«Ψωμί, Παιδεία και Πρώτη Κατοικία»

Νοεμβρίου 17, 2015 pitsiriki1

Η «γενιά του Πολυτεχνείου Α.Ε.»
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Άλλο πράγμα είναι όσοι πατριώτες και δημοκράτες λαϊκοί αγωνιστές έδωσαν τη μάχη για να πέσει η Χούντα και άλλο πράγμα είναι όσοι μετέτρεψαν το πέρασμά τους από την οδό Πατησίων σε εταιρεία της «γενιάς του Πολυτεχνείου» και κεφαλαιοποίησαν αυτή τη μέρα σε θέσεις εξουσίας, κότερα και βίλες.
Η γενιά του Πολυτεχνείου ή μάλλον αυτοί που την καπηλεύτηκαν, αναρριχήθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στα ψηλότερα ρετιρέ της εξουσίας, στρογγυλοκάθισε στις υψηλόμισθες θέσεις των ΔΕΚΟ, έβγαλε τα αμπέχωνα και φόρεσε λαμέ σακάκια, ξέχασε τον Θεοδωράκη και το έριξε στα μπουζούκια. Όλοι αυτοί που το εξαργύρωσαν -μαζί με τη νιότη τους- στα διάφορα πόστα του κράτους, και που πλέον, ούτε σαν ανάμνηση δεν περνάει από το μυαλό τους η εικόνα του τανκ πάνω από την πύλη έτσι που αράζουν βυθισμένοι στις καρέκλες των “think tanks” της Αριστερής πολυθρόνας. Όλοι αυτοί έκαναν ακριβώς αυτό που τους προειδοποιούσε ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος να μην κάνουν: Nα μην κάνεις κατάχρηση της εξουσίας που σου δόθηκε στ’ όνομα του μεγαλύτερου ιδανικού της ελευθερίας, να μην κάνεις κατάχρηση περιαυτολογίας στ’ όνομα του αντιατομισμού, να μην κάνεις αγώνα προσωπικής επικράτησης στ’ όνομα της σεμνής, ανώνυμης μάζας. Μια τυχοδιωκτική γενιά που είχε κάποιες διανοητικές ενοχές, και μια στείρα ημιμάθεια, τις οποίες όμως τις διοχέτευε σε ασκήσεις γευσιγνωσίας και χορτοφαγίας. Επί γενιάς του Πολυτεχνείου, η Ελλάδα έμαθε να πίνει κόκκινο κρασί και τα ακριβά ουίσκια.. Έμαθε να καπνίζει πούρα και να δένει γραβάτες… Η κρίση σηματοδότησε την ήττα της. Η κρίση απέδειξε την ανικανότητα και την αποτυχία της. Η κρίση φώτισε τον κεντρικό ρόλο της στην διαπλοκή, την κυριαρχία της στη διαφθορά, την εγκατάστασή της στην ανομία. Ήταν η πρώτη γενιά που θυσίασε τόσο λίγα για να κερδίσει τόσο πολλά. Έτσι εξηγείται η περιορισμένη πνευματικότητά της. Ήταν η πρώτη γενιά που μετοχοποίησε έναν ολόκληρο αγώνα σε μία μεγάλη ανωνυμή εταιρεία παραγωγής πλούτου, εις βάρος όσων πραγματικά αγωνίστηκαν εκείνη τη μέρα. Και αφού η κρίση σηματοδότησε την ήττα της , ήρθε τώρα η κυβέρνηση του Τσίπρα για να την βοηθήσει να πάρει την εκδίκησή της. Και από την κατάληψη του Πολυτεχνείου να περάσει και πάλι στην κατάληψη των νέων κομματικών – κρατικών θέσεων. Να δημιουργήσει και πάλι το μεγάλο και υδροκέφαλο κράτος. Να σταματήσει αυτό που ο Αντώνης Σαμαράς εισήγαγε ως «Νέα Μεταπολίτευση». Μια «Νέα Μεταπολίτευση» που θα σήμαινε και το τέλος αυτής της γενιάς του Πολυτεχνείου. Που θα συντελούσε στην οικοδόμηση μιας νέας Ελλάδας, μακρυά από τις συσσωρευμένες παθογένειες αυτής της περιόδου. Η πρώτη «Αριστερή» κυβέρνηση της χώρας τιμάει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτή τη μέρα. Ακριβώς με τον τρόπο που της αρμόζει, ως γνήσιοι συνεχιστές αυτής της «γενιάς» που καπηλεύτηκε, καταχράστηκε και εν τέλει απομυθοποίησε εκείνη τη μέρα όχι όμως για λόγους ιστορικής πραγματικότητας, αλλά κυρίως για να ζήσουν χωρίς τύψεις και χωρίς Ερινύες το αξιοθρήνητο και μακιγιαρισμένο παρόν τους. Η πρώτη φορά Αριστερά είναι αυτή που συμφωνεί στον πλειστηριασμό των σπιτιών του λαού. Γιατί ακριβώς και ο κ. Τσίπρας ανήκει σε αυτή τη γενιά που έμαθε να καταστρέφει και όχι να χτίζει. Έμαθε να τεμπελιάζει και όχι να δουλεύει. Έμαθε να λαϊκίζει και όχι να λέει την αλήθεια.