας για το 2014, μοιραζόμαστε την 69η θέση μαζί με την Ιταλία, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, ενώ λιγότερο διεφθαρμένες παρουσιάζονται χώρες όπως η Ρουάντα, η Ναμίμπια, το Μπαχρέιν και η Κόστα Ρίκα.

Μία χώρα… ασθενής

Ως «βαλκανικού τύπου» (λίγο καλύτερη από της Αλβανίας και της Ρουμανίας) χαρακτηρίζει την περίθαλψη στην Ελλάδα η Health Consumer Powerhouse για την Κομισιόν, που το 2013 κατάταξε τη χώρα μας στην 25η θέση μεταξύ 35 ευρωπαϊκών χωρών, ενώ καταλάβαμε την τέταρτη θέση στα «φακελάκια».

Στην έκθεση περιγράφεται η μειωμένη πρόσβαση των ασφαλισμένων σε νέα φάρμακα και η μείωση στις δαπάνες κατά 28% το 2009-2011, ποσοστό πρωτοφανές στα ευρωπαϊκά χρονικά. Την ίδια στιγμή σε άλλες «προβληματικές» χώρες, οι μειώσεις δαπανών δεν ξεπέρασαν το 10%. Η εικόνα δεν άλλαξε το 2014, ενώ μόλις το 2012 η  χώρα μας βρισκόταν στην 22η θέση.

Τα τελευταία χρόνια, στην Ευρώπη άρχισε να υπολογίζεται ο Δείκτης Ένταξης Ψυχικής Υγείας, ο οποίος αποτελεί μία νέα ερευνητική πρωτοβουλία για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση. Σύμφωνα λοιπόν με την έρευνα που διεξήχθη από τον Economist, σε συνεργασία με την φαρμακευτική Jansen, η Ελλάδα κατατάσσεται στην 28η θέση μεταξύ 30 χωρών, με την Ρουμανία και τη Βουλγαρία να ακολουθούν. Στην κορυφή, για όσους απορούν, βρίσκεται η Γερμανία και έπονται η Βρετανία και οι Σκανδιναβικές χώρες.

Ένας τομέας που φαίνεται πως βελτιώθηκε κατά τα τελευταία χρόνια, είναι σύμφωνα με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (World Economic Forum), η ανταγωνιστικότητα της χώρας. Ωστόσο, η βελτίωση κατά δέκα θέσεις σε έναν χρόνο, από την 91η στην 81η θέση, αποδίδεται κυρίως σε τεχνικές βελτιώσεις της ίδιας της αγοράς, και όχι βελτιώσεις που έχουν να κάνουν με την ζωή των πολιτών. Χαρακτηριστικό το γεγονός πως παρά την άνοδο δέκα θέσεων, οι τομείς της Υγείας και της Εκπαίδευσης που υπολογίζονται επιμέρους κατέγραψαν πτώση.

Επίσης, όπως συχνά κατά την παγκόσμια εμπειρία συμβαίνει σε χώρες που υποβαθμίζεται το βιοτικό επίπεδο, τα εργασιακά δικαιώματα και η ποιότητα της ζωής των κατοίκων, ο τουρισμός ανεβαίνει κατακόρυφα. Βέβαια, η Ελλάδα είχε πάντα ισχυρό τουρισμό. Όμως η άνοδος στην 17η θέση παγκοσμίως στον αριθμό τουριστών σύμφωνα με την έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Τουρισμού για το 2013, την ώρα που ο αριθμός τους συνεχίζει να αυξάνει, δείχνει πως η χώρα προτιμάται ακόμα παρά τα μεγάλα προβλήματα. Γεγονός που μπορεί να φανεί εξαιρετικά χρήσιμο στο άμεσο μέλλον, εάν αποκαθηλωθεί το σύστημα του all included που διαλύει τον κλάδο.

Εάν ζεις στην Ελλάδα και βιώνεις όλα τα παραπάνω, δεν μπορεί να είσαι ευτυχής με την κατάσταση. Αυτό περιγράφεται και στην Παγκόσμια Έκθεση Ευτυχίας για το 2014 (World Happiness Report), που ετοιμάστηκε για λογαριασμό των Ηνωμένων Εθνών και δημοσιεύτηκε τον εφετινό Απρίλιο. Σε αυτήν η χώρα μας κατατάσσεται στην 102η , μεταξύ 159 χωρών. Μόλις έναν χρόνο πριν, βρισκόμασταν στην 70η θέση, καταγράφοντας την μεγαλύτερη πτώση σε μία χρονιά.

Η έκθεση μάλιστα αναφέρει πως η Ελλάδα απετέλεσε αντικείμενο ειδικής έρευνας ώστε να εξετασθεί η σύνδεση μεταξύ του κοινωνικού ιστού, της οικονομικής κρίσης και άλλων κρίσεων. Στην πρώτη θέση βρίσκεται η Ελβετία, ενώ την ακολουθεί η Ισλανδία, που αντιμετώπισε τα τελευταία χρόνια οικονομική κρίση, αλλά με διαφορετικές από τις δικές μας λύσεις.

Αποκαλυπτική μετά από όλα τα παραπάνω, είναι και η εικόνα που έχουν οι πολίτες της χώρας για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, όσο και για αυτούς της ενημέρωσης. Σύμφωνα με μέτρηση της MRB τον Δεκέμβριο του 2013, τα μέσα ενημέρωσης καταλαμβάνουν την 15η και 16η θέση στη συνείδηση των πολιτών μεταξύ 22 θεσμών, ενώ ΕΕ και ΕΚΤ βρίσκονται στην 19η και 21η θέση αντίστοιχα.

Την πρωτιά καταλαμβάνουν οι Ένοπλες Δυνάμεις, και έπεται η Εκκλησία και ο… Έλληνας Πολίτης.

Όσα περιγράφονται παραπάνω, δεν είναι παρά μια απόπειρα να καθρεφτιστεί η σημερινή εικόνα της χώρας. Άλλα προϋπήρχαν της κρίσης, και άλλα εκμεταλεύτηκαν το ξέσπασμά της. Σε κάθε περίπτωση, οι «ευρωπαϊκές λύσεις», αλλά και η παρουσία του ΔΝΤ γιγάντωσαν κάθε πρόβλημα. Όπως συμβαίνει σε κάθε χώρα που έχει περάσει.

Τα τελευταία χρόνια, και με αποκορύφωμα την «πρώτη φορά Αριστερά», ζήσαμε έναν πρωτοφανή εκβιασμό της χώρας και του καθενός μας ξεχωριστά, από τους δανειστές και τα φερέφωνά τους. Το Grexit ερχόταν κάθε φορά που φαινόταν πως δεν θα κάτσουμε φρόνημα, ώσπου φτάσαμε στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα.

Μόνο που τελικά, αυτό που έχει ήδη γίνει, είναι η έξοδος από την ΕΕ. Αυτό που απομένει είναι το Grexit.

ΥΓ. Όσοι όλο το περασμένο διάστημα, αλλά ακόμα και σήμερα επιμένουν πως «Μένουμε Ευρώπη», ας μπουν στον κόπο να προβληματιστούν. Ακολούθως ας μας απαντήσουν στα παραπάνω, και μετά συζητάμε που μένουμε και που πρέπει να πληρώνουμε κοινόχρηστα.

https://rebeliskos.wordpress.com/2015/09/18