ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Γεμιστά παντού και λιαστές ντομάτες
Ο κ. Μαμόν Αλχάμτσα και η κυρία Τέμα Αλχάβαρ κατάγονται από τη Συρία. Εχουν ένα κοριτσάκι το οποίον ονόμασαν Ανγκελα (Μέρκελ). Το ζευγάρι των Σύρων είναι πρόσφυγες. Η Γερμανία της καγκελαρίου Μέρκελ είναι ιθύνουσα δύναμη στο δυτικό μπλοκ που έχει κάνει τη Συρία Κρανίου Τόπο. Αφού ο Μαμόν και η Τέμα

γλίτωσαν το κοριτσάκι τους από τις βόμβες των Δυτικών, αφού περπάτησαν στις κοιλάδες του θανάτου που ελέγχουν το ISIS, οι αντικαθεστωτικοί, οι καθεστωτικοί και κάθε άλλος ενδιαφερόμενος, αφού πείνασαν, κρύωσαν, τρόμαξαν, δίψασαν, αφού είδαν τον χάρο με τα μάτια τους για χιλιόμετρα και μίλια, αφού γλίτωσαν τον πνιγμό στο Αιγαίο, αφού τουρτούρισαν και σπαρτάρησαν, αφού ξαναπήραν τους δρόμους και πέρασαν σύνορα, μπλόκα και καταγραφές,

στο τέλος, προς τιμήν όλων αυτών, ο κ. Μαμόν και η κυρία Τέμα έδωσαν στο κοριτσάκι τους το όνομα της κυρίας Μέρκελ, Ανγκελα!..

Είναι σαν ένας Εβραίος που γλίτωσε απ’ το Ολοκαύτωμα να ονόμαζε το παιδί του Αδόλφο. Ομως, ως φαίνεται, στην εποχή μας η αποκολοκύνθωση που έχει επιφέρει η ομογενοποιημένη σκέψη της παγκοσμιοποίησης όλα τα αλέθει. Οι ΗΠΑ κατασκευάζουν το ISIS, το ISIS σκοτώνει (και) Αμερικανούς, ο Ερντογάν παίρνει λεφτά για να μην πνίγει τους πρόσφυγες με τα χέρια του, ο Πόλεμος πάει για Νόμπελ Ειρήνης, και το κοριτσάκι που απέτυχε να δολοφονήσει η φράου Μέρκελ ή να εμπορευθεί τα όργανά του ή να το εκπορνεύσει, παίρνει προς τιμήν της το όνομά της!

Μάλλον ζούμε μια χρονική παραμόρφωση. Η οποία λειτουργεί και στα καθ’ ημάς αναλόγως. Ως τώρα η Χρυσή Αυγή ήταν μια χρήσιμη δύναμη για τη Δεξιά. Είτε για να προβοκάρει την Αριστερά και τις λαϊκές κινητοποιήσεις (εξίσου με τους μπαχαλάκηδες που το σύστημα χρεώνει στην Αριστερά όσον κι ένα μέρος της Αριστεράς αυτοχρεώνεται), είτε για να μετατοπίζεται προς τα δεξιά η πολιτική ατζέντα σε κρίσιμα ζητήματα, είτε ως ανάχωμα (ή φόβητρο) στη ριζοσπαστικοποίηση του λαού.

Στην Ευρώπη το φαινόμενο είναι πιο προχωρημένο. Η Δεξιά μετατοπίζεται προς την Ακροδεξιά, αν η τελευταία είναι κυριλέ συμμαχεί μαζί της, αν είναι (ακόμα) κινηματική την εξορκίζει ως κίνδυνο, και ύστερα η Δεξιά κάνει ό,τι θα έκανε… η Ακροδεξιά για να μην τα κάνει… η Ακροδεξιά.

Για παράδειγμα, αυτή τη στιγμή η κυρία Λεπέν λέει στα φανερά όσα τα κυβερνώντα κόμματα της Δεξιάς κάνουν στα κρυφά. Η Ακροδεξιά των πεζοδρομίων λύνει τα χέρια της (ακρο)Δεξιάς των σαλονιών.

Αλλά, αν υπ’ αυτήν την έννοια η Ακροδεξιά είναι ένας χρήσιμος εχθρός της Δεξιάς, από πότε έγινε υπό την ίδια έννοια και χρήσιμος εχθρός της Αριστεράς, έστω αυτής που γονάτισε; Από πότε οι αγρότες μπορεί να κατηγορούνται για χρυσαυγιτισμό; Από πότε επίσης η κυβερνώσα (και κυβερνώμενη απ’ το Βερολίνο) Αριστερά μπορεί να ενεργοποιεί τον «κοινωνικό αυτοματισμό» κατηγορώντας τους αγρότες για φοροφυγάδες; Από πότε οι φασιστικού τύπου -διότι δεν μπορεί να είναι αλλιώς- γενικεύσεις εμπλούτισαν το οπλοστάσιο της Αριστεράς, έστω της υπάκουης στον Σόιμπλε;

Υπάρχουν δρώντες Χρυσαυγίτες ανάμεσα στους αγρότες; Υπάρχουν! Οπως υπάρχουν και κομμουνιστές, δεξιοί, Πασόκιοι ή Συριζαίοι! Διαμορφώνει η Χρυσή Αυγή τα αιτήματα των αγροτών; Κι όσοι υπανίσσονται κάτι τέτοιο, είναι με τα σωστά τους;

Υπάρχουν φοροφυγάδες ανάμεσα στους αγρότες; – υπάρχουν (αν και με μεγάλη δυσκολία), διότι μόνον άσχετος με τα αγροτικά μπορεί να είναι κάποιος, αν πιστεύει ότι είναι δυνατόν να φεύγει παραγωγή απ’ το χωράφι χωρίς τιμολόγια.

Ποιοι όμως απ’ την Αριστερά είναι πάντα πρόθυμοι να έχουν ως χρήσιμο εχθρό τη Χρυσή Αυγή; Είναι οι αριστεροί και οι αριστεριστές που όλα αυτά τα χρόνια ωσμώθηκαν με τον «εκσυγχρονισμό». Αυτά τα υβρίδια είναι εκείνοι που στην πραγματικότητα εξέθρεψαν τη νεοναζιστική οργάνωση. Με πολλούς τρόπους. Κινδυνολογούσαν για τον φασιστικό κίνδυνο στην Ελλάδα, όταν ακόμα η Χρυσή Αυγή βρισκόταν κάτω απ’ το μηδέν. Εστρεφαν την προσοχή πάνω της. Τη διαφήμιζαν διά της δυσφήμισης. Ανθρωποι στον Τύπο που δεν έγραψαν λέξη εναντίον του «εκσυγχρονισμού» (της πιο ισχυρής ακροδεξιάς οικονομικής έκφανσης της μεταπολίτευσης) έγραφαν σεντονιάδες εναντίον της Χρυσής Αυγής – και τη γιγάντωναν με την αλαζονεία τους και την υποκρισία τους. Και κάποιοι με την πονηρία τους.

Οι «κύκλοι» αυτοί κατηγορούσαν (τριάντα χρόνια τώρα κατηγορούν) τους Ελληνες για ρατσιστές, εθνικιστές και λαϊκιστές (sic) με τον ίδιο τρόπο που οι νεοφιλελεύθεροι τους κατηγορούσαν και τους κατηγορούν για τεμπέληδες, διεφθαρμένους και… κρατικοδίαιτους.

Ο ίδιος αυτός εσμός με τα δύο πρόσωπα αφόριζε τον πατριωτισμό για εθνικισμό, αναγόρευε τους Νεοέλληνες σε κατασκευασμένους, έφτυνε τα ελληνικά γράμματα ως εθνικιστικά και χλεύαζε τη λαϊκή παράδοση. Η τροφοδοσία της Χρυσής Αυγής ήταν έτσι εξασφαλισμένη. Πλήθος απόκληροι και παρίες σπρώχνονταν μ’ αυτόν τον τρόπο στην αγκαλιά του φιδιού που παραμόνευε να τους φάει. Και τρώγοντάς τους να δυναμώσει για να μας φάει όλους.

Το έγκλημα αυτό (απ’ τα μεγαλύτερα της μεταπολίτευσης) έχει συντελεσθεί. Τα υβρίδια της συντεχνίας «εκσυγχρονιστών» – αριστερών – νεοφιλελεύθερων που το διέπραξαν θα μείνουν ατιμώρητα, διότι τέτοια εγκλήματα δεν μπορούν να τιμωρηθούν. Η έχιδνα μπορεί να τιμωρηθεί για παράνομο πλουτισμό, φέρ’ ειπείν, αλλά δεν μπορεί να τιμωρηθεί επειδή είναι έχιδνα.

Το αυγό του φιδιού στην Ελλάδα, άλλα φίδια ιοβόλα και μπιρμπιλά κι όχι μόνον μαύρα το ζέσταναν επί χρόνια. Τώρα η Χρυσή Αυγή έχει βγει στο φως. Αν θα τη σβήσει, θα τη σβήσει ο λαός για τις ιδέες και για τα έργα της. Και θα τη σβήσει πολιτικά. Εκείνοι

λοιπόν που κατηγορούν μέρος του λαού ότι φέρεται και άγεται από τη Χρυσή Αυγή, την εκτρέφουν. Ταπεινώνουν πολίτες και τους χαρίζουν στο φασιστικό τέρας. Δεν διαλέγονται μαζί τους, τους υβρίζουν. Δεν κάνουν πολιτική, κυνηγούν μάγισσες.

Οι κατηγορίες εναντίον μέρους των αγροτών για χρυσαυγιτισμό εκτρέφουν το φίδι, δεν το σκοτώνουν. Το φίδι το σκοτώνει η Αριστερά εκείνη που όχι μόνον υπερασπίζεται τους φτωχούς αγρότες, αλλά θέλει να τους κάνει πλούσιους. Ο αγροτικός πλούτος διαχέεται σε όλη την κοινωνία. Εκείνοι που πάνε να αποθαρρύνουν τους γεωργούς, εφαρμόζοντας μάλιστα τιμωρητική φορολογία, μας παίρνουν στον λαιμό τους όλους. Η Αριστερά που υπερασπίζεται τον φτωχό γεωργό, χωρίς να προσπαθεί να τον οδηγήσει στη ευημερία, είναι λειψή Αριστερά. Η Αριστερά που υπερασπίζεται τον μικρόν εργατικό μισθό, χωρίς να αγωνίζεται και να προτρέπει προς την αύξησή του, είναι λειψή Αριστερά. Πόσω μάλλον

όταν η Αριστερά που πήρε ψήφο για να προχωρήσει σε αλλαγές υπέρ του λαού, επιχειρεί απλώς να επαναλάβει (συχνά και προς το χειρότερο) τις δεξιές πολιτικές που τον έχουν χαντακώσει.

Τα «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς», τα «υπογράψαμε το μνημόνιο αλλά δεν το αποδεχόμαστε», τα «κι εσείς έχετε υπογράψει» (προς τα άλλα κόμματα) δεν είναι παρά η αυτοεκπληρούμενη προφητεία μιας εντροπίας.

Αυτή η εντροπία τρώει πρώτη και όχι τελευταία την Αριστερά. Αυτήν την Αριστερά τρώνε επίσης πρώτα απ’ όλους τα «αριστερά» φίδια που κατηγορούν τους αγρότες για χρυσαυγιτισμό ή φοροδιαφυγή, τους φτωχούς για πλούσιους, τους διαμαρτυρόμενους ως υποκινούμενους (επαναλαμβάνοντας εναντίον τους τη ρητορική της δεξιάς). Ολα αυτά,

χρυσαυγίτης ο γεωργός, γραβατάκιας ο δικηγόρος, φοροφυγάς ο μανάβης, συγκαλύπτουν την ένδεια πολιτικής για τη λύση των προβλημάτων του γεωργού, του δικηγόρου, του μανάβη. Την ίδια στιγμή που οι εταιρείες του τζόγου, φέρ’ ειπείν, δεν πληρώνουν φόρους, τα λαμόγια συνεχίζουν να πλουτίζουν και ο δημόσιος πλούτος εκποιείται (αν, για παράδειγμα, διαβάσετε τη σύμβαση παραχώρησης των αεροδρομίων, θα νιώσετε όπως το κοριτσάκι με τα σπίρτα, αν το βίαζε ο Τζένγκις Χαν). Κι όλα

αυτά στο όνομα μιας Αριστεράς που πολιτεύεται με ολέθριο τρόπο για τον τόπο (διότι υπακούει σε ολετήρες), εξαναγκάζοντας πλέον απλούς αριστερούς και καλούς ανθρώπους να μιλούν σαν τον κυρ Λοβέρδο…

Τέτοιο άγος!..

http://www.enikos.gr/stathis/369336,Gemista-pantoy-kai-liastes-ntomates.html