Μπορεί ο Αν. Παπανδρέου να εφάρμοσε πρώτος στην Ελλάδα πετυχημένες αμερικανικές στρατηγικές πολιτικού μάρκετινγκ, όμως ο Αλέξης Τσίπρας είναι το πιο γνήσιο προϊόν τους

Το αμερικανικό φλερτ με τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ και σημερινό πρωθυπουργό κάθε άλλο παρά πρόσφατο είναι. Έγκυρες πηγές μας στην αμερικανική διπλωματική σκηνή το τοποθετούν στα τέλη του 2010.

Τότε, δηλαδή, που η αμερικανική διπλωματία κατάλαβε ότι ο πρωθυπουργός εκείνης της περιόδου, Γιώργος Α. Παπανδρέου, στο πλαίσιο της μνημονιακής πολιτικής που είχε επιλέξει, δεν ήταν πρόθυμος να παίξει το αμερικανικό αντιευρωπαϊκό, και κυρίως αντιγερμανικό, παιχνίδι.

Επίσης, οι Αμερικανοί υποπτεύονταν ότι ο Γ.Α.Παπανδρέου είχε κάνει και μυστική συμφωνία με τον τότε γενικό διευθυντή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Ντομινίκ Στρος-Καν, προς όφελος των ευρωπαϊκών συμφερόντων, σε μία περίοδο όπου η Αμερική αντιμετώπιζε τις δριμείες επιπτώσεις της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης –που η ίδια είχε προκαλέσει.

Ο καθένας μπορεί λοιπόν να βγάλει στα συμπεράσματά του, τόσο για το άδοξο τέλος της θητείας του Στρος-Καν στο ΔΝΤ όσο και γι αυτό του Γ.Α. Παπανδρέου στην πρωθυπουργία της χώρας –ασχέτως, βέβαια, αν για τα όσα συνέβησαν φέρουν και οι ίδιοι τεράστιες ευθύνες.

Στην Ελλάδα, οι αμερικανικές υπηρεσίες άρχισαν να βλέπουν με μεγάλη συμπάθεια την περίπτωση Αλέξη Τσίπρα από την στιγμή που έγιναν οι  μεγάλες διαγραφές στο ΠΑΣΟΚ με αφορμή την ψηφοφορία το πρώτου μνημονίου στην Βουλή. Έλληνες σύμβουλοι της Αμερικανικής Πρεσβείας εισηγήθηκαν τότε την στροφή προς τον ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζοντας ότι το κόμμα του Αλ. Τσίπρα θα απορροφούσε ολόκληρο σχεδόν το τριτοκοσμικό και κρατικοδίαιτο ΠΑΣΟΚ και άρα θα έπαιζε σημαντικό ρόλο στα ελληνικά πράγματα.

Την θέση αυτή υποστήριζε και ο Γ.Βαρουφάκης, που συμμετείχε σε μία ομάδα lobbying Αμερικανών οικονομολόγων οι οποίοι, μετά την χρηματοοικονομική κρίση του 2008, στόχο είχαν –και έχουν– την αποσταθεροποίηση του ευρώ, πιέζοντας την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να εφαρμόσει «γενναία» μέτρα ποσοτικής χαλάρωσης, ήτοι έκδοσης πληθωριστικού χρήματος. Με άλλα λόγια, οι ΗΠΑ επιθυμούν η διεθνής οικονομία να είναι σε κατάσταση πληθωρισμού, γιατί γνωρίζουν ότι αυτή την φορά ευνοούνται από τις χαμηλές τιμές του πετρελαίου και των πρώτων υλών.

Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής, όπου εκ νέου θα δημιουργούνται φούσκες και θα οργιάζουν τα κερδοσκοπικά κεφάλαια, οι ΗΠΑ θα αξιοποιήσουν έναντι της Ευρώπης το συγκριτικό τους πλεονέκτημα, που είναι η ενεργειακή τους ανεξαρτησία. Στο παιχνίδι αυτό, ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένα σοβαρό χαρτί της αμερικανικής πολιτικής, όπως ήταν και ο Γ.Βαρουφάκης –ο οποίος, όμως, αυτοκάηκε.

Μέσω Τσίπρα, οι ΗΠΑ προσπαθούν επίσης να επηρεάσουν και την Γαλλία, ώστε να αποδυναμώσουν τον γαλλο-γερμανικό άξονα, ενώ παράλληλα θα ενισχύσουν και τον ακροαριστερό Κόρμπιν στην Αγγλία. Είναι δηλαδή σαφές ότι θα επιδιώξουν να αποκτήσουν σοβαρά ερείσματα στον ευρωαριστερό χώρο, με απώτερο στόχο την αποσταθεροποίηση της κυρίαρχης σε αυτόν γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας.

Το όλο παίγνιον είναι εξόχως ενδιαφέρον, καθ’ όσον στους κόλπους του διαπλέκονται τεράστια οικονομικά συμφέροντα, με κυρίαρχα αυτά του Τζορτζ Σόρος. Γι αυτό, πάνω στο θέμα αυτό θα επανέλθουμε.

http://kourdistoportocali.com/post/47149